امکان سنجی ارائه مدلی برای اثر مشارکت اجتماعی بر بازآفرینی بافت های ناکارآمد شهری(نمونه مورد مطالعه شهر مشهد)
الموضوعات : مطالعات جامعه شناختی شهری
1 - استادیار گروه برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور
الکلمات المفتاحية: بازآفرینی, بافتهای ناکارآمد, مشارکت مدنی, معادلات ساختاری, مشهد,
ملخص المقالة :
طرح‌های بازآفرینی شهری، به خصوص در بافتهای ناکارآمد، با تنگناهای متعددی روبرو بوده و یکی از مهمترین دلایل آن، کمبود اعتبارات و کندی روند اجرا می‌باشد. معدود طرح‌های موفق، نشانگر آن است که تعامل سازنده مردم و دولت، می‌تواند این مشکل را مرتفع کند. به این منظور، بر مشارکت مردم تاکید زیادی می‌شود. اما تلاش برای متقاعد ساختن مردم برای این حضور، چندان موفق نبوده‌است. به همین دلیل، ضرورت دارد تا دلایل این مشکل و زمینه‌های ترغیب مردم به مشارکت پیگیری شود. به این منظور، تحقیق کنونی برای عوامل موثر بر مشارکت مردم در بازآفرینی بافتهای ناکارآمد مشهد به انجام رسید. چارچوب نظری تحقیق برگرفته از رهیافت مشارکتی با تاکید خاص بر دو نظریه ساختارگرایی و ساختاری-کارکردی است. روش تحقیق از نوع توصیفی و تحلیلی بود و برای گردآوری دادهها از پرسشنامه محقق ساخته(با روایی 79/0)، بهره برداری به عمل آمد. داده‌های مورد نیاز از 900 نفر از شهروندان ساکن در بافتهای ناکارآمدی شهری گردآوری شد. نمونه تعیین شده به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. دادهها با استفاده از ضریب همبستگی، آزمون تی تک نمونه‌ای، آزمون فریدمن، معادلات ساختاری و تحلیل مسیر، ارزیابی شد. نتایج نشان داد که مشارکت اجتماعی و تمامی ابعاد چهارگانه آن(گرایش به نظم اجتماعی(r=0/261)، حس مسئولیت(r=0/290)، احساس امنیت(r=0/278) و بسیج گروه‌ها(r=0/270) بر روی حضور و مشارکت ساکنین در بازآفرینی(r=0/449) اثرگذار بوده و مدل طراحی شده دارای برازش مناسب می‌باشد. با توجه به مدل طراحی شده و تعیین میزان اثر هر عامل در ابعاد مختلف بازآفرینی، می‌توان این روند را با سرعت بیشتری پیگیری نمود.
