زیبایی‌شناسی چهره معشوق در تخاطبات عاشقانه در شعر گذشته ایران
محورهای موضوعی : ادبیات فارسی
کلید واژه: شعر, مخاطب, تخاطبات عاشقانه, معشوق,
چکیده مقاله :
سخن گفتن بدون مخاطب و فرض مخاطب چندان معنا ندارد. این مخاطب است که چه حاضر و چه غایب روی سخن با اوست و تأثیر قاطع بر عناصر سخن دارد و اوست که زمینه معنایی سخن و شیوه بیان آن را به اقتضای ظرفیت‌های علمی و هنری شاعر تعیین می‌کند. بر خلاف مخاطب برون‌متنی که خودش انتخاب می‌کند، مخاطب درون‌متنی توسط آفریننده ادبی انتخاب می‌شود. یکی از این مخاطبان درون‌متنی که آفرینندة اثر ادبی در شعر آن را می‌آفریند معشوق شاعر است که در مخاطبات عاشقانه او را مورد خطاب قرار داده و با او به گفت‌وگو می‌نشیند. در این پژوهش، نگارندگان تلاش کرده‌اند چهره معشوقی را که شاعر شعر کهن او را در اشعارش مورد خطاب قرار داده است از منظر زیبایی‌شناسی بررسی کنند. حاصل این پژوهش آن است که شاعران برای جذب مخاطب و نیز زیبایی‌بخشی به تخاطبات عاشقانه‌شان از مجموع توصیفات ظاهری و تصویرسازی‌های بدیع بهره می‌گرفته‌اند.
It is not possible to speak without the audience and the audience's premise, and this audience, whether present or absent, speaks to the elements, and he determines the context of the meaning of the speech and the manner in which it is expressed in terms of the scientific and artistic capacities of the poet. Contrary to the outsider's choice of the text he chooses, the in-text audience is selected by the literary creator. One of these audiences in the text created by the creator of literary work in poetry is the beloved poet who addresses and talks to her in love with her love affairs. In this research, the writer has been trying to bring her beloved face Whose poet addresses his old poetry in his poems from the perspective of aesthetics. What is the result of this research is that poets have used the combination of visualizations and new imagery to attract the audience and also aesthetize the love favors.
_||_