رابطه طراحی شهری با میزان امنیت اجتماعی از نظر شهروندان بر اساس مدل CPTED (مطالعه موردی: شهر کرج)
محورهای موضوعی : مطالعات مدیریت شهریافسانه زمانی مقدم 1 , علی اکبر رضایی 2 , روزبه خلقت دوست 3
1 - ندارد
2 - ندارد
3 - مسئول مکاتبات
کلید واژه: طراحی شهری, امنیت اجتماعی, مدل CPTED,
چکیده مقاله :
مقدمه و هدف پژوهش: این پژوهش با هدف آرمانی ارتقاء سطح امنیت اجتماعی در شهرها به کمک طراحی شهری و محیطی و به منظور نیل به جامعه‌ای امن انجام گردیده است. هدف ویژه‌ای که پژوهشگران در پی آن بوده‌اند تعیین رابطه طراحی شهری با میزان امنیت اجتماعی بوده است و برای این منظور فرض گردیده است که بین مؤلفه‌های طراحی شهری شامل اندازه و فرم فضا، آسایش بصری و محیطی، سازمان فضایی و نفوذپذیری، و کیفیت مسکن و کاربری زمین با میزان امنیت اجتماعی رابطه وجود دارد. روش پژوهش: جامعه آماری این پژوهش شهر کرج می‌باشد و حجم جامعه آماری بر اساس سرشماری نفوس و مسکن سال 1385 مرکز آمار ایران برابر با 1732275 نفر می‌باشد. روش نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای می‌باشد که با استفاده از روش تصادفی طبقه ای، به ترتیب ابتدا از منطقه، سپس ناحیه و پس از آن محله نمونه گیری شده است. با توجه به جدول کرجسی- مورگان، حجم نمونه 384=n می‌باشد. در نهایت با استفاده از روش‌های مطالعه کتابخانه‌ای و میدانی به جمع آوری داده‌ها پرداخته شده و داده‌های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار تحلیل آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل و روابط بین آنها مورد سنجش قرار گرفته است. یافته‌ها: در این پژوهش رابطه‌ای قوی میان نمره مؤلفه‌های طراحی شهری و نمره جرایم رخ داده یافته شده است. به علاوه، بهبود شاخص‌های این مؤلفه‌ها، منجر به کاهش میزان جرایم ارتکاب یافته گردیده است. در نتیجه، امنیت اجتماعی بهبود یافته است که نشان دهنده رابطه مستقیم میان این مؤلفه‌ها و میزان امنیت اجتماعی می‌باشد، به گونه‌ای که با بهبود این مؤلفه‌ها، میزان امنیت اجتماعی بهبود یافته و در نتیجه هر چهار فرضیه این پژوهش مورد تایید قرار گرفته است. نتیجه گیری: از آنجایی که فرضیه‌های پژوهش مورد تایید قرار گرفته‌اند، به نظر می‌رسد که شاخص‌های مؤلفه‌های طراحی شهری نقشی حیاتی در میزان امنیت اجتماعی از نظر شهروندان ایفا می‌کنند. بنابراین، بهبود شاخص‌های طراحی شهری با الویت میزان قوی بودن روابط میان مؤلفه‌های طراحی شهری و میزان امنیت اجتماعی می‌تواند بسترهای ارتکاب اعمال مجرمانه در جامعه را کاهش دهد و موجب افزایش میزان امنیت اجتماعی گردد
Method of Research: Statistical population of this research are the residences of ten municipality regions of Karaj and the population size is 1732275 on the basis of the population and housing census which was held by Iran Statistics Center in 2006. The sampling method was stratified random sampling and the minimum size of the sample is n=384 samples on the basis of the Krejcie-Morgan table. Eventually, by using library and field study methods, data was collected, processed and analyzed by using SPSS statistical analysis software and the relationships between these data were tested. Findings: Strong relationship between the score of the components of urban designing and score of committed crimes was found in this research. In addition, improving the indicators of these components has ended up in the reduction of the rate of committed crimes. As a result, the social security was improved which shows that there is direct relationships between these components and the rate of social security, so that by the improvement of the components, the rate of social security is improved as well and the whole four hypotheses of the research were verified. Conclusion: As the hypotheses of the research were verified, it seems that the indicators of components of urban designing have a critical role in the rate of social security according to the citizens’ opinions. Hence, improving the indicators of urban designing based on the priority of the strength of the relationships between the different components of urban designing and the rate of social security can decrease the fields of criminal actions in society and increase the rate of social security.