بررسی تطبیقی صور خیال در «گلستان» سعدی و «خرابات» فقیر شیرازی
محورهای موضوعی : ادبیات فارسی
کلید واژه: ادبیات تطبیقی, صور خیال, بیان, نثر فارسی, خرابات,
چکیده مقاله :
گلستان شیخ اجل سعدی شیرازی، شعری است منثور که سعدی در آن از صور خیال به خوبی استفاده نموده و با نمایش جلوه های هنری خود در این اثر، مونس ذهن و خیال خوانندگان و مخاطبانش شده است. گلستان سعدی از آن زمان که در افق ادب فارسی جلوه گر شد، محبوب و درخور تقلید گردید و هر کسی که ذوقی داشته ، خواسته است به شیوة شیخ شیراز سخن پردازی کند و در این راه، این تقلید و احتذاء را مایة مباهات خود می دانستند. فقیر شیرازی، شاعر و نویسنده قرن چهاردهم ه.ق، یکی از کسانی بوده که از مجموع پنج اثر خود، سه اثر را به اقتفای سعدی نگاشته و در دو مورد از پیروان موفق وی به شمار می آید. فقیر شیرازی کتاب خرابات را به پیروی از گلستان سعدی نوشته و در آن همانند سعدی از صور خیال به خوبی استفاده کرده است. رمز جذابیت و حلاوت گلستان سعدی و خرابات فقیر، در به کارگیری به هنگام صور خیال و در موضع مناسب و به اقتضای حال و مقام است. هر دو شاعر از هرچهار موضوع علم بیان (تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه) استفاده کرده اند، اما کاربرد (تشبیه و کنایه) در این دو اثر بسامد بالاتری دارد. در این مقاله، صور خیال، در گلستان سعدی و خرابات فقیر شیرازی، به شیوة تطبیقی و با ذکر نمونه هایی از هر دو اثر، بررسی و تحلیل شده است.
Golestan Sheikh Ajal Sa'di Shirazi is a prose poem in which Sa'di used the imaginative imagery and by displaying his artistic ffects in this effect, Mons has the minds and minds of his readers and his followers. Golestan Sa'di has since The Persian horoscope was manifested, popular and appropriate, and everyone who had sex was asked to speak in a Sheikh Shiraz way, and this way, the imitation and that is why they were proud of themselves. Faghir Shirazi, poet and author of the fourteenth century AH, was one of those who wrote the three works of Saadi from his five works, and in two of his successful followers. Poor Shirazi has written the book of Khrabat in accordance with Sa'di Golestan, and used it well in the form of Sa'di. The key to the attractiveness of Sultani Golestan and the Faghir's Kharabat is to use a timely and timely manner in the proper way and to the point of view. Both sides have used each of the four themes of the science of expression (likeness, metaphor, permissibility, and enchantment), but the use (similitude) in these two effects is more frequent. In this article, Forkhial, in Sa'di's Golestan and Faghir Shirazi's Kharabat , has been studied and analyzed in a comparative manner, with examples of both of these works.
_||_