فرا حرفه گرایی در مدیریت علوی (مطالعه موردی: بررسی نامه ها و خطبه های حضرت علی علیه السلام به کارگزاران در نهج البلاغه)

الموضوعات : نشریه پژوهشنامه معارف اهل بیت علیه السلام

اکرم السادات میرممتاز ¹ , عبدالحسین کنگازیان ² , ماجد نجاریان ³

1 - عضو هیئت علمی، گروه زبان و ادبیات عرب ، دانشکده زبانهای خارجی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فلاورجان، ایران.
2 - عضو هیئت علمی، گروه زمین شناسی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.
3 - عضو هیئت علمی، گروه زمین شناسی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.

تاريخ الإرسال : 24 الجمعة , محرم, 1445 تاريخ التأكيد : 08 السبت , ربيع الأول, 1445 تاريخ الإصدار : 07 الأربعاء , صفر, 1445

الکلمات المفتاحية: ", اخلاق حرفه ای مدیران", نهج البلاغه", رفتار ارتباطی قدسی", , ", رفتار ارتباطی درون شخصی", رفتار ارتباطی بین شخصی", , ", رفتار ارتباطی برون شخصی",

ملخص المقالة :

در این تحقیق سعی شده تا با استفاده از توصیه‌های حضرت علی علیه‌السلام در نهج‌البلاغه خطاب به کارگزاران مرام نامه اخلاقی مدیران بازخوانی شود و با مقایسه آن با مؤلفه مرام اخلاقی، از مولفه‌های حرفه‌گرایی، تفاوت توصیه‌های اخلاقی حضرت به مدیران با توصیه‌های اخلاقی در حرفه‌گرایی، بر مبنای رفتارهای ارتباطی چهارگانه انسان، تبیین و تحلیل گردد. یافته‌های این جستار نشان می‌دهد که توصیه‌های حضرت به مدیران در رفتار ارتباطی قدسی شامل تعظیم داشتن خداوند و آخرت گرایی از بعد نظری و انجام فرائض و نماز به وقت و امثالهم از بعد عملی است. توصیه‌های حضرت به مدیران در مخالفت با هوای نفس، تقویت روحیه استقامت و پایداری و نظیر آن از توصیه‌هایی است که مربوط به رفتار ارتباطی درون‌شخصی مدیران است. توصیه‌های حضرت مرتبط با رفتار ارتباطی بین‌شخصی مدیران در دو دسته ارتباط با مردم از یک طرف و ارتباط با سازمان، کارکنان و مسئولان عالی رتبه از طرف دیگرقابل دسته‌بندی است. توصیه‌های کلی حضرت امیر علیه‌السلام در حفظ امانتداری، استفاده مطلوب از نعمتها و پرهیز از فساد در زمین برای تبیین ارتباط برون‌شخصی مدیران است. از تحلیل این یافته‌ها نتیجه می‌شود که توصیه‌های حضرت علی علیه‌السلام در رفتار ارتباطی قدسی کاملا متفاوت بوده و نقش محوری را برای اجرایی شدن توصیه‌های سه رفتار ارتباطی دیگر ایفا می‌کند. از نگاه ایشان خدامحوری و آخرت‌گرایی که با انجام واجبات الهی و دوری از حرام ها و مانند آن حاصل می‌شود می‌تواند ضمانت اجرایی برای ایجاد رفتارهای ارتباطی سازنده و خوب در حوزه‌های درون شخصی، بین شخصی و برون شحصی مدیران باشد