ارزیابی نقش میزان تعلق مکانی روستائیان در توسعه گردشگری (مطالعه موردی: روستاهای شهرستان جوانرود)

الموضوعات :

مسعود صفری علی اکبری ¹ , بهمن شفیعی ²

1 - استادیار
2 - دانشگاه اصفهان

تاريخ الإرسال : 23 الجمعة , محرم, 1442 تاريخ التأكيد : 19 الأحد , شوال, 1445 تاريخ الإصدار : 01 الأحد , شعبان, 1445

الکلمات المفتاحية: تعلق مکانی, گردشگری, روستا, شهرستان جوانرود.,

ملخص المقالة :

هر فردی برای سفر و گردشگری در یک مکان، نیاز دارد به آن مکان تعلق پیدا کند و این حس تعلق سبب می شود ادراک کلی از یک مکان برای هر گردشگری صورت پذیرد. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی نقش میزان تعلق مکانی روستائیان در توسعه گردشگری می باشد. این پژوهش را می توان یک نوع پژوهش کاربردی – توسعه ای دانست و روش مطالعه توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری مورد پژوهش شامل کلیه سرپرستان خانوار نقاط روستایی شهرستان جوانرود به تعداد 4812 نفرمی باشند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 358 نفر به شیوه تصادفی در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه با 45 سوال در چهار متغیر (تعلق کاربردی، تعلق عاطفی و تعلق اجتماعی و توسعه گردشگری) به ترتیب با 5، 6، 8، 6، 8 و 12 سوال می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌ افزار spss 22 و AMOS و آزمون کولموگروف-اسمیرنف، معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که تعلق کاربردی بر توسعه گردشگری روستایی با ضریب تاثیر 0.38، تعلق عاطفی بر توسعه گردشگری روستایی با ضریب تاثیر 0.16، تعلق ادراکی بر توسعه گردشگری روستایی با ضریب تاثیر 0.44، تعلق اجتماعی بر توسعه گردشگری روستایی با ضریب تاثیر 0.56، تعلق هویتی بر توسعه گردشگری روستایی با ضریب تاثیر 0.21 تاثیر دارد. بر این اساس تعلق عاطفی بر توسعه گردشگری با ضریب تاثیر 0.16 دارای کمترین تاثیر و تعلق اجتماعی بر توسعه گردشگری روستایی با ضریب تاثیر 0.56 بیشترین تاثیر را داشته است.