ارزیابی شاخص های کمی و کیفی مسکن در بافت تاریخی شهر سنندج با استفاده از مدل کپ لند
محورهای موضوعی : جغرافیا و برنامه ریزی شهری و منطقه ای
لادن رشیدیانی
1
(فارغ التحصیل کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه علامه طباطبایی)
عبدالسلام اسمعیل زاده
2
(کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه علامه طباطبایی)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
بافت تاریخی شهر سنندج هسته ی اولیه ی تشکیل دهنده این شهر بوده و با قدمت و ارزش تاریخی بالا ، محل زندگی ساکنین بومی و قدیمی می باشد و به نوعی هویت شهر سنندج محسوب می شود. با گذشت زمان متاسفانه محلات تاریخی دچار فرسودگی های کالبدی و عملکردی شدند و مسکن که ساختار و استخوان بندی اصلی محلات را شکل می بخشد نیز، از این فرسودگی ها بی نصیب نمانده است. لذا پرداختن به این مبحث و مشخص کردن وضعیت مسکن در بافت های تاریخی می تواند، کمکی موثر برای برنامه ریزان شهری در جهت بهبود وضعیت و افزایش سطح رضایت مندی ساکنین این محلات ، برای ترغیب هر چه بیشتر آنان به ماندن در این گونه بافت ها شود. این تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی است. گردآوری داده ها به صورت اسنادی و با استفاده از بلوک آماری سرشماری سال 1390 انجام گرفته است؛ شاخص های استخرج شده شامل 16 شاخص در دو بعد کمی و کیفی هستند؛ در این پژوهش محلات تاریخی شهر سنندج را با استفاده از مدل های تصمیم گیری چند معیاره شامل Vikor، Saw وTopsis رتبه بندی کرده در انتها چون محلات با استفاده از هر کدام از این مدل ها رتبه واحدی نمیگیرند لذا از مدل کپلند جهت رتبه بندی نهایی محلات بر اساس تفریق باخت ها و بردها استفاده شده است. و محلات در دو سطح یک و دو رتبه بندی شده اند. در این رتبه بندی مشخص شد که ، محلات قطارچیان ، قلعه چهارلان و آغازمان از لحاظ شاخص های کمی و کیفی مسکن در وضعیت بهتر و مناسب تری نسبت به سایر محلات دیگر بافت تاریخی شهر سنندج قرار گرفته و رتبه یک را به خود اختصاص داده اند.