تحلیل توزیع فضایی جمعیت در سلسله مراتب شهری استان گلستان (طی دوره زمانی 1365-1385)
الموضوعات :ایوب بدراق نژاد 1 , مجتبی حسین نژاد 2 , سمیه خسروی 3
1 - عضو هیأت علمی دانشگاه پیام نور، گروه جغرافیا، ایران
2 - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه گلستان، گرگان، ایران
3 - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه گلستان، گرگان، ایران
الکلمات المفتاحية: سلسله مراتب شهری, توزیع فضایی, مدل‌های تحلیل فضایی, استان گلستان,
ملخص المقالة :
ماهیت و آهنگ تحولات جمعیتی در سالهای اخیر در کشور موجب گردیده که اولاً رشد جمعیت شهری در مقاطع مختلف زمانی ناهماهنگ و ثانیاً توزیع رشد آن در استان‌های مختلف نسبت به شرایط استانی ناموزون و روند رشد فزاینده و سریع گردد. مطالعه شبکه شهری در پویش شهرنشینی، به دلیل روشن کردن بسیاری از مسائل، از جمله علل و چگونگی جابجایی نیروی کار و سرمایه در بین شهرها، تمرکز شدید در یک منطقه و رکود جمعیت در مناطق دیگر از اهمیت بسزایی برخوردار است. در همین راستا تحقیقحاضربراساسرویکرد کمی- تحلیلی وبرپایهاطلاعاتکتابخانه ایوداده هایآماری،بااستفادهازمدل‌های تحلیلفضایی رتبه - اندازه زیپف، ضریب آنتروپی، ضریب تغییرات، شاخص‌های تمرکز و نخست شهری، توزیع لگاریتمی و الگوی پراکنش سکونتگاه های شهری به تحلیلشبکهشهری استان گلستان پرداخته است. جامعه آماری شامل کلیه شهرهای استان گلستان در سه دوره سرشماری از سال 1365 تا سال 1385 می باشد. یافته های پژوهش، بیانگر آن است که شاخص تمرکز و نخستشهری استاناز سال 1375 به بعد هموارهدر حالافزایشبودهاست.شاخص Rn در استان گلستان نیز برابر با 75/1 می‌باشد که بیانگر الگوی پراکندگی تصادفی و متمایل به منظم است. نتایج این پژوهش نیز نشان می‌دهد که تنها با رعایت تعادل در توزیع امکانات و خدمات و همچنین ایجاد فرصت‌های یکسان برای تمام شهرهای استان می‌توان به توسعه پایدار و سلسله مراتب فضایی و شهری بهینه دست یافت.
1. آسایش، حسین و استعلاجی، علیرضا، 1382، اصول و روش‌های برنامهریزی ناحیهای (مدل‌ها، روش‌ها و فنون) ری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری.
2. توفیق، فیروز، 1376، شبکهشهرهاوخدمات، جلد اول، مبانی نظری و ادبیات موجود، مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران، تهران.
3. جوان، جعفر، 1383، جغرافیایجمعیتایران، چاپ اول، انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد.
4 حسامیان، فرخ و اعتماد، گیتی، 1379، شهرنشینیدرایران، انتشارات آگاه، تهران.
5. حسینزاده دلیر، کریم، 1383، برنامهریزیناحیهای، انتشارات سمت، تهران.
6. حکمتنیا، حسن و موسوی، میر نجف، 1385،کاربردمدلدرجغرافیاباتأکیدبربرنامهریزیشهریوناحیهای، انتشارات علم نوین.
7. زبردست، اسفندیار، 1386، بررسیتحولاتنخستشهریدرایران، نشریه هنرهای زیبا، شماره 29.
8. شکوهی، حسین، 1373، دیدگاه‌هاینودرجغرافیایشهری، انتشارات سمت، تهران.
9. عظیمی، ناصر، 1381، پویششهرنشینیومبانینظامشهری، نشر نیکا. تهران.
10. عظیمی، ناصر، 1382، روششناسیشبکه سکونتگاه‌هادرطرح‌هایکالبدیمنطقهای، چاپ اول، مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران، تهران.
11. فرهودی، رحمت الله، زنگنه شهرکی، سعید و ساعد موچشی، رامین، 1388، چگونگی توزیع فضایی جمعیت در نظام شهری ایران طی سالهای 1335 تا 1385، فصلنامه پژوهش‌های جغرافیای انسانی، شماره 68.
12. قرخلو، مهدی، عمرانزاده، بهزاد و اکبرپور، محمد، 1387، مدیریت سرزمین و تحلیل شبکه شهری استان اردبیل طی دوره زمانی 1345 تا 1385، نشریه علوم جغرافیایی، جلد 8، ش 11.
13. مرکز آمار ایران، نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سالهای(1365-1375-1385).
14. معصومی اشکوری، حسن، 1385، اصولومبانیبرنامهریزیمنطقهای، انتشارات پیام، تهران.
15. مهدوی، مسعود و طاهرخانی، مهدی، 1383، کاربرد آمار در جغرافیا، نشر قومس، تهران.
16. نظریان، اصغر، 1379، جغرافیایشهری ایران، چاپ پنجم، دانشگاه پیام نور.
17. نظریان، اصغر، 1383، جغرافیایشهریایران، انتشارات دانشگاه پیام نور، تهران.
18. Limtankool, Narisara, Ranking Functional Urban Regions, 2007, Cities ,vol.24,no1.
19. Lim, Jinghue, 2005, Infrastructure and Urban Primacy: A Theoretical Model, Urban Economics, No. 195.
20. Nitsch, Volker., 2005, Zipf Zipped, Journal of Urban Economics, No. 57, (www. elsevier. com/locate/jue).
21. Tsai, Yu. Hsin., 2005, Quantifying Urbanform Compactness Versus Sprawal, Urban Studies, Vo. l42, No1.
22. Uwe, Deichman, Somik V. Lall, Ajay. Suri, Prgys.R., 2008, Improved Urban Management, World Bank Policy Research Working Paper3002, Washington, DC.
_||_