سنجش و ارزیابی پایداری اجتماعی– اقتصادی نواحی روستایی با تأکید بر محصول غالب کشاورزی(مورد مطالعه: دهستان گلاب شهرستان کاشان)
محورهای موضوعی : جغرافیا و برنامه ریزی شهری و منطقه ای
زهرا نصرآبادی
1
()
محمدعلی فیروزی
2
()
مصطفی محمدی ده چشمه
3
()
کلید واژه: کشاورزی پایدار, پایداری اجتماعی, گل محمدی, پایداری اقتصادی, مدل ویکور,
چکیده مقاله :
یکی از بخش های مهم اقتصادی در هر کشور بخش کشاورزی می باشد کهتوسعه آن ارتباط بسیار نزدیکی با توسعه روستایی دارد. از میان محصولات کشاورزی محصولات استراتژیک منطقه ای اهمیت فراوانی دارند. گل محمدی به عنوان محصول غالب منطقه ای، در اکثر نقاط روستایی شهرستان کاشان پرورش داده می شود، بنابراین توجه به پایداری آن در توسعه روستایی مهم می باشد. پژوهش حاضر با هدف سطح بندی روستاهای دهستان گلاب شهرستان کاشان به لحاظ پایداری اجتماعی – اقتصادی تولید و پرورش گل محمدی انجام شده است.این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی- نظری و از لحاظ ماهیت توصیفی- تحلیلی است. تکنیک مورد استفاده در مطالعه ی میدانی ابزار پرسشنامه بوده است که با استفاده از فرمول کوکران 361 خانوار روستایی و پرورش دهنده گل محمدی مورد پرسش گری قرار گرفتند. روایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان و کارشناسان امور روستایی و اساتید و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ با ضریب 87% سنجیده شد. تجزیه و تحلیل ها داده ها در نرم افزار SPSS و همچنین با استفاده از مدل ویکور انجام گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که پرورش گل محمدی به عنوان فعالیت کشاورزی غالب، در پایداری اجتماعی - اقتصادی برخی از نواحی روستایی دهستان گلاب شهرستان کاشان تأثیرگذار بوده است و بیشترین پایداری را در روستای ویدوجا با کسب رتبه ی یک داشته است و سپس روستاهای ازوار، ورکان، پنداس، آزران به لحاظ پایداری اجتماعی- اقتصادی از وضعیت مناسبی برخوردارند و روستاهای ویدوج و آرنجن از وضعیت مناسبی برخوردار نمی باشند و در طیف انتهایی روستای تجره به لحاظ پایداری اجتماعی- اقتصادی در وضعیت نامطلوبی قرار دارد، لذا پرورش گل محمدی در پایداری اجتماعی- اقتصادی آن تأثیری نداشته است.