بررسى انواع آشنایى زدایى در کاریکلماتور با تکیه بر آثار پرویز شاپور
الموضوعات : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
وجیهه ترکمانى باراندوزى
1
(استادیار دانشگاه آزاد اسلامى واحد چالوس)
ترانه جهاندار
2
(دانش آموخته دانشگاه آزاد اسلامى واحد چالوس)
الکلمات المفتاحية: کاریکلماتور, آشنایى زدایى معنایى, آشنایى زدایى ساختارى, پرویز شاپور,
ملخص المقالة :
در کاریکلماتور، هنرمند براى گریز از تکرار سخنان عادى و خسته کننده، هم چنین براى برانگیختگى و تأثیرگذارى بر مخاطب، باید جهان پیرامون خود را برخلاف عادت و انتظار خوانندگان، دیگرگونه جلوه دهد. در واقع یکى از ویژگى هاى اساسى و شگردهاى ادبى که نویسنده، مى تواند با استمداد از آن به مقصود نائل آید، استفاده از شگرد آشنایى زدایى است. این شگرد ادبى به طرق و صورت هاى مختلف نظیر آشنایى زدایى معنایى، ساختارى و... مجال ظهور و نمود مى یابد. در این مقاله کوشش شده است تا انواع آشنایى زدایى در آثار کاریکلماتورنویسان چند دهه اخیر، به ویژه آثار پرویز شاپور به عنوان نقطه کانونى در کاریکلماتورنویسى ایران، مورد نقد و بررسى قرار گیرد.
