مطالعه شیوع سرمی لیشمانیازیس احشایی در سگهای صاحبدار شهرستان سراب (آذربایجان شرقی) بروش الایزا وایمونو فلورسانس غیر مستقیم
محورهای موضوعی : پژوهش های بالینی دام های بزرگ
کلید واژه: الایزا, ایمونو فلورسانس غیرمستقیم, سرواپیدمیولوژی, لیشمانیازریس احشایی,
چکیده مقاله :
در این مطالعه تعداد 384 نمونه سرم از سگهای صاحبدار شهرستان سراب تهیه شد و از نظرشیوع سرمی لیشمانیازیس احشایی با استفاده از آزمونهای سرمی الایزا وایمونو فلورسانس غیر مستقیم مورد آزمایش قرار گرفت. شیوع سرمی لیشمانیازیس احشایی در سگهای مورد مطالعه با تست بروش الایزا وایمونو فلورسانس غیر مستقیم به ترتیب1/9% و5/8% گزارش گردید. بیشترین تعداد سگهای آلوده مربوط به سگهای سه ساله با (7/25%)وکمترین سن آلودگی در بین1ساله ها(9/2%) بود. همچنین از نظر آماری ارتباط معنی داری بین عفونت لیشمانیازیس احشایی و سن و جنس سگها وجود نداشت.9 قلاده (2/23%) از سگهای سرم مثبت حداقل یک علامت کلینیکی را نشان دادند. 4 قلاده (4/17%) از سگهای دارای علایم و 31قلاده (6/8%)از سگهای بدون علایم سرم مثبت داشته و فاقد علایم لیشمانیازیس احشایی بودند. از نظر آماری ارتباط معنی‌داری بین لیشمانیازیس احشایی، لاغری و ریزش مو در سگها مشاهده گردید (031/0p=). ارتباط معنی‌داری بین لیشمانیازیس احشایی و بزرگی کبد و طحال درسگها مشاهده نگردید (065/0p=) بین سگهای علامت‌دار و بدون علامت با بیماری لیشمانیوز احشائی ارتباط آماری معنی‌داری وجود داشت (015/0p=).در این بررسی تیتر آنتی بادی در سگهای نر بیشتر از سگهای ماده بود، واین اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (023/0p=). نتایج بررسی حاضر نشان می دهد که که سگهای بدون علامت نقش بسیار مهمی در نگهداری و انتقال انگل دارند.
In this study 384 serum samples from dogs of Sarab district was prepared, and were examined by using Elisa, and IFA serological tests. Seroprevalence rate (SPR) of CVL in studied dogs with the Elisa and IFA,. The highest number of infected dogs between three year old dogs (25.7%) and the lowest number of infection between one year old dogs (2.9%) were respectively 306 (79.7%) male dogs, and 78 (20.3%) were female. Twenty eight (9.2%) male dogs and seven (9.0%) female dogs were seropositive. statistically significant correlation between age, and infection was observed (p=0.332). 9 (23.2%) dogs showed at least one positive clinical symptom, including cutaneous ulcers, hair loss, Impotence, Onicocriptosis, local or general lymphadenopathy, Keratitis, Hepatosplenomegaly and diarrhea. 4 (17.4%) from symptomatic dogs and 31 dogs (8.6%) of asymptomatic were positive had no symptoms of visceral leishmaniasis. The statistically significant correlation between visceral leishmaniasis, and hair lost dogs were observed (p=0.031). No Significant correlation between visceral leishmaniasis and hepatosplenomegaly was seen (p=0.065). Between symptomatic and asymptomatic dogs with visceral leishmaniasis significant relationship was observed (p=0.015). In this study antibody titers in male dogs greater than female dogs that difference was statistically significant (p=0.023). The highest rate of infection rate was in dogs from Jalda Bakhan village with 9 (33.35%) dogs, and lowest infection rate was in Asbfroshan village with 1 (1.4%) dogs. Recommended for control of visceral leishmaniasis in the region, Considering the different animal reservoirs, and various geographical animal conditions in this area and regarding the zooonotic parasite controlling the animal reservoirs, seems unavoidable, and fight against the vector mosquito and controlling plans are necessary.
1- بکائی، س. (1373):بررسی سرواپیدمیولوژیک سگهای کانون لیشمانیوز احشائی شهرستان مشکین شهر و ارزشیابی عملیات کنترل بیماری در انسان، پایان نامه جهت دریافت درجه دکتری در رشته اپیدمیولوژی پزشکی از دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، به شماره 2224.
2- فخار،م.،محبعلی، م.،بارانی، م. (1383):معرفی یک کانون آندمیک کالا آزار در استان قم و بررسی سرواپیدمیولوژی عفونت لیشمانیایی احشایی در انسان و مخازن حیوانی (سگ) این منطقه، ارمغان دانش بهار، 9(33)،43-52.
3- فرشچیان، م. (1380): تعیین و مطالعه مخازن لیشمانیوز احشائی در منطقه آذرشهر استان آذربایجان شرقی در سال 83-82،پایان نامه برای اخذ درجةفوق لیسانس انگل شناسی، دانشکدة پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، صفحه 31-3،39-49.
4- فلاح، ا. (1377):تهیه واکسنهای اتوکلاو شده لیشمانیا اینفانتوم و لیشمانیا میجر و ارزیابی آن جهت کنترل لیشمانیوز احشایی در سگها، پایان نامه جهت دریافت درجه دکتری در رشته انگل شناسی پزشکی از دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، به شماره 3008.
5- محبعلی، م.، بهمن، ر.خ.، موسوی فر، ا. (1376): مطالعه انگل‌شناسی و هیستوپاتولوژی لیشمانیوز احشائی در تعدادی از سگهای شهرستان مشکین شهر، پژوهش و سازندگی. شماره 37، سال 10، جلد 4، صفحه 125-122.
6- محبعلی،م.(1375): بیماریهای مشترک تک یاخته‌ای مشترک بین انسان و حیوانات، چاپ اول - نشر هادی صفحه 51-47.
7- محبعلی،م.، فلاح، ا.، جمشیدی،ش.، حجاران، ه. (1380): ارزیابی روش سرولوژی الیزا با استفاده از آنتی‌ژن فیگوره در تشخیص آزمایشگاهی عفونت لیشمانیوز احشایی سگ، مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، دوره 56، شماره 3، صفحه 32-29.
8- محبعلی، م.، حمزوی، ی.، فلاح، ا.، زراعی، ز. (1380): مطالعه لشمانیوز احشائی در سگهای بعضی از مناطق ایران و اهمیت بهداشتی آن، مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، دوره 56، شماره 3، صفحه 59-55.
9- مشفع، ا. (1376):بررسی میزان عفونت در سگهای صاحب دار شهرستان مشکین شهر از استان اردبیل، پایان نامه جهت دریافت درجه دکتری در رشته انگل شناسی پزشکی از دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، به شماره 4276.
10- Abranches, P., Silva-Pereira, M.C.D. Conceiao-Silva, F.M., Santos-Gomes, G.M., Janz, J.G.,(1991): Canine Leishmaniosis pathological and ecological factors influencing transmission of Infection. J. Parasitol. 77, 557-61.
11- Ashford, D.A., Badaro, R., Eulalio, C., Freire, M., Miranda, C., Zalis, M.G., David, J.R., (1993): Studies on the control of visceral leishmaniasis: validation of the Falcon assay screening test-enzyme linked immunosorbent assay (FAST-ELISA) for field diagnosis of canine visceral leishmaniasis. Am J Trop Med Hyg. 48, 1–8.
12- Edrissian, Gh., Ahanchin, H., Gharachahi, A. M., (1993): Seroepidemiological studies of visceral leishemanisis and search for animal reservoirs in fars province. Southern Iran. Iranian J Med Sci.18 (3, 4), 99-105.
13- Edrissian, Gh.H., Nadim, A., Alborzi, A.V., Ardehali, S., (1999): Visceral leishmaniasis: the Iranian experiences. Arch Iranian Med. 1, 22-6.
14- Fallah, E. Farshchian, M., Mazlomi, A., Majidi, j., Kusha, A., Mardi, A., Mahdi poorzareh, N., (2006): Study on the prevalence of visceral leishmaniasis in rodents of Azarshahr district (New focus), North West of Iran. Arch of Razi Inst. 61. 7, 27-33.
15- Gradoni, L.M., (1995): Canine reservoir of zoonotic visceral leishmaniosis in the Mediterranean area. Epidemiology and control. Information Circular, WHO Mediterranean Zoonoses Control Center, Greece.
16- Godal, T., Ozcel, A., Alkan, M.Z., (1996): New dimension for parasaitology in the 21st century.In: (eds) parasitology for 21st century, CAB International . 1-13.
17- Gavgani, A.S., Mohite, H., Edrissian, G.H., Mohebali, M., Davies, C.R., (2002): Domestic dog ownership in Iran is a risk factor for human infection with Leishmania infantum. Am J Trop Med Hyg. 67(5), 511-5.
18- Hasibeder, G., Dye, C., Carpenter, J., (1992): Mathematical modeling and theory for estimating the basic production number of canine leishmaniosis. Parasitol. 105,43-53.
19- Handemir, E., Oncel, Z., Kamburgil, T., (2004): Seroprevalence of visceral Leishmaniasis in stray Dogs in Istanbul. T P D. 28(3), 123-125.
20- Harris, E., Kropp,G., Belli, A., Rodrigues, B., (1998): Step multiplex PCR assay for characterization of new world leishmania complexes. J. of clin. microbiology. 36,1989-95.
21- Khorshidian, S., Hajjaran, H., Sarkissian, M. T., Edrissian, Gh. H., (1994): Evaluation of ELISA, using intact promastigotes as antigen, for diagnosis of visceral leishmaniasis. Iran J Med Sci. 19, (1, 2), 15-18.
22- Mohebali, M., Fallah, E., Hajjaran, H., (1998): Vaccine trial against Canine Visceral leishemaniasis in the Islamic Republic of Iran. East Mediterranean H J. 4(2), 234-38.
23- Mohebali, M., Poormohammadi, B., Kanani, A., Hajjaran, H., Edrissian, G.H., (1998): Rodents another group of animal hosts of visceral leishmaniasis in Meshkin Shahar district, Islamic Republic of Iran. LRS Mediterranean Oriental. 4, 376-378.
24- Mohebali, M., Hajjaran, H., Hamzavi,Y., Mobedi, I., Arashi, S., Zarei, Z., Akhoundi, B., Naeini, K.M., Avizhe, R., Fakhar, M., (2005): Epidemiological aspects of canine visceral leishmaniosis in the Islamic Republic of Iran. Vet. Parasitol. 129, 243–251.
25- Mancianti, F., Falcone, M.L., Giannelli, C., Poli, A., (1995): Comparison between and enzyme-linked immunosorbent assay using a detergent-soluble Leishmania infantum antigen and indirect immunofluorescence for the diagnosis of canine leishmaniosis. Vet Parasitol. 59, 13–21.
26- Mohebali, M., Parsa, B., Motazedian, M.H., Yaghoobi-Ershadi, M.R., Hajjaran, H., (2002): Identification of Leishmania species from different parts of. Iran using a random amplified polymorphism DNA in human, animal reservoirs and vectors, Med J Islamic Rep Iran. 15, 243-46.
27- Moshfe, A., Mohebali, M., Edrissian, G.H., Zarei, Z., Akhoundi, B., Kazemi, B., Jamshidi, Sh., Mahmoodi, M., (2008): Seroepidemiological Study on Canine Visceral Leishmaniasis in Meshkin-Shahr District, Ardabil Province, Northwest of Iran during 2006-2007. Iranian J Parasitol.3 (3), 1-10.
28- Molina, R., Amela, C., Nieto, J., San-Andres, M., Gonzalez, F., Castillo, J.A., Lucientes Alvar, J., (1994): Infectivity of dogs naturally infected with Leishmania infantum to colonized Phlebotomus perniciosus. Trans R Soc Trop Med Hyg. 88,491–3.
29- Ozensoy, T. S., Korkmaz, M., Balcioglu, C., Ozbel, Y., Ertabaklar, H., Rastgeldi, S., (2002): Karaburun va urla bolgasinde zoonotik visceral leishmaniasis. Turkiye Parasitol Derg. 26(3), 234-38.
30- Ozbel, Y., Oskam, L., Ozensoy, S., Turgay, N., Alkan, M.Z., Jaffe, C.L., Ozcel, M.A., (2000): A survey on canine leishmaniasis in western Turkey by parasite, DNA and antibody detection assays. Acta Trop. 74, 1–6.
31- Ozensoy, T. S., Ertabakhar, H., Ozbel, Y., Balcioglu, c., Yildizli, N., Ziya Alkan, M., (2005): Seroprevalence of canine visceral leishmaniasis in kusadasi- Turkey. Turk J Vet Anim Sci. 29, 23-26.
32- Palatnik-de-Sousa, C.B., dos Santos, W.R., Franca_Silva, J.C., Dacosta, R.T., Reis, A.B., Palatnik, M. W., Genaro, O., (2001): Impact of canine control on the epidemiology of canine and human visceral leishmaniasis in Brazil. Am J Trop Med Hyg. 65, 510.
33- Ozbel, Y., Okcam, L., Osansoy, S., Turgay, N., Alkan, M.Z., Jaffe, L., Ozcel, M.A., (2000): A survey canine leishmaniasis in western Turkey by parasitic DNA and antibody detection assay. Acta trop. 14:1-6.
34- Sideris, V.L., Karagouni, E., Papadoupoulou, G., Garifallou, A., Dotsika, E., (1996): Canine visceral leishmaniosis in the great Athens area, Greece. Parasite 3: 125-30.
35- Sharifi, I., Daneshvar, H., (1994): The prevalence of visceral leishmaniasis in suspected canine reservoirs in southern Iran. Iran Med Sci.21 (3, 4), 130-34.
36- Solano-Gallego, L., Morell, P., Arboix, M., Alberola, J., Ferrer, L., (2001): Prevalence of Leishmania infantum infection in dogs living in an area of canine leishmaniasis endemicity using PCR on several tissues and serology. Journal of Clinical Microbiology. 39, 560-63.
37- Soleimanzadeh, G., Edrissian, Gh., Nadim, A., (1997): Clinical aspects of kala-azar in Meshkin-Shahr,Germi and Moghan districts from Ardabil province. J Med Council Islamic Rep Iran . 5, 31-8.
38- Taran, M., Mohebali, m., Modaresi, M.H., Manishi, S., Mahamadi, M., Mojarad, M., (2007): Diagnosis of canine visceral leishmaniasis by ELISA using K39sub Recombinant Antigen. Iranian J Publ Health .39. 2, 1-6.
39- Tesh, R., (1995): Control of zoonotic visceral leishmaniasis is it time to change strategies. Am. J Trop Med Hyg. 57, 287-92.
_||_