تعاملات اجتماعی و حیاط خانه های تاریخی در شهر اصفهان
الموضوعات : Urban Sociological Studiesپژمان ناظری 1 , مریم قاسمی سیچانی 2 , محسن افشاری 3 , نرگس کشتی آرای 4
1 - دانشجوی دکتری گروه معماری، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
2 - دانشیار گروه معماری، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران(نویسنده مسؤول)
3 - استادیار گروه معماری، دانشگاه هنر، اصفهان، ایران
4 - دانشیار گروه برنامه ریزی درسی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
الکلمات المفتاحية: تعاملات اجتماعی, نظریه داده بنیاد, حیاط, خانه های تاریخی,
ملخص المقالة :
در شرایطی که از نظر محققان، تعاملات میان افراد، یکی از مهمترین نیازهای انسانی محسوب میشود، این موضوع، به دلایل گوناگون، فراموش شده است. فارغ از دلایل فرهنگی و اقتصادی و مشابه آن، کمبود فضاهایی که قابلیت ایجاد چنین تعاملاتی را داشته باشند، وجود دارد. در دوران معاصر، خانه ها دیگر همچون گذشته، فضاهای توانمندی برای این کار در اختیار ندارند. این در حالی است که مطالعۀ معماری و شهرسازی ایران، حاکی از برقراری تعاملات اجتماعی، در فضاهای مختلف خانه های تاریخی است. این پژوهش، به طور اختصاصی، حیاط خانه های تاریخی را مد نظر قرار داده است. سؤال اساسی اینجاست که ویژگی ذاتی و ظاهری فضاهایی نظیر حیاط در خانه های تاریخی چه بود که می توانست چنین قابلیتی را فراهم آورد؟ در این راستا، هدف، یافتن دلایل موفقیت حیاط خانه های تاریخی، در ارتقای سطح تعاملات اجتماعی از نگاه ساکنان این خانه هاست زیرا این افراد، به دلیل تجربۀ زیستۀ خود، بهتر از دیگران می توانند به این سوال پاسخ دهند. این پژوهش با استفاده از نظریۀ دادهبنیاد نظام مند، انجام شده است. مصاحبهها و سپس تحلیل دادهها، به شکل گیری مدلی منجر شد که نشان می دهد چگونه ساکنان، حیاط خانههای تاریخی، با داشتن تسهیلات گردهمایی جمعی نظیر طراحی انعطافپذیر و داشتن قابلیتهای محیطی، به چنین قابلیتی دست می یافته اند.
