مطالعه تطبیقی مسئولیت آلوده‌کنندگان جغرافیای انسانی‌(محیط ‌زیست) نسبت به مرگ‌های ناشی از آلودگی ایجاد شده توسط آن‌ها در حقوق ایران و اسناد بین‌المللی چکیده

الموضوعات :

مینا فردین ¹ (دانشجوی دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی،گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی ، واحد شهرقدس ،دانشگاه آزاد اسلامی ، شهر قدس، ایران.)
علیرضا میلانی* ² (استادیار، گروه حقوق، گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی ، واحد اسلامشهر ،دانشگاه آزاد اسلامی ، اسلامشهر، ایران(نویسنده مسئول)([e-mail])
مسعود بیرانوند ³ (استادیار، گروه حقوق، گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی ، واحد شهر قدس ،دانشگاه آزاد اسلامی ، شهر قدس ، ایران.)
مجید متین راسخ ⁴ (استادیار، گروه حقوق، گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی ، واحد شهر قدس ،دانشگاه آزاد اسلامی ، شهر قدس ، ایران.)

تاريخ الإرسال : 18 السبت , شعبان, 1441 تاريخ التأكيد : 18 السبت , شعبان, 1441 تاريخ الإصدار : 25 الجمعة , رجب, 1441

الکلمات المفتاحية: مسئولیت, حقوق ایران, کلید‌واژگان: جرائم زیست‌محیطی, آلودگی محیط‌زیست, اسناد بین‌الملل,

ملخص المقالة :

چکیده محیط ‌زیست، یکی از ارزش‌های اساسی جوامع انسانی است. محیط‌زیست شامل همه یا بخشی از عناصر تشکیل‌دهنده محیط طبیعی اعم از آب، هوا، خاک در سطح زمین یا عمق آن یا محیط انسان است. با توجه به گسترش انواع آلودگی‌ها و دیگر خسارت‌های زیست‌محیطی ناشی از رشد بی‌رویه اقتصادی و افزایش جمعیت و سایر فعالیت‌های انسانی که اثراتی بر محیط‌زیست دارند که بعضاً منفی و مضر هستند. بحثی که در اینجا حائز اهمیت است این است که کسانی که محیط‌زیست را آلوده می‌کنند چه مسئولیتی دارند و اینکه قانون‌گذار چه تدبیری برای مقابله با این افراد اندیشیده است. این تحقیق بر پایه روش توصیفی تحلیلی به نگارش در آمده و از مدل کتابخانه‌ای و همچنینی روش فیش‌برداری برای گردآوری اطلاعات استفاده کرده است. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که آلوده‌کنندگان محیط‌زیست، بر اساس قانون هم مسئولیت مدنی دارند و هم در صورت وجود شرایط مسئولیت کیفری نیز بر آن‌ها بار می‌شود.

المصادر:

-        References

1. Pourhashimi. Sayed Abbas and Arghand. Spring (2014), General Law of International Environmental Law, Tehran Publication of Justice.


2. Ghasemi, Nasser (2005), Environmental Criminal Law, Jamal Al-Haq Publications, Second Ch.


3. from Mashhad. Ali (2010), Terminology of Environmental Law, First Edition, Tehran, Khorsandi Publications


4. Fatah. Ibrahim (2007), Introduction to Environmental Knowledge, First Edition, Ardabil, Mahad Civilization Publications.


5. Amiri Ghaem Maghami, Abdul Majid, Obligations Law, Volume 2,


6. Katouzian, Nasser (2), Out-of-Contract Requirements, Civil Liability, University of Tehran Publications, Second Edition


7. Zizaran, Bozorgmehr (1994), "The Development of International Environmental Law", The Responsibility of Governments and the Peaceful Settlement of Disputes, Journal of Foreign Policy, Eighth Year, vol.


8. Abbasi, Bijan (2011) Human Rights and Fundamental Freedoms, Tehran: Justice Publishing, Ch.


9. Firoozi, Mehdi (2005), Right to Environment, Student of the Year Selected Thesis, Mofid University, M.Sc., Humanities, University Jihad Publications.


10. Nouri, Jafar (1993), Comprehensive Environmental Culture, Displaced, Publisher: Author.


11. Ghasemi, Nasser (2005) Environmental Criminal Law, Jamal Al-Haq Publications, Second Ch.


12. Momtaz, Jamshid (1997), Iran and International Law, Tehran: Justice Publishing

13. Seyed Ali Kazemi and Maryam Ali Tabrizi (1396), Urban Environmental Law Collection, Tehran Municipality Sustainable Environment Staff, First Edition, City Publishing Institute.

1. Larsson, Marie Louise, Legal of the Environment and Envionmental Damage”. Estokholm Institute Law 1957 -2009. pp155.158,159

15. Romppanen, Seita,: “Reflection on Environmental Responsibility with on emphasis on the Nord Stream pipeline in the Baltic Sea Area”.-LL.M in ntural Raesources Law and International Environmental Law,Januery 2010.p37,947.

1. Larsson, Marie Louise,  Legal of the Environment and Envionmental Damage”. Estokholm Institute Law 1957 -2009. pp155.158,159


2. Environmental Dispute Resolution System in Japan. July 2011, Mitsuhisa YOSHIDA Examiner Environmental Dispute Coordination Commission, government of Japan. p6.


3. The Organisation for Economic Co-operation and Development(OECD), http://www.oecd.org/environment/


4. NOUMEA CONVENTION FOR THE PROTECTION OF THE NATURAL(RESOURCES AND ENVIRONMENT OF THE SOUTH PACIFIC REGION,Noumea24 November 1986


5. Regional Convention for the Conservation of the Red Sea and Gulf of Aden enviromnet(Jedaa Convention 1982).


6. Protocol on Preparedness, Response and Co-operation to Pollution Incidents by Hazardous and Noxious Substances, 2000 (HNS Protocol).


7. Shelton Danish, Human Rights, Environmental Rights and the Rights to Environmental, 24- Standford Journal of International Law, 1991,9. 107. P:106


8. Rio Declaration on Environment and Development, 1992


9. Giorgetta Sueli, The Right to a healthy environment/un/Doc. A/Con NF. 157/23,12 July 1993. P392. P:338


10. Piran, Hamid Reza, Saeedeh Zarrabadi, Zahra Sadat, Zizari, Yousefali, Majedi, Hamid. (2019). Explaining Sustainable Dimensions and Components of Urban Transportation Using Factor Analysis. Journal of New Attitudes in Human Geography, 11 (2), 337-353.


11. Kheiri, Mohammad, Dehbashi, Vahid, Pour Moghaddam, Hadi Ismail. (2018). Analysis of the Impact of Income Inequality on Environmental Quality in Iran (Providing an Application Model in Environmental Planning). Journal of New Attitudes in Human Geography, 10 (2), 13-31.


12. Mojamzadeh, Seyed Amir Hossein, Ziyari, Keramatollah, Majedi, Hamid Reza. (2017). Investigation of Environmental Indicators of Sustainable Development and its Level in Iranian Metropolis. Journal of New Attitudes in Human Geography, 10 (1), 275-298.

Mahdavi Hajiloui, Masoud, Bahrai, Hamid, Hassanzadeh Faraj, Davood. (2013). An Investigation of Iranian Environmental Capabilities in Rural Sustainable Development Planning (Case Study: Solqan Valley Villages). New A