تحلیل جامعه‌شناختی شهادت خویشاوندان از منظر فقه امامیه و حقوق ایران
الموضوعات : علوم اجتماعی
حسن اسدی
1
(استادیار دانشکده علوم انسانی گروه فقه و مبانی حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین، ورامین، ایران.)
سودابه طاهری
2
(کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین، ورامین، ایران.)
الکلمات المفتاحية: شهادت, شاهد, قرابت, بینه, دعوا, جرح شاهد,
ملخص المقالة :
قانون آیین دادرسی مدنی سابق، خویشاوندی و رابطه خادم و مخدومی را از موانع شهادت می دانست اما قانون آیین دادرسی مدنی جدید این موضوع را مسکوت گذاشته است. بنابراین این سؤال باقی می ماند که رابطه قابت و یا خادم و مخدومی ازموانع شهادت محسوب می شوند یا خیر؟ برای پاسخ به این سؤال ضروری است به منابع فقهی و حقوقی و دیدگاه عالمان فقه و حقوق مراجعه شود. در بررسی دیدگاه های عالمان اسلامی در می یابیم که در خصوص شهادت خویشاوندان و به طور کلی افراد در معرض اتهام دیدگاه های متفاوتی وجود دارد که از آن جمله پذیرش شهادت نزدیکان و خویشاوندان مطلقاً، پذیرش شهادت خویشاوندان در صورت داشتن همراه و نیز دیدگاه تفصیلی به این معنا که در برخی از خویشاوندان شهادت پذیرفته می شود و در برخی دیگر شهادت مورد قبول نیست. از بررسی ها به عمل آمده و تحلیل دیدگاه ها این نتیجه به دست می آید که آنچه موضوعیت دارد، نفع خویشاوندان است و چنانچه به شهادت وی استناد نشود ناشی از وجود رابطه قرابت نیست.
_||_
