نقد روان‌کاوانه شخصیت عمادالدین نسیمی با تکیه بر مکتب روان‌شناسی تحلیلی یونگ
الموضوعات : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
علی احمدزاده
1
(مربی گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه تربیت مدرس تهران.)
خلیل پروینی
2
(استاد گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه تربیت مدرس تهران. نویسنده مسئول.)
کبری روشنفکر
3
(دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه تربیت مدرس تهران.)
الکلمات المفتاحية: نسیمی, فردیت, کهن‌الگوهای رشد, همانندسازی, تورم روانی,
ملخص المقالة :
پژوهش کنونی با روش توصیفی ـ تحلیلی و با مراجعه به کتاب های مختلف روان شناختی و تکیه بر مکتب یونگ، مهم ترین کهن الگوهایی را که عامل رشد شخصیت انسان هستند، از دفترهای شعر ترکی و فارسی عمادالدین نسیمی استخراج نموده و سپس به نقد روان کانه آن ها پرداخته است. "کهن الگوهای رشد" همچون "سایه"، "آنیما" و "خویشتن" در قالب نمادهای گوناگون در شعر این شاعر به کار رفته است. با تحلیل روان شناختی شخصیت نسیمی از طریق این انگاره ها که سرنخ های نفوذ به روان او هستند، می توان پی برد که آن ها برای مدتی در شکل های مختلفی مانند "فرافکنی"، "همانند سازی"، "تورم روانی" و... رفتار این شاعر را تحت تاثیر قرار داده اند اما، او از طریق فرایند "فردیت" توانسته از ارزش های آن ها در مسیر خودسازی و رسیدن به "خود" بهره ببرد.
_||_
