توسعه روابط حاصل از الگوریتم ژنتیک در برآورد شکل‌پذیری کلی سازه فولادی با مهاربندی واگرا تحت زلزله‌های حوزه نزدیک گسل پالس‌گونه
الموضوعات : آنالیز سازه - زلزله
سیدعبدالنبی رضوی
1
(گروه مهندسی عمران، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران)
نوید سیاه پلو
2
(گروه مهندسی عمران، موسسه آموزش عالی جهاددانشگاهی خوزستان، اهواز، ایران)
مهدی مهدوی عادلی
3
(گروه مهندسی عمران، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران)
محمد بهمنی
4
(دانشگاه آزاد اسلامی واحد آبادان)
سیدافشین محبی
5
(گروه مهندسی عمران، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران)
بهرام بری
6
(گروه مهندسی عمران، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران)
الکلمات المفتاحية: الگوریتم ژنتیک, سطح عملکرد, سیستم مهاربندی واگرا, زلزله نزدیک گسل پالس‌گونه, شکل‌پذیری کلی,
ملخص المقالة :
شکل‌پذیری سازه قابلیت تحمل تغییرشکل‌های فرا ارتجاعی سازه بدون افت قابل ملاحظه در مقاومت می‌باشد. بررسی نتایج زلزله‌های گذشته و خسارات وارده به سازه‌ها، شکل‌پذیری و تامین آن در سازه را به موضوعی پراهمیت تبدیل می‌کند. در این مقاله در راستای ارزیابی شکل پذیری سازه در سازه های با مهاربندی واگرا، قاب هایی با تعداد 3، 6، 9، 12، 15 و 20 طبقه در نظر گرفته شده است. تعداد دهانه قاب های بررسی شده 3 دهانه با عرض 5متر می باشد. طول تیرپیوند به‌عنوان یکی دیگر از پارامترهای مؤثر بر پاسخ، به میزان 1، 75/1 و 50/2 متر تعریف‌شده است. سپس یک بانک داده ی وسیع متشکل از 12960 داده با منظور نمودن 3 تیپ سختی ستون و 3 درجه لاغری مهاربندی تولید و طراحی شده و در برابر 20 زلزله نزدیک گسل پالس گونه برای 4 سطح عملکردی مختلف تحلیل شدند. در نهایت با بهره گیری از الگوریتم ژنتیک، رابطه های تجربی متناظر با ضرایب رفتار، شکل پذیری تیر پیوند و شکل پذیری کلی ارائه شده است. روابط پیشنهادی تحت تاثیر مشخصات هندسی همچون تعداد طبقات، نسبت سختی ستون ها، لاغری مهاربندها، طول تیر پیوند و سطوح شکل پذیری می باشند. نتایج حاصل از طراحی لرزه ای بکمک روابط پیشنهادی بروی سازه های خارج از رنج بانک داده ی تعریف شده، در مقایسه با روش های نیرویی، نشان از دقت این روش در تخمین نیازهای لرزه ای قاب های مهاربندی واگرا دارد.
_||_
