پیدایش فضا از منظر قرآن و علم

محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات قرآنی

عبدالمجید طالب تاش ¹ , جواد فروغی ²

1 - عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج(استادیار).
2 - دانشجوی دکترای علوم قرآن و حدیث، دانشگاه قرآن و حدیث قم.

تاریخ دریافت : 1393/12/29 تاریخ پذیرش : 1393/12/29 تاریخ انتشار : 1392/12/10

کلید واژه:

چکیده مقاله :

چهل و هفتمین آیه از سوره ذاریات به چگونگی پیدایش فضا و جهان‌گستری خداوند تصریح دارد، و آیه یازده سوره فصلت شکل پرداختن خداوند به آسمان‌ها را بیان می‌کند. مسأله گسترش جهان از آغاز تا انجام که مورد اشاره قرآن کریم است، مسأله‌ای است که دانشمندان علم نجوم در کشفیات جدید خود به آن دست یافته‌اند. یافته‌های جدید حاکی از آن است که در بازه زمانی ادامه‌داری که از لحظه پیدایش آغاز شده، کهکشان‌ها با سرعت فوق العاده‌ای در حال دورشدن از یکدیگر هستند. در این نوشتار ترجمه‌ها و تفسیرهای عالمان دینی از آیه چهل و هفت سوره ذاریات را بررسی کرده‌ایم و معنا و مفهوم آیه و ظهور معنایی آن بر پایه واژگان آیه را مورد مداقّه قرار داده‌ایم؛ سپس با کشفیات جدید علمی مطابقت داده‌ایم. روشن شد که معنای آیه با کشفیات جدید درباره فضا هماهنگی دارد.

چکیده انگلیسی:

47th verse of the Surah Zariat addresses the way of emergence and continuous development of the universe and its expansion and 11th verse of Surah Foselat explains the model of creating the heavens by the God. The superficial difference of this verse with the scientific findings at the age of Revelation and even after the Ptolemy domination the Galaxies are moving apart from each other in extraordinary speed. This paper studies the translations and interpretations of the 47th verse of the Surah Zariat by the religious scholars, examines the meaning of the verse and compares it with the recent scientific discoveries. It was concluded that the meaning of the verse consists with the new discoveries on universe.

منابع و مأخذ:

قرآن کریم، و ترجمه‌های فارسی و انگلیسی.

ابن فارس، احمد. 1418ق، معجم المقاییس فی اللغه، بیروت: دار الفکر.

اقبال لاهوری، محمد. 1362ش، احیای فکر دینی، ترجمه احمد آرام، تهران: بی نا.

بانوی اصفهانی، سیده نصرت امین. 1361ش، مخزن العرفان در تفسیر قرآن، تهران: نهضت زنان مسلمان.

بوکای. 1375ش، عهدین قرآن و علم، ترجمه حسن حبیبی، تهران: انتشارات سلمان.

پادمانابان. 1385ش، حکایت خلقت عالم پس از نخستین سه دقیقه، ترجمه دکتر محسن شادمهری، تهران: انتشارات ققنوس.

جوهری، اسماعیل بن حماد. 1368ش، الصحاح(تاج اللغه و صحاه العربیه)، تحقیق احمد عبد الغفور، تهران: انتشارات امیری.

الخطیب، عبدالغنی. 1362ش، قرآن و علم امروز، ترجمه اسدالله مبشری، تهران: مؤسسه عطاعی.

دمپی یر. 1379ش، تاریخ علم، ترجمه عبد الحسین آذرنگ، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم اسلامی دانشگاه‌ها(سمت).

راغب اصفهانی. 1392ق، مفردات الفاظ القرآن، تحقیق ندیم مرعشلی، تهران: مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان.

سید قطب، محمد. 1383ش، فی ظلال القرآن، تهران: نشر احسان.

طباطبایی، محمدحسین. 1363ش، المیزان فی تفسیر القرآن، بنیاد فکری علامه طباطبایی با همکاری مرکز نشر رجا.

طبرسی. 1424ق، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دارالفکر.

طوسی، محمد بن حسن. بی تا، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار احیاء التراث العربی.

فخر رازی، محمد بن عمر. 1420ق، مفاتیح الغیب، بیروت: دار احیاء التراث العربی.

فرد هویل و جایانت هارلیکار. 1369ش، مرزهای فیزیک – ستاره شناسی، ترجمه بهزاد قهرمان، مشهد: معاونت فرهنگی آستان قدس رضوی.

کاشانی، ملا فتح الله. 1344ش، منهج الصادقین، تهران: کتابفروشی اسلامیه.

مکارم شیرازی، ناصر. 1366ش، تفسیر نمونه، تهران: دار الکتب الاسلامیه.

هاوکینگ، استیون. 1386،‌ تاریخچه کوتاه‌تر زمان، ترجمه رضا خزانه، تهران: انتشارات فاطمی.

هوگمان، کریک. 1380ش، انفجار بزرگ، ترجمه علی فعال پارسا، مشهد: آستان قدس رضوی.

 

مقالات

منصوریانفر، عبدالمحمود. تابستان 1393، «تطابق عوالم تکوینی با عوالم انسانی»، فصلنامه مطالعات قرآنی، دانشگاه آزاد جیرفت، دوره 4، شماره 15، صفحه 29-48.