تحلیل هندسی چین خوردگی تپال در حاشیه جنوبی البرز خاوری - شاهرود
الموضوعات :
علی رادفر
1
(گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه گلستان، گرگان، گرگان، ایران)
عزیز رحیمی چاکدل
2
(گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه گلستان، گرگان، گرگان، ایران)
الکلمات المفتاحية: ساختار گل مانند, سطح محوری, گسل های رانده, ناودیس تپال,
ملخص المقالة :
چینخوردگی تپال در باختر شهرستان شاهرود در حاشیه جنوبی البرز خاوری مورد مطالعه قرار گرفت. سازندهای موجود در منطقه در محدوده سنی پالئوزوئیک تا اواخر ژوراسیک قرار دارند. بررسی ساختارهای زمینشناسی برای درک بهتر تاریخچه تکاملی البرز در منطقه انجام گرفت. پس از بررسی هندسی چینهای بزرگ مقیاس و میان مقیاس، مشخص شد که چینهای بزرگ مقیاس با داشتن سطح محوری متمایل به سمت جنوب و جنوب خاوری با ساختار گلمانند در نظر گرفته شده برای البرز مطابقت دارند. این ساختار دراثر کوتاهشدگی البرز خاوری با فشارش شمالی - جنوبی و همچنین عملکرد گسلهای اصلی سامانه گسلی شاهرود ایجاد شده است. چینهای میان مقیاس دارای دو روند شمالخاوری - جنوبباختری و خاوری-باختری هستند. دادههای اندازهگیری شده از چینها نشان میدهد که چینهای با روندشمالخاوری - جنوبباختری ساختارهای مرتبه دوم مربوط به چینهای بزرگ مقیاس نظیر تاقدیس و ناودیس تپال هستند در حالیکه چینهای با روند خاوری - باختری مرتبط با گسلش میباشند. با توجه به شباهت شیب و امتداد سطح محوری چینهای دارای روند خاوری -باختری با گسلهای رانده موجود میتوان پیشنهاد کرد که این چینها در اثر فشارش شمالی -جنوبی حاکم بر منطقه بوجود آمده اند.
