بررسی سبکی اشعار محمدکاظم کاظمی
محورهای موضوعی : ادبیات فارسی
1 - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سوادکوه، گروه زبان و ادبیات فارسی، سوادکوه، ایران.
کلید واژه: Structure, زبان, ساختار, موسیقی, تخیل, language, music, Imagination, کاظمی, Kazemi,
چکیده مقاله :
تجاوز ارتش سرخ به افغانستان موجب شد تعداد زیادی از مردم به جهت قرابت های دینی و زبانی به جمهوری اسلامی ایران مهاجرت کنند. از میان این مهاجران تعداد کمی که ذوق شعری داشتند بنا به ایجاد زمانه به سرودن شعر روی آوردند. اینان با سرمایه های ادبی و فکری خود سبکی را بنیان نهادند که به شعر مهاجرت افغانستان مشهور شد.محمدکاظم کاظمی نیز یکی از چهره های سرشناس و معروف جریان شعر افغانستان محسوب می شود. وی تا کنون دو مجموعه مستقل شعری به چاپ رسانده است. اولین مجموعه شعری او پیاده آمده بودم نام دارد. دفتر شعری دیگر او که بیست سال بعد سروده شد شمشیر و جغرافیا نام گرفت.مقاله حاضر با هدف بررسی سبکی دو اثر مذکور، پرداخته شده و بر آن است این دو مجموعه را از رویکردهای مختلفی همچون زمینه های عاطفی، خصوصیات زبانی، فرم و ساختار، موسیقی و تخیل مورد کندوکاو قرار دهد.
The invasion of the Red Army into Afghanistan has led many people to immigrate to the Islamic Republic of Iran for religious and linguistic affiliations.Of these immigrants, a number of poetry who have talents about poeme began to compose poetry based on the demands of the time.They established a style with their literary and intellectual resources, which became known as the Afghan Immigration Poem. Mohammad Kazem Kazemiis considered as one of the most prominent figures and famous in Afghan poetry. He published two independent poetry collections yet.the first poetry collection of him are called "On foot, I came". and the another book poetry that was poemed years twenty later was called "Sword and Geography." The present paper aims to investigate the style of these two works. It is intended to examine the two collectionsfrom different approaches, such as emotional contexts, language features, form and structure, music and imagination.
منابع و مآخذ
1ـ برتنس، هانس. مبانی نظریه ادبی معاصر. ترجمه محمدرضا ابوالقاسمی، چاپ دوم، تهران: ماهی، 1387.
2ـ پوالخاص، شکرالله و سیدمهدی صادقی، «نقد ساختاری مثنویهای انقلاب»، فصلنامه سبکشناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، سال چهارم، شماره چهارم، زمستان 1390. شماره پیاپی.
3ـ حسن لی، کاووس. گونههای نوآوری در شعر معاصر ایران. تهران: ثالث، چاپ سوم، 1391.
4ـ حقشناس، علیمحمد. مقالات ادبی زبانشناختی. تهران: نیلوفر، 1370.
5ـ خالقی، محمد و محمدکاظم کاظمی، «دوست دارم شعرم معترض باشد؛ دیداری با محمدکاظم کاظمی»، سوره اندیشه، دی 1383، شماره 13، صفحات 17ـ 8.
6ـ دیوید، دیچز. شیوههای نقد ادبی. ترجمه غلامحسین یوسفی و محمد تقی صدقیانی. تهران: علمی، 1366.
7ـ ریکا، ایرناریما. دانشنامه نظریههای ادبی معاصر. ترجمه مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: آگه، 1385.
8ـ زرینکوب، عبدالحسین. شعر بیدروغ، شعر بینقاب. تهران: علمی، چاپ نهم، 1381.
9ـ شفیعیکدکنی، محمدرضا. موسیقی شعر. تهران: آگه، چاپ هشتم، 1385.
10ـ صفوی، کوروش. از زبانشناسی به ادبیات. تهران: نشر چشمه، 1373.
11ـ علویمقدم، مهیار. نظریههای نقد ادبی معاصر. تهران: سمت، 1377.
12ـ فرشیدورد، خسرو. در باره ادبیات و نقد ادبی. تهران: امیر کبیر، 2 جلد، چاپ چهارم، 1382.
13ـ فرشیدورد، خسرو. دستور مفصل امروز. تهران: سخن، 1382.
14ـ کافی، غلامرضا. تماشای زخمهای متبرک، نگاهی به تحول سبک شعر انقلاب اسلامی، ادبیات انقلاب و انقلاب ادبیات. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)، 1377.
15ـ گرجی، مصطفی و افسانه میری. دردهای نهفته، بررسی اهمیت و مفهوم درد و رنج در شعار محمدکاظم کاظمی. کتاب ماه ادبیات، اسفند 88، شماره 149، صفحات 21ـ 11.
16ـ مکّی، ابراهیم. شناخت عوامل نمایشی. تهران: سروش، 1366.
17ـ ممتحن، مهدی، «بررسی ساختار غزل شعرای کلاسیک پس از انقلاب»، فصلنامه سبکشناسی نظم و نثر فارسی (بهار و ادب)، سال هفتم، شماره سوم، پاییز 1393، شماره پیاپی 25، صفحات 288ـ 277.
18ـ وحیدیان کامیار، تقی. دستور زبان فارسی (1). تهران: سمت، چاپ نهم، 1386.
19ـ ولک، رنه و وارن. تاریخ نقد جدید. (دو جلد)، ترجمه ارباب شیرانی. تهران: نیلوفر، 1386، 2 جلد.
20ـ یوشیج، نیما. در باره شعر و شاعری. سیروس طاهباز. تهران: نگاه، 1385.
_||_