توسعه گردشگری با تأکید بر نقش آموزش نیروی انسانی
محورهای موضوعی : مطالعات مدیریت شهریزهرا خدائی 1 , حسین کلانتری خلیل آباد 2
1 - مسئول مکاتبات
2 - ندارد
کلید واژه: آموزش, توسعه گردشگری, نیروی انسانی, دانشگاه,
چکیده مقاله :
مقدمه و هدف پژوهش: درک و شناخت گردشگری و همچنین چگونگی توسعه و پایداری آن نه تنها در گسترش دانش گردشگری برای درک نیازمندی‌های آن، بلکه در آموزش زمینه های موفقیت در پیرامون تجارت گردشگری و همچنین نیازمندی‌های هر جامعه به امر گردشگری نهفته است که این خود یک نگرش و رویکرد انسانی را به گردشگری ضروری می‌سازد. به بیان دیگر، شکل گیری، پایداری و توسعه گردشگری در هر جامعه نیازمند امر آموزشی می‌باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی و واکاوی نقش آموزش نیروی انسانی جهت توسعه گردشگری می باشد. روش پژوهش: مقاله حاضر با استفاده از روش تحلیلی توصیفی و مرور متون و منابع و تشریح چالش های نظام آموزش گردشگری در ایران در رابطه با آموزش نیروی انسانی، به ارائه راهکارهای اصلاحی جهت بهبود نظام آموزشی کشور می پردازد. یافته‌ها: یافته ها نشان داد نظام آموزش جهانگردی و واحدهای آموزشی، امکانات و تجهیزات آموزش و از همه مهم تر، معیارها و ضوابط نظارتی و چگونگی اعمال آن‌ها باید به سرعت متحول شوند و ایجاد این تحولات مستلزم ارائه تسهیلات و معافیت های مؤسسات آموزشی، گسترش مبادلات بین‌المللی در امر آموزشی و تربیت مدرسان مورد نیاز است. نتیجه گیری: ارائه آموزش اثر بخش در یک سازمان مدرن مستلزم تفکر جدید، مدل های جدید، رویکرد جدید و ابزارها و مکانیزم های جدید است. از آنجا که آموزش به عنوان بخش زیربناییمدیریت منابع انسانی و مدیریت کیفیت در صنعت گردشگری مطرح است، برای اصلاح نظام ساختاری صنعت گردشگری کشور می‌توان کار را از اصلاح نظام آموزشی آغاز کرد.
Introduction and Objective: Understanding and knowledge of tourism and also its development and sustainability is hide not only in the spread of tourism knowledge for understanding its needs, but also in the education of successful field about tourism trading and also the needs of every society to tourism which is needed a human attitude and approach. In other word, formation, sustainability and development of tourism in every society needs and education. This paper examines and analysis the role of education and human resources for tourism development. Methods: this paper uses analytical – descriptive method and describe the challenges of tourism education system in Iran about human resource education, focus on Corrective strategies to improve the country's education system. Results: The result shows that Tourism education and training units, training facilities and more importantly, regulatory criteria and how to apply them to quickly be transformed and make these changes is necessary to provide facility and exemption for educational institutions, promote international exchange in education and teacher education requirements. Conclusion: Provide effective training in a modern organization requires new thinking, new models, new approaches and new tools and mechanisms. Since education is as a fundamental part of human resource management and quality management in the tourism industry, For structural reform of the country's tourism industry, it could be began from to reform education system to reform.