تاثیر مقادیر متفاوت سلنیوم خون ناشی از جیره های متفاوت سلنیومی بر ظرفیت کل آنتی اکسیدانی سرم گاوها و گوساله های نوزاد آنها

محورهای موضوعی : میکروبیولوژی

سوگند مشفقی ¹ (گروه پاتولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار)
ناصر رنجبر مالیدره ² (دانش آموخته ی دوره ی دکتری عمومی دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار)
لیلا محمدیار ³ (گروه علوم پایه دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار)

تاریخ دریافت : 1388/07/18 تاریخ پذیرش : 1388/12/27 تاریخ انتشار : 1389/12/29

کلید واژه:

چکیده مقاله :

مطالعات زیادی در راستای اهمیت اکسیدانها و آنتی اکسیدانها در موجودات زنده هوازی صورت می گیرد که بخشی از آنها در زمینه استفاده مناسب از آنتی اکسیدانهای صناعی و غذایی می باشد. سلنیوم بعلت دارا بودن خاصیت آنتی اکسیدانی و بعنوان یکی از فاکتورهای اصلی در تغذیه پستانداران،در بحث کمبود عناصر کمیاب ضروری مهم در پستانداران(بخصوص گاو) اهمیت زیادی دارد. درک نقش تغذیه ای سلنیوم برای ارزیابی دقیق و دخالت در وضعیت نسبی مواد معدنی در بدن و در توانایی بالقوه آن در ظرفیت کل آنتی اکسیدانی بدن احساس می شود. "سلنیوم" بعنوان بخشی از ساختار آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز(GSH-PX )،سیتوزول را در مقابل پراکسیدهای حاصله از واکنش های تنفسی سلول،محافظت می کند. کمبود سلنیوم، افزایش تعداد رادیکالهای آزاد را موجب می شود و بروز ضایعات اکسیداتیو و در نتیجه شرایط بروز موارد پاتولوژیک متعدد را فراهم می نماید. احتمالا" تغییر در مقدار سلنیوم بعنوان بخش مهم آنتی اکسیدانی موجب تغییر در ظرفیت کل آنتی اکسیدانی پلاسما(TAC ) می گردد،لذا شناخت عوامل تغذیه ای که نقش بهتری را در ظرفیت کل آنتی اکسیدانی گاوها و گوساله های نوزاد آنها ایفا می کند، از اهمیت خاصی برخوردار است. در مطاله مذکور،براساس اطلاعات حاصله از مطالعات مقدماتی،تعداد 90 نمونه گاو آبستن نژاد هلشتاین در حدود 3ماه آخر آبستنی با دوره شیرواری یکسان از 5 دامپروری اطراف شهر تهران(منطقه هشتگرد) با یکسان شرایط آب و هوایی انتخاب شدنند. گاوهای مذبور با 3 نوع جیره مختلف سلنیومی در 3ماه آخر آبستنی تغذیه شدند،که شامل جیره های زیر می باشد: 1- سلنیت سدیم PPM60 2- سلنیت سدیمPPM120 3- سلنیوم مخمری PPM60 از گاوهای مذبور بلافاصله بعد از زایمان و نیز از گوساله های نوزاد آنها در روز سوم پس از دریافت آغوز خونگیری صورت گرفت و میزان سلنیوم در هر 3دسته از گاوها و گوساله های نوزاد آنها، که از جیره های متفاوتی استفاده کرده بودند با استفاده از روش جذب اتمی(AA ) و همچنین مقدار ظرفیت کل آنتی اکسیدانی خون آنها با استفاده از روش FRAP اندازه گیری شد. نتایج حاصله نشان می دهد که میزان سلنیوم در گاوهای تغذیه شده با سلنیوم مخمری PPM60 بیش از گاوهای تغذیه شده با سلنیت سدیم PPM120 و سلنیت سدیم PPM60 می باشد، البته میزان سلنیوم خون در گوساله های نوزاد،گاوهای تغذیه شده با سلنیوم مخمری PPM60 بیش از گوساله های سایرگروه ها می باشد. میزان TAC نیز درگاوهای تغذیه شده با سلنیوم مخمری PPM60 و گوساله های نوزاد آنها بیش از سایرگروه ها می باشد. همچنین مطالعات فوق حاکی از وجود همبستگی مثبت میان مقادیر سلنیوم با TAC هم در گاوها و هم در گوساله ها می باشد.