واکاوی فنون نوین داستان‌نویسی در قصص قرآن کریم
محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات قرآنیمحمدرضا فریدونی 1 , سید مهرداد موسویان 2
1 - استادیار گروه الهیات دانشگاه بوعلی سینا همدان.
2 - کارشناسی ارشد روان‌شناسی.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
قرآن کریم کتابی پر برکت و هدایت‌آور است که حق‌تعالی بر رسول خدا(ص) نازل نموده تا همگان در آیات‌اش تدبر و اندیشه کنند و اهل خرد به حقایق آن متذکر شوند. یکی از شیوه‌های شگفت‌انگیز و نیکو در جهت انتقال باطن ژرف و عمیق قرآن بهره‌مندی از قصه است. نغزترین ادبیات داستانی، دل‌انگیزترین هنرهای قصه‌نویسی در عرصه‌ای گسترده هم از لحاظ فرم و ساختار و هم از نظر محتوا و معنا در قرآن جلوه نموده است. قابل توجه این که در داستان‌نویسی مدرن امروزه تکنیک‌هایی به کار می‌رود که در دهه‌های اخیر در شیوه کلاسیک آن و همین‌طور در تاریخ قصه‌پردازی مطرح نبوده و اکنون در راستای جذاب‌تر نمودن و دلنشین کردن داستان مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مقاله بر آن است تا پاره‌ای از تکنیک‌های داستان‌نویسی مدرن را در تطبیق با قصه‌های قرآن کریم بیان نماید تا که عظمت این کتاب بیش از پیش در ساحت ادبیات داستانی هویدا گردد.
Quran is a book full of blessings and guidance, May God blessings be upon the Messenger of Allah (PBUH) has been sent down to meditate and think about all the revelations and wisdom from the facts that are mentioned. One of the most surprising and good practices in order to convey profound inner Quran is the enjoyment of the story. The most mot literature, the most enchanting art of writing fiction in a vast arena in terms of form and structure are manifesting. The note is that the techniques that are applied in today's modern fiction writings were not of importance in recent decades in the classical style of storytelling The present paper aims to express some of the techniques of modern fiction writing compared to the stories of the Holy Quran in order to clarify Quran's greatness versus fiction literature.
طباطبایی، سید محمدحسین. 1379، تفسیر المیزان، ترجمه سید محمدباقر موسوی همدانی، جلد11، تهران: انتشارات اسلامی.
مکارم شیرازی، ناصر. 1377، تفسیر نمونه، تهران: دار الکتب الاسلامیه.
میزیاک هنریک، سکستون و ویرجینیا استاوت. ۱۳۷۶، تاریخچه و مکاتب روان‌شناسی، احمد رضوانی، مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی: ۵۲۸ و۵۳۳.
شولتز، دوان پی و سیدنی الن. ۱۳۸۴، تاریخ روان‌شناسی نوین، علی اکبر سیف و همکاران، تهران: انتشارات آگاه: ۴۰۳، ۴۰۰، ۴۲۹.
هیلگارد ارنست، باور گوردن. ۱۳۷۱، نظریه‌های یادگیری، محمدنقی براهنی، تهران: نشر دانشگاهی: ۳۸۵، ۳۸۱.
هرگنهان، السون. ۱۳۸۲، نظریه‌های یادگیری، ترجمه علی اکبر سیف، ویرایش ششم، چاپ ششم، تهران: نشر دوران: 310-278.
پلووسکی، آن. 1364، دنیای قصه‌گویی، ترجمه محمدابراهیم اقلیدی، تهران: سروش: 23.
فصلنامه علمی فرهنگی مترجم، شماره دهم، سال 72: 35.
میرصادقی، جمال. 1378، عناصر داستان، چاپ سوم، تهران: انتشارات سخن.
پروینی، خلیل. 1378، «تحلیل ادبی داستانهای قرآن»، رساله دکتری زبان و ادبیات عربی، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم انسانی.
آیت اللهی، سیدحبیب و همکاران. 1386، پژوهش زبان و ادب فارسی، شماره هشتم.
منابع انگیسی
Murphey, T. 1993. Why don‟t teachers learn what learners learn? Taking the guesswork out with action logging. English Teaching Forum, 31, 1, pp. 6–10.
Pavlenko, A. and J. Lantolf. 2000. Second language learning as participation and the (re)construction of selves. In Sociocultural theory and second language learning, ed. J. Lantolf. Oxford: Oxford University Press.
"Short story". Merriam-Webster. Retrieved 2012-05-27.
Vladimir Propp, Morphology of the Folk Tale, p 25, ISBN 0-292-78376-0