ویژگی‌های سبکی عمده‌الاشعار قاسمی‌گنابادی
الموضوعات : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
حسن قربانی
1
(دانش‌آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد دهاقان، دانشگاه آزاداسلامی، دهاقان، ایران.)
احمدرضا یلمه ها
2
(استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، واحددهاقان، دانشگاه آزاد اسلامی، دهاقان، ایران. نویسنده مسئول.)
الکلمات المفتاحية: قاسمی‌گنابادی, عمده‌الاشعار, عهد صفوی, مؤلفه‌های سبکی,
ملخص المقالة :
میرزا محمدقاسم قاسمی گنابادی با تخلّص شعری قاسمی از شاعران پر کار عصر صفوی است. وی چند منظومه به تقلید از خمسۀ نظامی سروده است. یکی از منظومه های او عمده الاشعار است که منظومه ای حکمی- اخلاقی است. نگارندگان علاوه بر تصحیح منظومۀ عمده الاشعار به بررسی سبک شناسانۀ این اثر در سه سطح زبانی، ادبی و محتوایی پرداخته اند. بررسی این منظومه نشان دهندۀ آن است که میرزا محمدقاسم قاسمی گنابادی شاعری تواناست و شعر او سرشار از انواع صور خیال و مضمون آفرینی های تازه و بدیع است. ترکیب سازی ها و استفادۀ فراوان از آرایه های ادبی (کنایه، استعاره، جناس، تشبیه، تلمیح و...) در این منظومه مشهود است. از لحاظ درج آرایه های بدیعی و بیانی شعری ساده و بی پیرایه دارد. از نظر زبانی نیز طبق قواعد زبانی عصر و دورۀ خویش عمل کرده است. در سطح فکری و محتوایی نیز این منظومه دربردارندۀ مضامین اخلاقی، دینی و تعلیمی است.
_||_
