مطالعه اثر ضدمیکروبی عصاره آبی برگ گردو و مقایسه روش‌های دیسک دیفیوژن و چاهک‌گذاری

الموضوعات :

افشین علیمحمدی ¹ , افشین جوادی ² , الهام یغما ³

1 - عضو انجمن علمی بهداشت مواد غذایی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
2 - دانشیار گروه بهداشت مواد غذایی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
3 - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

تاريخ الإرسال : 28 الثلاثاء , صفر, 1440 تاريخ التأكيد : 29 الإثنين , جمادى الأولى, 1440 تاريخ الإصدار : 17 الأربعاء , رمضان, 1440

الکلمات المفتاحية: عصاره, برگ گردو, دیسک دیفیوژن, چاهک&lrm, گذاری,

ملخص المقالة :

امروزه ایمنى غذا یک مبحث مهم سلامت عمومى جامعه است. یکى از روش‌هاى تولید غذاى سالم استفاده از مواد با ساختار طبیعى است. استفاده از اسانس‌ها و عصاره‌های گیاهى به‌عنوان افزودنى‌هاى ضد باکترى و ضد قارچى یکى از این روش‌ها می‌باشد. ترکیبات ضدمیکروبی به دست آمده از گیاهان با مکانیسم‌هایی‌‌ متفاوت از آنتی بیوتیک‌ها، باکتری‌ها را حذف می‌کنند که در این میان اثرات مؤثر گردو و اجزای آن قابل توجه است. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر ضد میکروبی عصاره آبی برگ گردو روی استافیلوکوکوس آرئوس و اشریشیاکولای، تعیین غلظت بهینه عصاره و مقایسه حساسیت هر کدام از باکتری‌ها در مقابل عصاره و تعیین حساس‌ترین روش مطالعه می‌باشد.جهت بررسی در مطالعه حاضر ابتدا عصاره‌گیری از برگ‌های گردو انجام شد و سپس خاصیت ضدمیکروبی عصاره و غلظت‌های بهینه از آن با استفاده از روش‌های دیسک و چاهک بر روی باکتری‌های استافیلوکوکوس آرئوس و اشریشیاکولای مورد سنجش قرار گرفت. بر اساس نتایج به‌دست آمده عصاره برگ گردو در غلظت‌های 5/12 درصد به بالا دارای خاصیت ضدمیکروبی بوده و با فزایش یافتن غلظت عصاره میزان رشد باکتری به‌صورت معنی‌داری کاهش می‌یابد (01/0>p). بیشترین میزان هاله عدم رشد در هر دو روش مربوطه به نمونه شاهد است که حاوی دیسک کلرامفنیکول بر روی باکتری اشریشیاکولای می‌باشد (24 میلی‌متر) و بعد از نمونه شاهد نیز نمونه‌ی حاوی 50 درصد عصاره بر روی باکتری استافیلوکوکوس آرئوس در روش چاهک با 33/13 میلی‌متر و در روش دیسک نیز نمونه حاوی 50 درصد عصاره بر روی باکتری استافیلوکوکوس آرئوس بیشترین هاله عدم رشد را نسبت به بقیه نمونه‌ها دارند (11 میلی‌متر). در واقع باکتری استافیلوکوکوس اورئوس حساسیت بیشتری به عصاره برگ گردو نسبت به باکتری اشریشیاکولای در هر دوروش بکار رفته نشان داد. ولی در میان دو روش مورد بررسی حساسیت نمونه‌های روش چاهک بیشتر از روش دیسک‌گذاری بود. نتیجه کلی نشان می‌دهد در میان نمونه‌ها بعد از نمونه شاهد (دیسک کلرامفنیکول بر روی باکتری اشریشیاکولای) نمونه حاوی 50 درصد عصاره برگ گردو بر روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بیشترین خاصیت ضدمیکروبی را در میان سایر نمونه‌ها دارند.