تحول نظام شهری سنتی منطقه مرکزی گیلان به نظام شهری روزانه (DUS)
الموضوعات :
ناصر عظیمی
1
(استادیارگروه شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی– واحدتهران مرکز)
نصرالله مولایی
2
(دانشیارگروه جغرافیای انسانی دانشگاه آزاد اسلامی – واحد رشت)
حکمت بقایی
3
(کارشناس ارشد شهرسازی-برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای)
حسن حسینی امینی
4
(کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری)
الکلمات المفتاحية: نظام شهری سنتی, نظام شهری روزانه DUS, منطقه مرکزی گیلان,
ملخص المقالة :
ویژگیهای خاص جغرافیایی منطقه مرکزی گیلان همیشه این پتانسیل را در خود داشته که باعث شود مراکز جمعیتی واقع در آن دسترسی ساده و سهل الوصول به گونه ای خاص و منحصر بفرد به شهرمرکزی و به یکدیگر داشته باشند. با این حال فقدان شبکه راههای کارآمد برای ارتباط روزانه به شهرمرکزی در نظام شهری گذشته این امکان را میسر نمی کرد. اما دردو دههً اخیرگسترش و بهبود شبکه راههای آسفالته این امکان را بوجود آورده است تانظام سنتی سلسله مراتبی گذشته به نظام شهری روزانه(DUS)[1] تحول پیدا کند. به دنبال این تحول، مسافرتهای روزانه باعث گردیده جمعیت روزانه رشت رقمی بسیار بالاترازجمعیت ثابت آن شود وهمین امربحث کلانشهرشدن رشت را مطرح نموده است.صرفنظرازتعدادجمعیت شهررشت که با تعاریف موجود درایران نمی تواند به عنوان کلانشهر خوانده شود ، دراین تحقیق سعی شده به گونه ای دیگر به شرایط منحصر بفرد این منطقه پاسخ داده شود . براین اساس رشت و محدوده ای 30 دقیقه ای از اطراف آن که وسعتی حدود 200 2 کیلومتر مربع و جمعیتی بیش از 2/1 میلیون نفر( 50 درصد جمعیت استان )را دربرمی گیرد و حدود 30 درصد شهرهای استان که 65 درصد جمعیت شهری استان را دارا هستند و در حال حاضرنیزحجم زیادی از مسافرتهای روزانه در آن درحال انجام است به عنوان یک منطقه کلانشهری پیشنهاد شده است .
