نگاهی نو به ادله رجعت با تأکید بر نقش آن در امیدافزایی
الموضوعات : نشریه پژوهشنامه معارف اهل بیت علیه السلامرویا جهاندوست دیز 1 , محسن احتشامی نیا 2 , مجید معارف 3
1 - دانشجوی دکتری گروه علوم قرآن و حدیث، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2 - استادیار گروه علوم قرآن و حدیث، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
3 - استاد گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: دجال, نظام مدیریتی, رجعت, ادله روایی, ادله قرآنی, امیدافزایی,
ملخص المقالة :
رجعت به معنای بازگشت دوباره به دنیا یکی از موارد اختلافی میان شیعه و اهل سنت است. البته مساله رجعت یک مسأله کاملا مهدوی نیست و پیش و بیش از آنکه مهدوی باشد، مسأله‌ای کلامی است که عالمان شیعه و اهل تسنن، دیدگاه متعارضی درباره آن دارند. دلائل قرآنی محکمی بر وقوع این حقیقت در تاریخ یهود و مسیحیت در دست است که روایت مشهور و صحیح السند تکرار تمامی سنتها و اتفاقات خرد و کلان ایندو امت در میان مسلمانان، پای این حقیقت را به جامعه اسلامی و مسلمانان نیز باز می‌کند. در فضای حدیثی اهل تسنن نیز شواهد انکارناپذیری بر وقوع رجعت در آخرالزمان در دست است. با اثبات این حقیقت، روشن می‌شود که هدف و غرض مهمی از قرار گرفتن آن در نظام مدیریتی خداوند متعال وجود دارد. نقش رجعت در امیدازایی و امیدافزایی جامعه ایمانی در سه بخش: امیدواری هرچه بیشتر به زندگی، تلاش هرچه بیشتر برای زیست مؤمنانه‌تر، و تلاش هرچه بیشتر برای زمینه‌سازی ظهور، گویای گوشه‌ای از جایگاه رجعت در نظام مدیریتی خداوند متعال و نظام فکری اهل بیت است.
_||_
