تبیین جامعه شناختی تأثیر عدم ابراز وجود و ابراز بیان بر احساس محرومیت نسبی (مورد مطالعه: منطقۀ 13 شهر اصفهان )

الموضوعات : مطالعات جامعه شناختی شهری

ارسلان جواهری ¹ , منصور حقیقتیان ² , سید ناصر حجازی ³

1 - دانشجوی دکتری گروه جامعه شناسی، واحد دهاقان، دانشگاه آزاد اسلامی، دهاقان، ایران
2 - دانشیار گروه جامعه شناسی، واحد دهاقان، دانشگاه آزاد اسلامی، دهاقان، ایران (نویسنده مسؤول)
3 - استادیار گروه جامعه شناسی، واحد دهاقان، دانشگاه آزاد اسلامی، دهاقان، ایران

تاريخ الإرسال : 03 الخميس , ربيع الأول, 1444 تاريخ التأكيد : 19 الخميس , جمادى الثانية, 1444 تاريخ الإصدار : 02 الإثنين , ذو القعدة, 1444

الکلمات المفتاحية: محرومیت نسبی, واژه‌های کلیدی: عدم ابراز بیان, عدم ابراز وجود,

ملخص المقالة :

پژوهش حاضر با هدف تبیین جامعه شناختی تأثیر عدم ابراز وجود و ابراز بیان بر احساس محرومیت نسبی‌ انجام شد. پژوهش حاضر پیمایشی و به لحاظ ماهیت نیز توصیفی و ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامۀ محقق‌ساخته و در طیف لیکرت است. جامعۀ‌ آماری پژوهش حاضر، کلیۀ افراد 15 سال به بالای ساکن ‌منطقۀ 13 شهر اصفهان بودند. بر اساس فرمول کوکران در سطح خطای 5 درصد، 384 نفر نمونه تعیین شد ولی با توجه به تعداد توزیع 420 پرسشنامه، مجموعاً 400 پرسشنامۀ صحیح پُر شده بود که مبنای تحلیل قرار گرفت. روش نمونه‌گیری در دسترس بود. بعد از تأیید روایی ابزار سنجش با تحلیل عاملی تأییدی و پایایی که با ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد، تجزیه و تحلیل داده‌ها انجام شد. در بخش توصیفی از آماره‌های پراکندگی و مرکزی نظیر میانگین و انحراف ‌معیار استفاده شد. نرم‌افزار مورد استفاده spss نسخۀ 25 بود. برای آزمون فرضیه‌ها از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نرم‌افزار مورد استفاده با توجه به توزیع غیرنرمال‌بودن داده‌ها، Smart Pls نسخۀ سوم بود. نتایج آزمون فرضیه‌ها نشان داد: عدم ابراز بر محرومیت نسبی تأثیر مثبتی دارد(t-value=30.449, β=0.692.). عدم ابراز بیان بر محرومیت نسبی تأثیر مثبتی دارد (t-value=84.064, β=0.835.).