اثر روش‌های مدیریت علف‌های هرز بر خصوصیات زراعی، عملکرد و اجزای عملکرد برنج هوازی و ندا در کشت بذری و نشایی
محورهای موضوعی : پژوهش علف های هرزپروین حجازی راد 1 , جاوید قرخلو 2 , علی مومنی 3 , ناصر باقرانی 4 , ابراهیم زینلی 5 , افشین سلطانی 6
1 - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان.
2 - گروه زراعت، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران
3 - مؤسسه تحقیقات برنج کشور
4 - استادیار بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی گلستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، گرگان، ایران
5 - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
6 - گروه زراعت دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
کلید واژه: مدیریت علف هرز, سیستم کشت, عملکرد, اجزای عملکرد,
چکیده مقاله :
مطالعه حاضر جهت ارزیابی اثر روش های مدیریت علف های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج هوازی و ندا در دو سیستم کشت بذری و نشایی در یک آزمایش مزرعه‌ای در سال 1397 در مزرعه تحقیقاتی دشت ناز ساری انجام شد. این آزمایش به صورت تجزیه مرکب در مکان با سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل نحوه ی کاشت ( بذری، نشایی)، ژنوتیپ شامل ژنوتیپ هوازی و رقم ندا و مدیریت علف های هرز (به عنوان مکان) شامل (1-وجین (عاری از علف هرز)، 2-شاهد (آلوده به علف هرز به صورت متناظر)، 3-بیس‌پایریباک‌سدیم، 4-پندی متالین، 5- تریافامون، 6-بیس‌پایریباک‌سدیم+پندی متالین و 7-تریافامون+پندی متالین) بودند. فاکتور مدیریت علف های هرز به عنوان مکان در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشترین میزان تاثیر مدیریت در پنجه بارور نسبت به شاهد مربوط به فاکتور وجین بود و طول پانیکول در ژنوتیپ هوازی بیشتر از ژنوتیپ ندا بود. بیشترین میزان دانه پر در کاشت صورت بذری در ژنوتیپ هوازی در تیمار وجین و سپس بیس‌پایریباک‌سدیم+ پندی متالین و تریافامون +پندی متالین به دست آمد. میزان دانه پوک در کشت نشایی در مقایسه با کشت بذری بیشتر بود. همچنین بیشترین میزان عملکرد در هر دو ژنوتیپ ندا و هوازی، در تیمار وجین و سپس بیس‌پایریباک‌سدیم+ پندی متالین و تریافامون +پندی متالین مشاهده شد. با توجه به هزینه کارگری و طولانی بودن زمان وجین، استفاده از ترکیب علفکشهای بررسی شده جهت بهبود صفات زراعی برنج پیشنهاد می‌شود.
The present study was conducted in 2018 at research farm of Dashte-Naz, Sari to evaluate the effect of weed management methods on yield and yield components of Aerobic and Neda cultivars of rice under seeding and transplanting conditions. This experiment was conducted as combined analysis in places with three replications. The factors included planting method (seeding, transplanting), genotype including aerobic line and Neda and weed management (as the place) including 1-hand weeding (weed-free), 2-control (weed-infested), 3-bispyribac sodium, 4-pendimethalin, 5-traifamone, 6-bispyribac sodium+pendimethalin and 7-triafamone+pendimethalin. The results showed that the highest number of fertile tillers compared to control was associated with the hand weeding treatment and panicle length in the aerobic genotype was higher compared to Neda. The most filled grain number was obtained in hand weeding under seeding conditions followed by bispyribacsodium+pendimethalin and triafamone+pendimethalin. The amount of empty grains were higher under transplanting method compared to seeding. Also, the highest yield in both Neda and the aerobic genotype was observed in hand weeding followed by bispyribacsodium+pendimethalin and triafamone+pendimethalin. Considering labor costs and time consuming nature of hand weeding, applying the combination of the studied herbicides is recommended to improve agronomic traits of rice.
_||_