بررسی تغییرات آسیب شناسی بافت آبشش بچه ماهی سفید(Rutilu skutum)در مواجهه با فلزات سنگین آهن و روی
محورهای موضوعی : مجله پلاسما و نشانگرهای زیستی
نیکتا مهدی پور
1
(فارغ التحصیل کارشناسی ارشد بوم شناسی آبزیان، دانشگاه محیط‌زیست، کرج، البرز. ایران.)
سید علی اکبر هدایتی
2
(دانشیارگروه تولید و بهره برداری آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گلستان.ایران.)
محمد رضا ایمانپور
3
(استاد، گروه گروه تولید و بهره برداری آبزیان، دانشکده شیلات ومحیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گلستان. ایران.)
کلید واژه: آبشش, آلودگی آب, آسیب شناسی بافتی, فلزات سنگین, دریای خزر,
چکیده مقاله :
زمینه وهدف:بررسی اثرات فیزیولوژیک فلزات سنگین بر آبزیان شاخص دریای خزر بسیار حائز اهمیت می باشد. از مهمترین شاخص های فیزیولوژیک بررسی عوارض بافت شناسی بافت های حساس از جمله آبشش می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاْثیر فلزات سنگین آهن و روی بر ساختار بافت آبشش بچه ماهی سفید Rutilu skutumصورت گرفت.روش کار:در این راستا تعداد 120 عدد بچه ماهی سفید تهیه و پس از سازگاری ماهیان با شرایط آزمایشگاهی، آزمایش به مدت 30 روز در غلظت های(Fecl2mg l-15/19 وmg l-1 ZnCl29/3) انجام شده و نمونهگیری از بافت آبشش طی3 دوره 7، 15 و 30 روزه صورت پذیرفت. بررسی بافتی به روش بافت شناسی کلاسیک و با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین صورت گرفت و عوارض بافتی وسیله میکروسکوپ نوری با بزرگنمایی 10 و 40 مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها:نتایج حاکی از این بود که با پیشرفت مدت قرارگیری در معرض فلزات سنگین آسیب های وارده به بافت آبشش از قبیل پرخونی و خون ریزی، شکستگی و اتصال لاملاهای ثانویه و کوتاه شدن لاملاهای ثانویه،گرزی شدن تیغه های آبششی، متورم و پرسلولی شدن لاملاها شدیدتر شد. به طوری که در مدت 30 روز بیشترین جداشدگی در لاملای اولیه و ثانویه دیده شد.نتیجه گیری:میزان آسیب دیدگی بافت آبشش در غلظتهای مختلف فلزات به ترتیب در روی نسبت به آهن به طور معنی داری کمتر و عوارض مشاهده شده در تیمار آهن بیشتر است. بیشترین عوارض مشاهد شده اتصال لاملاهای ثانویه و پرخونی آبشش بود.
Inroduction & ObjectiveThis studyaimed to investigate the effects of heavy metals such as iron and zinc on the gills of fish Rutiluskutum.Inthis regardMaterials and Methods:120kutum were prepared with laboratory conditions testing in 30 days at concentrations of FeCl2 19.5 mg/L and ZnCl2 3.9 mg/L.Tissue samples were caught at three periods of 7, 15 and 30 days.ResultsThe results indicate that with the progresses of exposure time for iron, damage to gill tissue were more severed such as hypere mia and hemorrhage, fractures and connectivity of secondary lamella and secondary lamella shortening, bladegill, lamella of swollen multi-cellular. So in 30 days , the maximum deta chmentw as seen in primary and secondary lamella. Conclusion: The amount of gill tissue damage of various concentrations metals were as follows: Fe>Zn respectively and in zinc treatment was increased.