قُرق و قُرقبانی پدیده جغرافیایی انطباق انسان با محیط در حاشیه تالاب انزلی (مورد: قرق جیرسرباقرخاله )
الموضوعات :
نصراله مولائی مولائی هشجین
1
(دانشیار گروه جغرافیای انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت)
حسن دادرس
2
(دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات)
الکلمات المفتاحية: دامداری, قُرق, قُرقبانی, حاشیه تالاب انزلی, جیرسرباقرخاله,
ملخص المقالة :
با توجه به شرایط جغرافیایی حاکم در حاشیه تالاب انزلی و وجود اراضی مرتعی قابل تعلیف که در فصول گرم سال با عقب‌نشینی تالاب مساحت آن افزایش پیدا می‌کند اغلب دام‌های روستاهای واقع در حاشیه تالاب که با کوهستان ارتباط ندارند حدود 5 تا 6 ماه از سال را در فصل بهار و تابستان یعنی از زمان کاشت برنج تا برداشت آن به‌طول می‌انجامد تعلیف می‌شوند. تعلیف دام‌ها در چراگاه‌های طبیعی نقش مهمی در سازمان دهی به فعالیت‌های زراعی و دامی ایفا می‌کند با پس روی آب تالاب در بهار و تابستان پوشش گیاهی انبوه و غنی آن تا اواسط پاییز مورد استفاده قرار می‌گیرد. روستاییان دامدار دام‌های خود را تحویل قُرق‌بان می‌نمایند. و در طول مدت رها‌سازی، دام‌ها در این قُرق‌ها کاملاً چاق و فربه شده و به‌خوبی از علف‌های طبیعی خوش خوراکی اطراف تالاب بهره‌مند می‌شوند. جلوگیری از تبدیل مراتع طبیعی فوق به مزارع شالیکار و احیاء و فعال‌سازی قُرق و قُرقبانی در حفظ محیط‌زیست، مراتع و تداوم فعالیت دامداری به‌عنوان فعالیت جنبی و مکمل در کنار زراعت نقش مهم و مؤثری را بازی خواهد کرد.
