سبک ابوعبیده در کتاب مجاز القرآن

محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات قرآنی

باقر کارگر ¹ , گردافرین محمدی ² , lمجید خزاعی ³

1 - عضو هئیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج
2 - دانش آموخته دانشگاه ازاد اسلامی واحد یاسوج
3 - عضو هئیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد جیرفت

تاریخ دریافت : 1391/04/11 تاریخ پذیرش : 1391/07/17 تاریخ انتشار : 1391/08/11

کلید واژه:

چکیده مقاله :

چکیده علوم معانی، بیان، ادب، تفسیر و لغت از جمله علومی است مسلمانان از دیرباز به آنها توجه کرده‌اند و تألیفات و تصنیفات متعددی در این زمینه داشته‌اند. یکی از ادبایی که به علوم اسلامی خدمات شایانی ارزانی داشته ابو عبیده صاحب کتاب مجاز القرآن است. این مقاله در پی آن است که ضمن بیان مختصری از حیات و ادب ابوعبیده و دیدگاه ادبا حول مجاز در قرآن و سبب و انگیزه تألیف مجاز القران، سبک و شیوه ابوعبیده را در این کتاب معرفی کند. با مطالعه این مقاله خواهید دانست که مجاز مورد نظر ابی عبیده مجاز قسیم الحقیقه نیست، بلکه آن چیزی است که ما را به درک الفاظ قرآنی و مفردات آن رهنمون می کند، چرا که مجاز مورد نظر ایشان مجاز مستعمل امروزی نیست و وی راه هایی را که قرآن مجید برای بیان و تعابیر خود به کار بسته است را مجاز نامیده و معانی ثانویی الفاظ و تراکیب قرآنی را مجاز محسوب کرده است.

چکیده انگلیسی:

Abstract Semantics, rhetoric, literature, interpretation and philology are among the sciences to which the Muslims had a great attention for a long time and they had many works in this field. One of the literary men who had great services to the Islamic sciences was Abu Obaydah, the author of the book “Majaz-al-Qoran”. The following article provides a brief overview of Abu Obaydah’s life and literature as well as the scholars’ view around image in the Quran and the motive of compilation of the “Majaz-al-Qoran”, and it aims to introduce Abu Obaydah’s style in this book. By reading this article, you will know that is the image intended by Abu Obaydah isn’t a truth subdivision, but that is what leads us to understand the Koranic words and its vocabulary, as the his intended image isn’t the image that is used today; And he has called the ways the Qur'an uses to its expressions and interpretations, and he has considered the secondary meanings of the Quran’s terms and compositions as images.