رابطه توسعه رهبری و یکپارچگی مدیریت با عملکرد دانش سازمانی: نقش میانجی سرمایه انسانی و سرمایه اجتماعی (اعضای هیئت‌علمی دانشگاه تهران)

محورهای موضوعی : دانش شناسی

احسان نامدار جویمی ¹ (دانشجوی دکترای مدیریت منابع انسانی دانشگاه سیستان و بلوچستان)
سید علیقلی روشن ² (دانشیار گروه مدیریت دانشگاه سیستان وبلوچستان، زاهدان، ایران.)
نور محمد یعقوبی ³ (استاد گروه مدیریت دولتی دانشگاه سیستان و بلوچستان)

تاریخ دریافت : 1399/06/21 تاریخ پذیرش : 1399/07/29 تاریخ انتشار : 1398/05/01

کلید واژه: سرمایه انسانی, سرمایه اجتماعی, اعضای هیئت‌علمی, توسعه رهبری, عملکرد دانش سازمانی,

چکیده مقاله :

هدف: این پژوهش به دنبال بررسی رابطه توسعه رهبری و یکپارچه‌سازی مدیریت با عملکرد دانش سازمانی با توجه به نقش سرمایه انسانی و سرمایه اجتماعی است. روش‌ پژوهش: پژوهش حاضر به صورت کمی و از نظر هدف، از نوع کاربردی و برحسب نحوۀ گردآوری داده‌ها از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعۀ آماری این پژوهش شامل اعضای هیئت‌علمی دانشگاه تهران برابر با 2116 نفر است که نمونه مورد بررسی بر اساس فرمول کوکران برابر با 384 نفر است. روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و تصادفی ساده است. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان و فرمول کوکران با خطای 05/0 برابر با 325 نفر است. در این پژوهش، برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه استاندارد و غیربومی استفاده‌ شده است. لذا برای بومی‌سازی پرسش‌نامه‌های مورد استفاده روایی و پایایی آن‌ها مجدداً بازازمایی شده است و تائید شده است. بـرای بررسی روابط علی بین متغیرها به صورتی منسجم از تکنیک مدل‌سازی معـادلات سـاختاری و نرم‌افزار PLS Smart استفاده ‌شده است. یافته ها: در این راستا چهار فرضیه شکل‌گرفته است که به بررسی توسعه رهبری و عملکرد دانش با میزان رابطه 37/0، یکپارچگی مدیریت و عملکرد دانش با میزان رابطه 41/0 ، بررسی نقش میانجی سرمایه اجتماعی در توسعه رهبری و عملکرد دانش با میزان رابطه 44/0 ، بررسی نقش میانجی سرمایه انسانی در توسعه رهبری و عملکرد دانش با میزان رابطه 48/0 پرداخته شد و تمامی فرضیات تائید شده است. نتیجه گیری: سرمایه‌گذاری‌های سازمانی در توسعه رهبران از طریق روش‌های توسعه رهبری می‌تواند مهارت‌های رهبری موردنیاز را برای افزایش سطح کل سرمایه انسانی و اجتماعی در سازمان افزایش دهد که می‌تواند درنهایت منجر به افزایش عملکرد دانش سازمانی شود.

چکیده انگلیسی:

Objective: This study seeks to investigate the relationship between leadership development and management integration with organizational knowledge performance with respect to the role of human capital and social capital. Methods: The present study is quantitative and applied in terms of purpose and descriptive-survey in terms of data collection. The statistical population of this research includes the members of the faculty of the University of Tehran equal to 2116 people, which is 384 people based on the Cochran's formula. The method of cluster and random sampling is simple. The sample size according to Morgan table and Cochran's formula with an error of 0.05 is equal to 325 people. In this study, a standard and non-native questionnaire was used to collect data. Therefore, in order to localize the questionnaires used, their validity and reliability have been re-tested and confirmed. Structural equation modeling technique and PLS Smart software have been used to investigate the causal relationships between variables. Results: In this regard, four hypotheses have been formed that examine the development of knowledge leadership and performance with a relationship of 0.37, integration of management and knowledge performance with a relationship of 0.41, the mediating role of social capital in leadership development and knowledge performance The relationship between 0.44 and the mediating role of human capital in the development of leadership and knowledge performance with the relationship between 0.48 and all hypotheses have been confirmed. Conclusion: Organizational investments in leadership development through leadership development methods can increase the leadership skills needed to increase the total level of human and social capital in the organization, which can ultimately lead to increased organizational knowledge performance

منابع و مأخذ:

اکبری، م.؛ نیکوکار، ه.؛  اسماعیل‌زاده، م. (1395). بررسی نقش رهبری متعالی بر عملکرد سازمانی با میانجی‌گری مزیت رقابتی.  فصلنامه پژوهش‌های مدیریت منابع سازمانی. 6(3)، 1- 17.

جعفری هرندی، . ؛ نجفی، ح. (1396). تأثیر سبک رهبری بر عملکرد منابع انسانی با میانجی‌گری سکوت سازمانی.  فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات مدیریت (بهبود و تحول)، 26(85)،  57- 85.

حسینی، ا.؛  تبسمی، ا.؛  دادفر، ز. (1396). بررسی تأثیر کارکردهای مدیریت منابع انسانی بر عملکرد سازمانی. ر فصلنامه چشم‌انداز مدیریت دولتی،  (29)،  155- 171.

رضایی، ر.؛  شعبانعلی فمی، ح.؛  صلاحی مقدم، ن. (1394). بررسی تأثیر سرمایه اجتماعی بر عملکرد سازمانی در سازمان جهاد کشاورزی استان البرز. فصلنامه علومترویجوآموزشکشاورزیایران، 11(2)، 121- 133.

سنجقی، م.ا.؛   فرهی، ع.؛ امیراحمدی، ف.  (1396). بررسی تأثیر رهبری راهبردی بر نوآوری با تأکید بر رویکرد ارتباطات شبکه‌ای. فصلنامۀ پژوهش‌های مدیریت منابع انسانی دانشگاه جامع امام حسین (ع)، 9(4)،  181- 205.

سوری، ع.  (1393). سرمایه اجتماعی و رشد در ایران.  فصلنامه پژوهش‌ها و سیاست‌های اقتصادی، 22(69)،  49- 64.

غیاثی ندوشن، س.؛ امین الرعایا، ا. (1395). بررسی تأثیر ابعاد سرمایه اجتماعی و سرمایه فکری بر میزان بهره‌وری منابع انسانی. فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات مدیریت (بهبود و تحول)، 25(80)، 183- 209.

موسوی خامنه، م.؛ کمالی، ا.؛ عزیزی، س.  (1395). تأثیر سرمایة اجتماعی سازمانی بر عملکرد سازمانی کارکنان (موردمطالعه: کارکنان سازمان مخابرات شهر تهران).  مجلة مطالعات اجتماعی ایران،  10(3و 2)، 232- 260.

نادری، ا.؛  حیدری کبریتی، ط.؛  امیری، ع.  (1394). ارتباط بین سرمایه انسانی و عملکرد سازمانی: مورد پژوهی شعب شرکت بیمه آسیا. فصلنامه پژوهش های رهبری و مدیریت آموزشی، 2(5)، 1- 30.

یعقوبی، ن.؛  شکوهی، ج.؛  رئیسی شهرویی، ح. و  دیگران  (1394). بررسی تأثیر سبک های رهبری بر عملکرد سازمانی با میانجی گرهای یادگیری و نوآوری سازمانی. فصلنامه پژوهش نامه مدیریت تحول،  7(14)، 32- 56.

Campbell, B. A.; Coff, R., & Kryscynski, D. (2012). Rethinking competitive advantage from human capital. Academy of Management Review, 37(3), 376–395.

Cappelli, P.; Singh, H.; Singh, J., & Useem, M. (2015). Indian business leadership: Broad mission and creative value. The Leadership Quarterly, 26, 7–12.

Chadwick, C. (2017). Towards a more comprehensive model of firms' human capital rents. Academy of Management Review, 42(3), 499–519.

Chadwick, C.; Way, S. A.; Kerr, G., &  et. al. (2013). Boundary conditions of the high-investment human resource systems—Small firm labor productivity relationship. Personnel Psychology, 66(2), 311–343.

Chang, W. A.; Wang, Y., & Huang, T. (2013). Work design-related antecedents of turnover intention: A multilevel approach. Human Resource Management, 52(1), 1–26.

Chun, J. U.; Cho, K., & Sosik, J. J. (2016). A multilevel study of group-focused and individual- focused transformational leadership, social exchange relationships, and performance in teams. Journal of Organizational Behavior, 37(3), 374–396.

Day, D. V., Fleenor, J. W., Atwater, L. E., Sturm, R. E., & McKee, R. A. (2014). Advances in leader and leadership development: A review of 25 years of research and theory. The Leadership Quarterly, 25, 63–82.

Day, D., & Dragoni, L. (2015). Leadership development: An outcome-oriented review based on time and levels of analysis. Annual Review of Organizational Psychology and Organizational Behavior, 2, 133–156.

Dinh, J. E.; Lord, R. G.; Gardner, W. L. and et. al.. (2014). Leadership theory and research in the new millennium: Current theoretical trends and changing perspectives. The Leadership Quarterly, 25, 36–62.

Doshi, V.; Sinha, J.; Moda, G., & Nahar, A. (2013). Taking the leadership leap: Developing an executive pipeline for India's future. Ivey Business Journal, 77, 1–4.

Galli, B. E., & Müller-Stewens, G. (2012). How to build social capital with leadership development: Lessons from an explorative case study of a multibusiness firm. The Leadership Quarterly, 23, 176–201.

Gentry, W. A.; Eckert, R. H.; Munuswamy, V. P. and et. al. (2014) The needs of participants in leadership development programs: A qualitative and quantitative cross-county investigation. Journal of Leadership and Organizational Studies, 21, 83–101.

Hill, N. S., & Bartol, K. M. (2016). Empowering leadership and effective collaboration in geographically dispersed teams. Personnel Psychology, 69(1), 159–198.

Jiang, J. Y., & Liu, C. (2015). High performance work systems and organizational effectiveness: The mediating role of social capital. Human Resource Management Review, 25, 26137.

Jiang, K.; Lepak, D. P.; Hu, J., & Baer, J. C. (2012). How does human resource management influence organizational outcomes? A meta-analytic investigation of mediating mechanisms. Academy of Management Journal, 55, 1264–1294.

Jones, K., O'Leonard, K., & Bersin, J. (2012). Global leadership: Developing tomorrow's leaders around the world. Oakland, CA: Bersin & Associates.

Nair, A.; Guldiken, O.; Fainshmidt, S., &  et. al. (2015). Innovation in India: A review of past research and future directions. Asia Pacific Journal of Management, 32, 925–958.

O'Leonard, K., & Loew, L. (2012). Leadership development factbook: Benchmarks and trends in U.S. Oakland. CA. Bersin & Associates.

Palrecha, R.; Spangler, W. D. & Yammarino, F. J. (2012). A comparative study of three leadership approaches in India. The Leadership Quarterly,23, 146–162..

Ployhart, R. E.; Nyberg, A. J., Reilly, G., & Maltarich, M. A. (2014). Human capital is dead; Long live human capital resources!. Journal of Management, 40(2), 371–398.

Richard, B. W.; Holton, E. F. & Katsioloudes, V. (2014). The use of discrete computer simulation modeling to estimate return on leadership development investment. The Leadership Quarterly, 25, 1054–1068.

Theeboom, T.; Beersma, B., & van Vianen, A. E. M. (2013). Does coaching work? A metaanalysis on the effects of coaching on individual level outcomes in an organizational context. The Journal of Positive Psychology, 9, 1–18.

Tse, H. H., Huang, X., & Lam, W. (2013). Why does transformational leadership matter for employee turnover? A multi-foci social exchange perspective. The Leadership Quarterly, 24(5), 763–776.

Uhlaner, L.; Stel, A.; Duplat, V., &  et. al. (2013). Disentangling the effects of organizational capabilities, innovation and firm size on SME sales growth. Small Business Economics, 41, 581607.