مقایسه اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن با درمان گروهی فعال‌سازی رفتاری برای افسردگی در میزان افسردگی و کیفیت زندگی افراد افسرده
محورهای موضوعی : فصلنامه تحقیقات روانشناختی
داود جعفری
1
(دانشجوی دکتری روان شناسی دانشگاه آزاد تهران مرکزی)
مهدیه صالحی
2
(استادیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز)
پروانه محمدخانی
3
(استاد دانشگاه بهزیستی و توان بخشی)
سوزان امامی پور
4
(استادیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی)
احمد حیدری پهلویان
5
(استادیار گروه روان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان)
کلید واژه: کیفیت زندگی, افسردگی, شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن, فعال سازی رفتاری برای افسردگی,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن و درمان فعال سازی رفتاری برای افسردگی در میزان افسردگی و کیفیت زندگی دانشجویان افسرده بود. بدین منظور به شیوه غربال گری تعداد 364 نفر از مجموع دانشجویان دانشگاه آزاد ملایر انتخاب شد و از بین آنها دانشجویانی که حداقل نمره 20 را در آزمون افسردگی بک بدست آوردند انتخاب و در نهایت براساس مصاحبه بالینی ساختار یافته برای DSM به صورت تصادفی و با رعایت اصل معادل سازی به 2 گروه شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن و فعال سازی رفتاری برای افسردگی تقسیم شدند و به مدت 8 جلسه تحت مداخلات درمانی قرار گرفتند. داده های مورد نیاز توسط مقیاس افسردگی بک- نسخه شماره 2- و فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی گردآوری شدند. طرح پژوهش و روش تحلیل داده های پژوهش طرح تحلیل واریانس مختلط بین - درون گروهی(آمیخته) بود. نتایج نشان داد که هر دو مداخله شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن و فعال سازی رفتاری برای افسردگی توانستند میانگین نمرات افسردگی و کیفیت زندگی آزمودنی ها را بهبود دهند. در واقع اثر اصلی زمان به لحاظ آماری معنادار بود (p < %5). یعنی بین میانگین نمرات افسردگی و کیفیت زندگی در طی مراحل اندازه گیری تفاوت معنی داری ملاحظه شد. اما اثر تعامل و همینطور اثر اصلی بین گروهی از نظر آماری معنادار نبودند (p > %5). به عبارتی بین دو گروه در اثربخشی بر افسردگی و کیفیت زندگی تفاوت معنی داری وجود نداشت.