تحلیلی بر متغیرهای موثر بر شادکامی شهروندان در مناطق شهری
محورهای موضوعی : جغرافیا و برنامه ریزی شهری
کیوان ملانوروزی
1
,
فرزانه گرویی
2
1 - گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، واحد علوم و تحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، واحدعلوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کلید واژه: پرسشنامه شادکامی آکسفورد, آزمون کای اسکوار, آزمون یومن ویتنی, دانشجویان دختر دانشگاه,
چکیده مقاله :
هدف تحقیق حاضر شناخت عوامل موثر بر احساس شادکامی دختران شهر اسلامشهر روی کانون تمرکز این گروه جمعیتی یعنی اسلام شهر بود. جامعه آماری این تحقیق 8474 نفر دانشجو بودند که با توجه به جدول مورگان حجم نمونه 367 نفر تخمین زده شده که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند ولی محقق برای اطمینان از بازگشت تمام پرسشنامه ها حدود 400 پرسشنامه را در اختیار افراد قرار داد. ابزار اندازه گیری شامل سه پرسشنامه 1- پرسشنامه محقق ساخته وضعیت اجتماعی اقتصادی 2- پرسشنامه محقق ساخته نوع گذران اوقات فراغت 3- پرسشنامه شادکامی آکسفورد بود. از روش های آماری توصیفی و استنباطی برای تجزیه تحلیل داده های این پژوهش استفاده شد. برای تعیین ارتباط بین متغیرهای تحقیق از (آزمون کای اسکوار و آزمون یومن ویتنی) استفاده شد. بررسی یافته های پژوهش نشان داد که بین نحوه گذران اوقات فراغت با میزان شادکامی دانشجویان ارتباط معنی داری وجود داشت (p<0.05) ولی بین وضعیت اجتماعی ـ اقتصادی با شادکامی ارتباط معنی دار وجود ندارد (p>0.05) و همچنین بین وضعیت اجتماعی اقتصادی با نحوه گذران اوقات فراغت دانشجویان ارتباط معنی داری وجود داشت(p<0.05) .
The aim of this research was to identify the factors affecting the happiness of urban girls in Islamshahr, with a focus on the Islamshahr population. The statistical population of this study was 8474 students, and based on Morgan's table, a sample size of 367 individuals was estimated and randomly selected. However, to ensure the return of all questionnaires, the researcher provided about 400 questionnaires to individuals. The measurement tools included three questionnaires: 1) the researcher-made questionnaire on socio-economic status, 2) the researcher-made questionnaire on leisure time activities, and 3) the Oxford Happiness Questionnaire. Descriptive and inferential statistical methods were used to analyze the data of this study. The chi-square and Mann-Whitney tests were used to determine the relationship between the research variables. The findings of the study showed a significant relationship (p<0.05) between leisure time activities and the level of happiness among students, but there was no significant relationship (p>0.05) between socio-economic status and happiness. Furthermore, there was a significant relationship (p<0.05) between socio-economic status and leisure time activities among students.
_||_