تحلیل تجربی رابطه عوامل اجتماعی با گرایش به رفتارهای نوعدوستانه (مورد مطالعه: شهروندان همدان)
الموضوعات : مطالعات جامعه شناختی شهریمسعود گلچین 1 , محمدرضا حسینی 2 , حسین امامعلی زاده 3 , علی مراد عناصری 4
1 - دانشیار جامعه شناسی دانشگاه خوارزمی
2 - استادیار جامعه شناسی دانشگاه آیت الله بروجردی(ره)
3 - دانشجوی دکتری جامعهشناسی دانشگاه کاشان
4 - کارشناسارشد جامعهشناسی دانشگاه خوارزمی و دانشگاه تهران
الکلمات المفتاحية: شهر, روابط اجتماعی, نوعدوستی, دگرخواهی, بیتفاوتی,
ملخص المقالة :
نوعدوستی را میتوان مسألهای شهری قلمداد نمود؛ زیرا گمنامی و غریبهگی در شهرها بیشتر پدیدار میشود. از این رو، پژوهش حاضر، درصدد بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر گرایش به رفتارهای نوعدوستانه درهنگام بروز موقعیتهای غالباً اضطراری و نیازمند یاریرسانی در بین شهرنشینان است. اینکه چه عواملی نقش تسهیلکننده یا مانعشونده در مداخله و ارائه ی رفتار یاریگرانه دارند. در این راستا، پس از انجام مصاحبههای مقدماتی با تعدادی از شهروندان و دستهبندی و استخراج عوامل اثرگذار، به نظریهها و مطالبی که به نسبت مفاهیم استخراج شده یعنی دینداری، اعتماد اجتماعی، احساس آنومی، شهرگرایی، فردگرایی، خوشایندی یا ناخوشایندی تجربههای گذشته، مسؤولیتپذیری اجتماعی و همدلی با نوعدوستی و رفتارهای دگرخواهانه میپرداختند، مراجعه و فرضیههای تحقیق پیریزی شد. روش تحقیق، پیمایش و تکنیک مورد استفاده، مصاحبه به کمک پرسشنامه ی محقق ساخته با سؤالهای بسته بر اساس پیگیری نظری مفاهیم به دست آمده از مصاحبه است. جامعه ی آماری تحقیق را شهروندان 18سال و بالاتر شهر همدان تشکیل میدهند که با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه 384 نفر تعیین گردید. نتایج تحقیق نشان داد که با افزایش میزان احساس آنومی شهروندان و افزایش در شهرگرایی و فردگرایی، میزان گرایش به رفتارهای نوعدوستانه کاهش مییابد. در مقابل، هرچه میزان دینداری، اعتماد اجتماعی، خوشایندی تجربههای گذشته ی افراد از یاریرسانی، مسؤولیتپذیری اجتماعی و همدلی شهروندان بیشتر باشد، گرایش به انجام رفتارهای نوعدوستانه نیز بالاتر خواهد بود. این یافتهها مؤید نظرات ذکر شده در مصاحبههای مقدماتی و ادبیات نظری موجود در این حوزه است.
- احمدی، سیروس. (1388). بررسى نوعدوستی در روابط اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن. مجلهی جامعهشناسی ایران، دورهی 10، شمارهی2، صص 108-87.
- احمدی، سیروس. (1388). تفاوتهای جنسیتی در رفتارهای نوعدوستانه. جامعهشناسی کاربردی، شمارهی 3، صص 36-23.
- ارونسون، الیوت. (1387). روانشناسی اجتماعی، حسین شکرکن، تهران: نشر رشد.
- پاتنام، رابرت. (1380). دموکراسی و سنتهای مدنی. محمد تقی دلفروز، تهران: نشر غدیر.
- توسلی، غلام عباس. (1386). جامعهشناسی شهری. چاپ نهم، انتشارات دانشگاه پیام نور.
- چلبی، مسعود ؛ جنادله ؛ علی. (1386). بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر موفقیت اقتصادی. پژوهشنامهی علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی، ویژهنامهی جامعهشناسی، شمارهی53، صص 154-117.
- چلبی، مسعود. (1375). جامعهشناسی نظم، تحلیل و تشریح نظری نظم اجتماعی. تهران: نشر نی.
- حیدری، محمدحسین ؛ موسوی، ستاره. (1391). تأملی بر جایگاه انساندوستی در فلسفهی تربیتی اسلام. دو فصلنامهی تربیت اسلامی، سال هفتم، شمارهی 15، پاییز و زمستان 1391، 211-193 .
- دوچ، مورتون ؛ کراوس، رابرت. (1374). نظریهها در روانشناسی اجتماعی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
- دورکیم، امیل. (1369). دربارهی تقسیم کار اجتماعی. باقر پرهام. تهران: نشر مرکز.
- رفیعپور، فرامرز. (1378). آناتومی جامعه. تهران: نشر شرکت سهامی انتشار.
- رفیعپور، فرامرز. (1387). کندو کاوها و پنداشتهها: مقدمهای بر روشهای شناخت جامعه و تحقیقات اجتماعی. چاپ هفدهم، تهران: نشر شرکت سهامی انتشار.
- ریتزر، جورج. (1384). نظریههای جامعهشناسی در دوران معاصر. محسن ثلاثی، انتشارات علمی-فرهنگی.
- زتومکا، پیتر. (1386). اعتماد نظریهی جامعهشناختی، ترجمه غلامرضا غفاری، تهران، نشر شیرازه.
- زرشقانی، مسعود. (1384). هنجاریابی و اعتبار یابی مقیاسهای همدلی و رفتار مدنی-سازمانی. پایاننامهی کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه اصفهان.
- ساروخانی، باقر. (1376). مقدمهای بر دایرهالمعارف علوم اجتماعی. تهران: نشر کیهان.
- سبحانی نژاد، مهدی ؛ هاشم، فردانش. (1379). مسؤولیتپذیری اجتماعی در برنامهی درسی کنونی مدارس ابتدایی ایران. نشریهی مدرس علوم انسانی، دوره 4، شماره 14، صص114-95 .
- ستوده، هدایت الله. (1389). روانشناسی اجتماعی. چاپ سیزدهم، تهران: انتشارات آوای نور.
- سروش، مریم. (1391). احساس مسؤولیت فردی و اجتماعی، دیگرخواهی و اعتماد اجتماعی: مطالعهی نوجوانان شیراز. نشریهی جامعهشناسی کاربردی، سال 23، شمارهی پیاپی46، شماره دوم، صص 211-193.
- شجاعی زند، علیرضا. (1384). مدلی برای سنجش دینداری در ایران. مجلهی جامعهشناسی ایران، دورهی ششم، شمارهی1، صص66-34.
- شکوری، علی. (1386). بررسی تجربی و نظری کنشهای نوعدوستانه. نشریه سیاست داخلی، سال اول، شماره دوم، صص153-123.
- شکوری، علی. (1384). رفتارهای حمایتی و دلایل بروز آنها. فصلنامه رفاه اجتماعی، سال پنجم، شماره 18، صص26-1.
- صادقی، محمدرضا. (1371). پایه اجتماعی اخلاق. تهران: نشر اشاره.
- صداقتیفرد، مجتبی. (1392). بیتفاوتی اجتماعی (معنا کاوی، بنیان نظری، سبب شناسی). اصفهان: نشر بهتاپژوهش.
- طالبی، ابوتراب ؛ خوشبین، یوسف. (1391). مسؤولیتپذیری اجتماعی جوانان. فصلنامهی علوم اجتماعی، شمارهی 59، صص240-207.
- عبداللهی، محمد ؛ امینی، سعیده. (1387). تحلیل جامعهشناختی دگردوستی در ایران (مطالعهی موردی شهر تهران). مجلهی جامعهشناسی ایران، دورهی هشتم، شمارهی3، صص 51-28.
- فرگاس، جوزف. (1373). روانشناسی تعامل اجتماعی: رفتار میان فردی. مهرداد فیروز بخت، خشایار بیگی، تهران: نشر ابجد.
- فیالکوف، یانکل. (1383). جامعهشناسی شهر. عبدالحسین نیک گهر، تهران: نشر آگه.
- کرایب، یان. (1389). نظریهی اجتماعی کلاسیک. مقدمهای بر اندیشهی مارکس، وبر، دورکیم، زیمل. شهناز مسمّیپرست، چاپ پنجم، تهران: نشر آگه.
- کریمی، یوسف. (1386). روانشناسی اجتماعی. تهران: انتشارات ارسباران.
- کلانتری، صمد ؛ ادیبی، مهدی ؛ ربانی، رسول ؛ احمدی، سیروس. (1386). بررسی بیتفاوتی و نوعدوستی در جامعهی شهری ایران و عوامل مؤثر بر آن. دو ماهنامهی دانشور رفتار، سال14، شمارهی22، صص35-27.
- گیدنز، آنتونی. (1377). پیامدهای مدرنیته. محسن ثلاثی، تهران: نشر مرکز.
- ـــــــــــ. (1378). سیاست، جامعهشناسی و نظریهی اجتماعی. منوچهر صبوری، تهران: نشر نی.
- محسنیتبریزی، علیرضا ؛ صداقتیفرد، مجتبی. (1390). پژوهشی دربارهی بیتفاوتی اجتماعی در ایران (مورد پژوهش: شهروندان تهرانی). مجلهی جامعهشناسی کاربردی، سال22، شمارهی پیاپی(43)، شمارهی3، صص22-1.
- ملایوسفی، مجید. (1387). نیگل و عینیت ارزشهای اخلاقی. نامه حکمت، سال ششم، شمارهی اول، بهار و تابستان 1387، صص 127-111.
- ممتاز، فریده. (1387). جامعهشناسی شهر. چاپ سوم، تهران: انتشارات شرکت سهامی انتشار.
- نقدی، اسدالله. (1382). انسان و شهر (درآمدی بر جامعهشناسی شهری). همدان: انتشارات فنآوران.
- وثوقی، منصور ؛ میرزایی، حسین. (1387). فردگرایی: تأملی در ابعاد و شاخصها. نشریهی مطالعات جامعهشناختی، شمارهی 34، صص142-117.
- ورنر بیرهوف، هانس. (1383). رفتارهای اجتماعی مطلوب: تحلیل انواع رفتارهای اجتماعی از دیدگاه روانشناسی اجتماعی. رضوان صدقی نژاد، تهران: گل آذین.
- هاشمی، حمید ؛ آرین پور، الناز ؛ ماشینچی عباسی، نعیمه. (1392). نقش جهتگیری اجتماعی بر رفتار اخلاقی با توجه به نقش میانجی نوعدوستی. پژوهشهای روانشناسی اجتماعی، دورهی3، شمارهی9، صص124-111.
- وبسایت مرکز آمار ایران به نشانی:
- Baron, Robert A. & Byrne, Donn. (1987). Social Psychology: Understanding Human Interaction. Published by Allyn and Bacon, Boston.
- Hu, Yung-An and Yang Liu (2003). Altruism versus Egoism in Human Behavior of Mixed Motives: An Experimental Study. American Journal of Economics and Sociology, Vol. 62, No. 4 (Oct., 2003), pp. 677-705.
- Monroe, Kristen Renwick. (1991). Explaning Difference between rational actors and altruism through Cognitive Frameworks. Jornal of politics, vol. 53, no2, pp.394-433.
- Mujcic, Redzo & Frijters, Paul. (2011). Altruism in Society: Evidence from a Natural Experiment Involving Commuters. available in: http://ftp.iza.org/dp5648.pdf.
- Piliavin, Jane Allyn & Charng, Hong-Wen. (1990). Altruism: A Review of Recent Theory and Research. Annual Review of Sociology, Vol. 16, pp. 27-65.
- Putnam, Robert. (1993). The Prosperous Community: Social Capital and Public Life. New York: American Prospect.
- Dohrenwend, Bruce P. (1969). Egoism, Altruism, Anomie, and Fatalism: A Conceptual Analysis of Durkheim's Types. American Sociological Review, Vol. 24, No. 4 , pp. 466-473.
- Fowler, James H. and Cindy D. Kam (2007). Beyond the Self: Social Identity, Altruism, and Political Participation. The Journal of Politics, Vol. 69, No. 3 (Aug., 2007), pp. 813-827.
- Batson, C. Daniel and Laura L. Shaw (1991) Evidence for Altruism: Toward a Pluralism of Prosocial Motives. Psychological Inquiry, Vol. 2, No. 2, 107-122.
- Rothstein, Bo & Uslaner, Eric M. (2005). All for All: Equality, Corruption, and Social Trust. World Politics, Vol. 58, No.1, pp.41-72.
Triandis, Harry C. (1998). Individualism and collectivism: Theoretical and Methodological Approach. Sage publi