گفتمان انتقادی در تصاویر مستقل شعری ابتهاج بر اساس رویکرد نورمن فرکلاف
محورهای موضوعی : ادبیات فارسی
محمد شاه بدیع زاده
1
(استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، مشهد، ایران)
لیلا کباری قطبی
2
(دانشجوی دکتری ادبیات محض، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، مشهد، ایران)
جواد مهربان قزلحصار
3
(استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، مشهد، ایران)
کلید واژه: گفتمان انتقادی, تفسیر, تبیین.ابتهاج, تصویر, توصیف,
چکیده مقاله :
گفتمان انتقادی رویکردی زبان‌شناسی و نقدی است که بر اساس اصول و مؤلفه‌های آن، مسائل قدرت و سلطه به گفتمانهای متفاوت با اهداف خاص منجر میشود که دو جنبۀ صورت و معنای متن را مورد اشاره و بررسی قرار می‌دهد. بر این اساس در پژوهش حاضر با روش توصیفی - تحلیلی به ارزیابی و تحلیل گفتمان انتقادی در تصاویر مستقل شعری ابتهاج بر اساس رویکرد نورمن فر کلاف پرداخته‌ایم. نتایج این پژوهش بیانگر آن است در سطح توصیف، بهره‌گیری از زبان رسمی، بهره‌گیری از وجوه بلاغی و معانی ثانوی ندا و استفهام و سیطره دایره واژگانی که دلالت بر اعتراض، تضاد، اندوه و تحسّر دارد در اشعار ابتهاج، نمودی برجسته دارد. در سطح تفسیر و از منظر بینامتنیّت، اشعار ابتهاج به‌صورت بینامتنیّت صریح و غیرصریح، تحت تأثیر شاعران کلاسیک (خصوصاً حافظ و مولانا) قرار دارد. در سطح تبیین نیز میتوان به هژمونی اندیشه اعتراض و تأکید بر تغییر و دیگرگونه‌خواهی در اشعار ابتهاج دست یافت.
Critical discourse is a theoretical linguistics and critiques whose principles and components are issues of power and are characterized by different discourses with specific characteristics that address and examine the two aspects of the form and meaning of the text. Descriptive-analytical We have evaluated and analyzed critical discourse in independent poetic images of Ebtehaj based on the view of Norman Fairclough. The results of this researcher are at the level of description, use of language, use of rhetorical aspects and secondary meanings of call and interrogation and dominance of vocabulary which indicates protest, conflict, sorrow and compassion. It is prominent in Ebtehaj's poems. At the level of interpretation and from the perspective of intertextuality, Ebtehaj's poems in the form of explicit and implicit intertextuality are influenced by classical poets (especially Hafez and Rumi). At the level of explanation, one can also achieve the hegemony of the idea of protest and emphasis on change and otherness in Ebtehaj's poems.
_||_