مفهوم «الراسخون فی العلم» در ادبیات فلسفی و آرای تفسیری ملاصدرا
محورهای موضوعی : تاریخ حدیث
اکرم خلیلی نوش‌آبادی
1
(استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران ـ جنوب، تهران، ایران)
کلید واژه: تأویل, الهام, شهود, تاریخ تفسیر, نمادگرایی, صدارالدین شیرازی, محکم و متشابه, حکمت متعالیه, مفاتیح الغیب,
چکیده مقاله :
یکی از اصطلاحات شناختۀ قرآنی الراسخون فی‌العلم است که در هفتمین آیه از سورۀ آل عمران یاد شده، و در تفاسیر اسلامی با بحث تأویل آیات متشابه گره خورده است. این اصطلاح در آثار ملاصدرا ـ اعم از تفسیری و فلسفی ـ نیز به‌وفور دیده می‌شود. وی افزون بر این که در بحثهای تفسیری خویش رسوخ در علم را ملاک جواز ورود به عرصۀ تأویل دانسته، کاربرد این ملاک را توسعه بخشیده، و در گستره‌ای از مباحث اعتقادی و فلسفی از آن همچون معیار حقانیت و بطلان آراء مُفَسّران و فیلسوفان و متکلمان بهره جسته است. در این مطالعه بنا داریم ضمن بازخوانی ویژگیهای راسخان در علم از نگاه ملاصدرا و پی‌جویی مصادیق آن در آرای تفسیری وی، دریابیم که این مفهوم در نظام فکری او چه جایگاهی دارد.