هنجارگریزی معنایی در هشت کتاب سهراب سپهری
محورهای موضوعی : ادبیات فارسی
کلید واژه: سپهری, هنجارگریزی معنایی, Sepehri, هشت کتاب, Normative, هنجارگریزی, Eight Books, Semantic Normative,
چکیده مقاله :
این پژوهش به بررسی هنجارگریزی معنایی در هشت کتاب سهراب سپهری می‌پردازد. نگارنده در آغاز به تبیین عادت‌ستیزی، آشنایی‌زدایی، برجسته‌سازی و هنجارگریزی پرداخته که هنجارگریزی خود مشتمل بر سه مقولة هنجارگریزی معنایی، واژگانی و زمانی می‌باشد. سپس به استخراج مصادیقِ عینی هنجارگریزی معنائی در اشعار سهراب سپهری پرداخته که مشتمل شش مقولة تشبیه، نماد، تشخیص، تصاویر متناقض نما، ترکیب‌های تازه، تصاویر و معانی تازه، حس‌آمیزی در هشت مجموعة شعری هشت کتاب سهراب سپهری با نام‌های مرگ رنگ، زندگی خواب‌ها، آوار آفتاب، شرق اندوه، صدای پای آب، مسافر، حجم سبز، ما هیچ، ما نگاه می‌باشد. سپهری از بین انواع هنجارگریزی‌ها بیشتر از هنجارگریزی معنایی (تصویری) نظیر تشخیص، نماد، تشخیص، متناقض نما، تصاویر و ترکیبات تازه، و حس‌آمیزی استفاده کرده و از انواع دیگر هنجارگریزی کمتر بهره جسته است. دلیل این امر را باید در نظام فکری سهراب جستجو کرد که اندیشه‌ای درون‌گرا دارد. از یک سو در پیِ ارایة مفاهیم و آموزه‌های عرفانی در شعر خود است و از سویی هر گونه رویکرد به گذشته را نفی می‌کند و همواره در پی‌تر و تازگی و غبارروبی از هستی است.
This study examines the semantic normality in the eight books of Sohrab Sepehri. In the beginning, the writer has begun to explain habitualism, defamiliarization, emphasis, and normativeism, which consists of three categories of semantic, lexical, and temporal normality. Then, he extracted the objective examples of meaningless normality in the poems of Sohrab Sepehri, which included six categories of "simile, symbol, discernment, paradoxical images, new combinations, new images and meanings, hesameism" in eight poetry collections of Sohrab Sepehri's book, entitled " "The death of color, the life of the dreams, the sunrises, the east of sadness, the noise of the feet of water, the passenger, the volume of green," we are no, we look. " Sepehri uses a variety of normative acts more than semantic normality such as diagnosis, symbol, diagnosis, paradoxical representation, images, and new combinations, and hezamization, and uses other types of normality less. The reason for this must be sought in Sohrab's intellectual system, which has an introverted thought. On the one hand, he is seeking to present the mystical concepts and teachings in his poetry, and on the one hand, he rejects any approach to the past, and is always in the beginning and in the future.
_||_