همکنشی اکوسیستم نوآوری و اکوسیستم طبیعی بر چگونگی شکل گیری مکانهای کارآفرین از دیدگاه بازآفرینی شهری با استفاده از روش فرا ترکیب (2020-2010)
محورهای موضوعی : شهرسازی
ساناز نقشی زادیان
1
(گروه شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
مجتبی رفیعیان
2
(گروه شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران)
زهرا سادات سعیده زرآبادی
3
(گروه شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
حمید ماجدی
4
(گروه شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
کلید واژه: اکوسیستم نوآوری, اکوسیستم طبیعی, بازآفرینی شهری, مکانهای شهری, فرا ترکیب,
چکیده مقاله :
معیارها و شاخص های مؤثر بر رفتار مکانهای کارآفرین شهری و سیاستهای تشکیل چنین مکانهایی باید برگرفته از تغییر ساختار برنامه ها و استراتژی های مکانها و فضاهای شهری باشد. اما، این تغییرات صرفا با توجه به رویکردهای پیشین و تجربیات گذشته بدون تعامل با رویکردهای اصلی تأثیر گذار بر ریشه های رفتاری در شکل گیری مکانهای کارآفرین شهری مواجه بوده است. لذا مطالعات واقعگرایانه و سیاستگذاری با توجه به سیستم های نوین جهانی بر روی مکانها و فضاهایی که مستعد توسعه و پیشرفت هستند و همچنین، مکانهایی که قابلیت بهسازی و باززنده سازی را دارا میباشند، بیش از هر زمان دیگری متصور میشود. لذا، این پژوهش در راستای اهدف خود با کمک روش فراترکیب ابزاری برای توسعه چارچوب مفهومی، بر اساس همکنش دو رویکرد "اکوسیستم نو آوری و اکوسیستم طبیعی شهری" ارائه داده که نتایج آن ظهور دانشی نوین در ایجاد مکانهای کارآفرینی در تعامل با بازآفرینی شهری میباشد. یافته های این مقاله، با تمرکز برمفاهیم و معیارهای بدست آمده از دو رویکرد منتهی به استخراج 4 مؤلفه گردید، مؤلفه های استخراج شده سوابق مداخلات، مشخصه ها، روابط متقابل، منابع، دیدگاهها، سیاستها و مفاهیم دو رویکرد را با هم ادغام کرده و راهکار زمینه های تغییر در رفتار شکل گیری و ایجاد مکانهایی پویا و کارآمد را ارائه داده است. نتایج حاصل ارتباطات اجتماعی-فرهنگی، ارتقاء و پیشرفت رفاه جامعه مدنی، تاثیر سیستم های هوشمند بر جامعه مدنی واقتصادی و نهایتاً تاثیر مثبت دانش و آموزش بر رفتارهای انسانی و فرهنگی را ارائه داده است. لذا، این پژوهش را میتوان نمونه ای آزمون شده برای پایه گذاری انجام تحقیقاتی در آینده دانست.
The criteria and indicators affecting the behavior of urban entrepreneurial places and the policies of forming such places should be derived from the change in the structure of plans and strategies of urban places and spaces. However, these changes have been faced only with regard to previous approaches and past experiences without interacting with the main approaches affecting behavioral roots in the formation of urban entrepreneur places. Therefore, realistic studies and policy-making with regard to modern global systems on places and spaces that are prone to development and progress, as well as places that have the ability to be improved and revitalized, are imagined more than ever. Therefore, in line with its goals, this research has provided a tool for developing a conceptual framework based on the interaction of two approaches "innovation ecosystem and natural urban ecosystem" with the help of metacombination method, the results of which is the emergence of new knowledge in creating entrepreneurial places in interaction with urban regeneration. . The findings of this article, by focusing on the concepts and criteria obtained from the two approaches, led to the extraction of 4 components, the extracted components integrate records of interventions, characteristics, mutual relationships, resources, views, policies and concepts of the two approaches and The solution has presented the fields of change in the behavior of formation and creation of dynamic and efficient places. The results of socio-cultural communication, the promotion and development of the welfare of the civil society, the impact of intelligent systems on the civil and economic society, and finally the positive impact of knowledge and education on human and cultural behaviors have been presented. Therefore, this research can be considered as a tested example for the foundation of conducting research in the future.
Aboelnaga, S., Toth, T., & Neszmelyi, G. I. (2019). Land use management along urban development axis as one of urban regeneration principles. 944–953. https://doi.org/10.22616/ERDev2019.18.N382#
Acs, Z. J., Stam, E., Audretsch, D. B., & O’Connor, A. (2017). The lineages of the entrepreneurial ecosystem approach. Small Business Economics, 49(1). https://doi.org/10.1007/s11187-017-9864-8#
Allam, Z., & Newman, P. (2018). Economically Incentivising Smart Urban Regeneration. Case Study of Port Louis, Mauritius. Smart Cities, 1(1), 53–74. https://doi.org/10.3390/smartcities1010004#
Andonova, V., Nikolova, M. S., & Dimitrov, D. (2019). Entrepreneurial Ecosystems in Unexpected Places. Entrepreneurial Ecosystems in Unexpected Places, 3–16. https://doi.org/10.1007/978-3-319-98219-9#
ANECHITEI, A.-A. (2018). Social Innovation through Urban Regeneration – A Local Model. Review of International Comparative Management, 19(3), 244–255. https://doi.org/10.24818/rmci.2018.3.244#
Brown, R., & Mason, C. (2017). Looking inside the spiky bits: a critical review and conceptualisation of entrepreneurial ecosystems. Small Business Economics, 49(1), 11–30. https://doi.org/10.1007/s11187-017-9865-7#
Brush, C., Edelman, L. F., Manolova, T., & Welter, F. (2019). A gendered look at entrepreneurship ecosystems. Small Business Economics, 53(2), 393–408. https://doi.org/10.1007/s11187-018-9992-9#
Campbell, R., Pound, P., Pope, C., Britten, N., Pill, R., Morgan, M., & Donovan, J. (2003). Evaluating meta-ethnography: A synthesis of qualitative research on lay experiences of diabetes and diabetes care. Social Science and Medicine, 56(4), 671–684. https://doi.org/10.1016/S0277-9536(02)00064-3
Carè, S., Trotta, A., Carè, R., & Rizzello, A. (2018). Crowdfunding for the development of smart cities. Business Horizons, 61(4), 501–509. https://doi.org/10.1016/j.bushor.2017.12.001#
Carter, C. A., Roberts, P., Roberts, P., Sykes, H., & Granger, R. (2018). Urban Regeneration Strategy and Partnership in Urban Regeneration. In H. sykes & R. G. Peter roberts (Ed.), sage Publications Ltd (pp. 44–67)#
Chrastina, J. (2018). Meta-Synthesis of Qualitative Studies: Background,Methodology and Applications. NORDSCI Conference Proceedings Book 1 Volume 1, 1, 113–121. https://doi.org/10.32008/nordsci2018/b1/v1/13#
Colantonio, A., & Dixon, T. (2011). Urban Regeneration: Delivering Social Sustainability. Urban Regeneration & Social Sustainability: Best Practice from European Cities, 54–79. https://doi.org/10.1002/9781444329445.ch4#
Colombelli, A., Paolucci, E., & Ughetto, E. (2019). Hierarchical and relational governance and the life cycle of entrepreneurial ecosystems. Small Business Economics, 52(2), 505–521. https://doi.org/10.1007/s11187-017-9957-4#
Couch, C., & Dennemann, A. (2000). Urban regeneration and sustainable development in Britain The example of the Liverpool Ropewalks Partnership. 17(2), 137–147#
De Medici, S., Riganti, P., & Viola, S. (2018). Circular economy and the role of universities in urban regeneration: The case of Ortigia, Syracuse. Sustainability (Switzerland), 10(11). https://doi.org/10.3390/su10114305#
Dobson, S., & Jorgensen, A. (2015). Increasing the resilience and adaptive capacity of cities through entrepreneurial urbanism. International Journal of Globalisation and Small Business, 6(3–4), 149–162. https://doi.org/10.1504/IJGSB.2014.067508#
Dogruyol, K., Aziz, Z., & Arayici, Y. (2018). Eye of sustainable planning: A conceptual heritage-led urban regeneration planning framework. Sustainability (Switzerland), 10(5), 1–22. https://doi.org/10.3390/su10051343#
Egusquiza, A., Cortese, M., & Perfido, D. (2019). Mapping of innovative governance models to overcome barriers for nature based urban regeneration. IOP Conference Series: Earth and Environmental Science, 323(1). https://doi.org/10.1088/1755-1315/323/1/012081#
Fayolle, A., & Matlay, H. (2010). Handbook of research on social entrepreneurship. Handbook of Research on Social Entrepreneurship. https://doi.org/10.4337/9781849804684#
Fortunato, M. W. P., & Alter, T. (2015). Community entrepreneurship development: an introduction. Community Development, 46(5), 444–455. https://doi.org/10.1080/15575330.2015.1080742#
Gianoli, A., & Palazzolo Henkes, R. (2020). The Evolution and Adaptive Governance of the 22@ Innovation District in Barcelona. Urban Science, 4(2), 16. https://doi.org/10.3390/urbansci4020016#
Goldberg, M., Pasher, E., & Levin-Sagi, M. (2006). Citizen participation in decision-making processes: Knowledge sharing in knowledge cities. Journal of Knowledge Management, 10(5), 92–98. https://doi.org/10.1108/13673270610691206#
Hakala, H., O’Shea, G., Farny, S., & Luoto, S. (2020). Re-storying the Business, Innovation and Entrepreneurial Ecosystem Concepts: The Model-Narrative Review Method. International Journal of Management Reviews, 22(1), 10–32. https://doi.org/10.1111/ijmr.12212#
Iacobucci, D., & Perugini, F. (2021). Entrepreneurial ecosystems and economic resilience at local level. Entrepreneurship and Regional Development, 00(00), 1–28. https://doi.org/10.1080/08985626.2021.1888318#
Isenberg, D. J. (2011). The Entrepreneurship Ecosystem Strategy as a New Paradigm for Economic Policy: Principles for Cultivating Entrepreneurships. The Babsos Entrepreneurship Ecosystem Project, 1(781), 1–13. http://www.wheda.com/uploadedFiles/Website/About_Wheda/Babson Entrepreneurship Ecosystem Project.pdf#
Kaltenborn, B. P., Linnell, J. D. C., Baggethun, E. G., Lindhjem, H., Thomassen, J., & Chan, K. M. (2017). Ecosystem Services and Cultural Values as Building Blocks for ‘The Good life’. A Case Study in the Community of Røst, Lofoten Islands, Norway. Ecological Economics, 140, 166–176. https://doi.org/10.1016/j.ecolecon.2017.05.003#
Kellogg, S. (2018). Urban Ecosystem Justice: The Field Guide to a Socio-Ecological Systems Science of Cities for the People. ProQuest Dissertations and Theses, 361. http://proxy.library.nyu.edu/login?url=https://www.proquest.com/dissertations-theses/urban-ecosystem-justice-field-guide-socio/docview/2085321632/se-2?accountid=12768%0Ahttp://getit.library.nyu.edu/resolve?url_ver=Z39.88-2004&rft_val_fmt=info:ofi/fmt:kev:
knuuttila Johannes Jussi. (2018). Exploring the potential of cultural ecosystem services in social impact assessment of Finnish mining projects. stockholm university#
Lauermann, J. (2018). Municipal statecraft: Revisiting the geographies of the entrepreneurial city. Progress in Human Geography, 42(2), 205–224. https://doi.org/10.1177/0309132516673240#
Lewrick, M., Omar, M., Raeside, R., & Sailer, K. (2011). Education for entrepreneurship and innovation: “Management capabilities for sustainable growth and success.” World Journal of Entrepreneurship, Management and Sustainable Development, 6(1/2), 1–18. https://doi.org/10.1108/20425961201000001
Lindgreen, A.,palmer, R., and Vanhamme, j. (2014). Contemporary Marketing Practiece:Theoretical Proposition and Practical Implication. Marketing Intelligence &planning, 22(6), 673–692#.
Mack, E., & Mayer, H. (2016). The evolutionary dynamics of entrepreneurial ecosystems. Urban Studies, 53(10), 2118–2133. https://doi.org/10.1177/0042098015586547#
#Magalha, C. De. (2015). Urban Regeneration. 24. https://doi.org/10.1016/B978-0-08-097086-8.74031-1
Markatou, M., & Alexandrou, E. (2015). Urban System of Innovation: Main Agents and Main Factors of Success. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 195, 240–250. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2015.06.355#
McKeever, E., Jack, S., & Anderson, A. (2015). Embedded entrepreneurship in the creative re-construction of place. Journal of Business Venturing, 30(1), 50–65. https://doi.org/10.1016/j.jbusvent.2014.07.002#
Morisson, A. (2020). A framework for defining innovation districts: Case study from 22@ barcelona. Advances in Science, Technology and Innovation, 185–191. https://doi.org/10.1007/978-3-030-17308-1_17#
Morisson, A., & Bevilacqua, C. (2019). Balancing gentrification in the knowledge economy: the case of Chattanooga’s innovation district. Urban Research and Practice, 12(4), 472–492. https://doi.org/10.1080/17535069.2018.1472799#
Muñoz-Erickson, T. A., Miller, C. A., & Miller, T. R. (2017). How cities think: Knowledge co-production for urban sustainability and resilience. Forests, 8(6), 1–17. https://doi.org/10.3390/f8060203#
Muñoz, P., & Cohen, B. (2016). The making of the urban entrepreneur. California Management Review, 59(1), 71–91. https://doi.org/10.1177/0008125616683953#
O’Connor, A., Stam, E., Sussan, F., & Audretsch, D. B. (2018). Entrepreneurial Ecosystems: The Foundations of Place-based Renewal. https://doi.org/10.1007/978-3-319-63531-6_1#
#OECD. (2004). entrepreneurship:A catalyst for urban regeneration. In Local Economic and Employment Developmentevelopment.
#owoade, abbas. (2016). Entrepreneurial ecosystem development: learning from successes abbas owoade. univrtsity of stockholm.
Piacentino, D., Bono, F., Cracolici, M. F., & Giuliani, D. (2017). A spatial analysis of new business formation: Replicative vs innovative behaviour. Spatial Statistics, 21, 390–405. https://doi.org/10.1016/j.spasta.2017.02.004#
Pires, A. P. F., Amaral, A. G., Padgurschi, M. C. G., Joly, C. A., & Scarano, F. R. (2018). Biodiversity research still falls short of creating links with ecosystem services and human well-being in a global hotspot. Ecosystem Services, 34(March), 68–73. https://doi.org/10.1016/j.ecoser.2018.10.001#
Plieninger.t Dijks.s;oteros-Rozas.e;Bieling.c. (2013). assessing,mapping and quantifing cultural ecosystem services at community level. Land Use Policy, 33(2013), 118–129#.
Putra, Z. D. W., & van der Knaap, W. G. M. (2018). Urban innovation system and the role of an open web-based platform: The case of Amsterdam smart city. Journal of Regional and City Planning, 29(3), 234–249. https://doi.org/10.5614/jrcp.2018.29.3.4#
Rafian, M., Mohammadi Ayadghamish, F. (2016). Presenting a conceptual model of urban regeneration and entrepreneurship city in accessing to place marketing. Scientific Quarterly of Economics and Urban Management, 2(5), 1–20#.
#roberts, p ; sykes, h. (2000). urban reganaration:A HANDBOOK (1st ed.). The British Urban Regeneration Association.
#Roberts, P., Sykes, H., & Granger, R. (2017). Urban regeneration. In Urban Book Series. https://doi.org/10.1007/978-3-319-43735-4_4
Roja, A. (2015). Technology Entrepreneurial Ecosystems and Entrepreneurship in the West Region of Romania. Studia Universitatis „Vasile Goldis” Arad – Economics Series, 25(1), 40–59. https://doi.org/10.1515/sues-2015-0004#
Roundy, P. T. (2017). Social entrepreneurship and entrepreneurial ecosystems Complementary or disjoint phenomena? International Journal of Social Economics, 44(9), 1252–1267. https://doi.org/10.1108/IJSE-02-2016-0045#
Sader, N. Al, Kleinhans, R., & Ham, M. Van. (2019). Entrepreneurial citizenship in urban regeneration in the Netherlands. Citizenship Studies, 23(5), 442–459. https://doi.org/10.1080/13621025.2019.1621266#
Sahin, M., Nijkamp, P., & Stough, R. (2011). Impact of urban conditions on firm performance of migrant entrepreneurs: A comparative Dutch-US study. Annals of Regional Science, 46(3), 661–689. https://doi.org/10.1007/s00168-009-0351-2#
#sandelowski, M., Barroso, J, . (2007). Handbook for SYNTHESIZING QUALITATIVE RESERACH.
Sarma, S., & Sunny, S. A. (2017). Civic entrepreneurial ecosystems: Smart city emergence in Kansas City. Business Horizons, 60(6), 843–853. https://doi.org/10.1016/j.bushor.2017.07.010#
Shwetzer, C., Maritz, A., & Nguyen, Q. (2019). Entrepreneurial ecosystems: a holistic and dynamic approach. Journal of Industry-University Collaboration, 1(2), 79–95. https://doi.org/10.1108/jiuc-03-2019-0007#
Spena, T. R., Trequa, M., & Bifulco, F. (2016). Knowledge Practices for an Emerging Innovation Ecosystem. International Journal of Innovation and Technology Management, 13(5), 1–21. https://doi.org/10.1142/S0219877016400137#
Spigel, B. (2017). The Relational Organization of Entrepreneurial Ecosystems. Entrepreneurship: Theory and Practice, 41(1), 49–72. https://doi.org/10.1111/etap.12167#
#Sussan, F., & Acs, Z. J. (2017). The digital entrepreneurial ecosystem. Small Business Economics, 49(1), 55–73. https://doi.org/10.1007/s11187-017-9867-5
Taylor, L., & Hochuli, D. F. (2015). Creating better cities: how biodiversity and ecosystem functioning enhance urban residents’ wellbeing. Urban Ecosystems, 18(3), 747–762. https://doi.org/10.1007/s11252-014-0427-3#
VasconcelosGomes, L., Figueiredo Facin, A. L., Salerno, M. S., & Ikenami, R. (2016). Unpacking the innovation ecosystem construct: Evolution, gaps and trends. Technological Forecasting & Social Change. https://doi.org/http://dx.doi.org/10.1016/j.techfore.2016.11.009#
Walsh, D., & Downe, S. (2005). Meta-synthesis method for qualitative research: A literature review. Journal of Advanced Nursing, 50(2), 204–211. https://doi.org/10.1111/j.1365-2648.2005.03380.x#
Wurth, B., Stam, E., & Spigel, B. (2021). Toward an Entrepreneurial Ecosystem Research Program. Entrepreneurship: Theory and Practice, 00(0), 1–50. https://doi.org/10.1177/1042258721998948#
Golkar, K. (1390). Creating a sustainable place for reflections on urban design theory. Printing and Publishing Center of Shahid Beheshti University.
Khosravi Mashizi, A. (2016). Ecosystem services are a new criterion for evaluating ecosystem power and land use. Proceedings of the second national conference on new approaches to land management in Iran, 1163-1174#.
Knox, P. L. (2012). Cities and design, translation and authorship, A. Nazarian, S. Mirfateh Elahi, K. Zalnejad, Sh. Irani, and A. Nowruzzadeh; first edition). Zabanesara Poya Publications).#
Landry Charles. (2014). Creative City: translation by Mahmoud Abdullahzadeh, (1st edition), cultural research office. 1st edition). Zabanesara Poya Publications.)#
Pamir, S. (2012). Creating a living urban center Principles of urban design and regeneration (third edition). Tehran University of Science and Technology.
Pejohan, M., & Pourmoghadam, Z. (2017). Strategic planning of urban tourism with the approach of recreating the base culture in the historical context of a case study: the old context of Rasht city. Scientific Research Quarterly of Urban Studies, 27, 53-66#.
Qavamipour, M., & Khodami, M. (2018). Translation of the Global Entrepreneurship Report. Ministry of Labor Cooperative and Social Welfare Https://Karafarini.Mcls.Gov.Ir/Fa/Article/1158/%D8#.
#Roberts, P. (2013). Urban regeneration, a guide book, translation, p. Hanachi, and S. Yazidi, first edition). Tehran University Publishing Institute).
#Scott, A. J. (1383). Global cities-regions, translator: P. A. Lutfi First Edition. Urban planning and processing company
20
همکنشی اکوسیستم نوآوری و اکوسیستم طبیعی بر چگونگی شکل گیری مکانهای کارآفرین از دیدگاه بازآفرینی شهری
با استفاده از روش فرا ترکیب (2020-2010)
ساناز نقشی زادیان: گروه شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مجتبی رفیعیان1 : گروه شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
زهراسادات سعیده زرآبادی: گروه شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
حمید ماجدی: گروه شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده
معیارها و شاخص های مؤثر بر رفتار مکانهای کارآفرین شهری و سیاستهای تشکیل چنین مکانهایی باید برگرفته از تغییر ساختار برنامه ها و استراتژی های مکانها و فضاهای شهری باشد. اما، این تغییرات صرفا با توجه به رویکردهای پیشین و تجربیات گذشته بدون تعامل با رویکردهای اصلی تأثیر گذار بر ریشه های رفتاری در شکل گیری مکانهای کارآفرین شهری مواجه بوده است. لذا مطالعات واقعگرایانه و سیاستگذاری با توجه به سیستم های نوین جهانی بر روی مکانها و فضاهایی که مستعد توسعه و پیشرفت هستند و همچنین، مکانهایی که قابلیت بهسازی و باززنده سازی را دارا میباشند، بیش از هر زمان دیگری متصور میشود. لذا، این پژوهش در راستای اهدف خود با کمک روش فراترکیب ابزاری برای توسعه چارچوب مفهومی، بر اساس همکنش دو رویکرد "اکوسیستم نو آوری و اکوسیستم طبیعی شهری" ارائه داده که نتایج آن ظهور دانشی نوین در ایجاد مکانهای کارآفرینی در تعامل با بازآفرینی شهری میباشد. یافته های این مقاله، با تمرکز برمفاهیم و معیارهای بدست آمده از دو رویکرد منتهی به استخراج 4 مؤلفه گردید، مؤلفه های استخراج شده سوابق مداخلات، مشخصه ها، روابط متقابل، منابع، دیدگاهها، سیاستها و مفاهیم دو رویکرد را با هم ادغام کرده و راهکار زمینه های تغییر در رفتار شکل گیری و ایجاد مکانهایی پویا و کارآمد را ارائه داده است. نتایج حاصل ارتباطات اجتماعی-فرهنگی، ارتقاء و پیشرفت رفاه جامعه مدنی، تاثیر سیستم های هوشمند بر جامعه مدنی واقتصادی و نهایتاً تاثیر مثبت دانش و آموزش بر رفتارهای انسانی و فرهنگی را ارائه داده است. لذا، این پژوهش را میتوان نمونه ای آزمون شده برای پایه گذاری انجام تحقیقاتی در آینده دانست.
واژگان کلیدی: اکوسیستم نوآوری، اکوسیستم طبیعی، بازآفرینی شهری، مکانهای شهری، فرا ترکیب
1- مقدمه
در پایان هزاره دوم میلادی ،در ساخت جمعیتی کره زمین آنچنان تغییرات عمده ای ایجاد شده که میتوان از آن با عنوان یک انقلاب شهری جدید نام برد. (Golkar,1390)تاثیرات رشد اقتصادی و تمرکزهای جمعیتی فشارهای زیادی بر تمامی جنبه های زندگی شهری وارد کرده است.( Scott,1383) اهمیت و ارزش مکان سازی و آفرینش محیطی با کیفیت بالا (pamir,2012) امروزه در تمامی فضاهای شهراحساس میشود. اماکن در واقع مناطق زندگی اجتماعی معنادار و نقطه اتکایی در روابط محلی میباشند که از نظر جغرافیایی خود را سازماندهی میکنند و با ارائه امکانات، به سیستمهای پیچیده ساختار روابط اجتماعی را تولید و هویت میبخشند و آنچه را که به عنوان محیط کارآفرینی امکان پذیر است شکل میدهند. (McKeever et al., 2015) از نظر هیدگر، نتیجه ناگزیر اثرات عقل گرایی،تولید انبوه،استاندارد سازی و ارزشها بر ظرفیت مردم برای سکونت و مسکن گزینی و ساخت اجتماعی مکان سبب بی اعتبار شدن مکان ها، خیابانها و محله ها گردیده است.( Knox,1392) بنابراین، آنچه که از اهمیت بالایی برخوردار میباشد، "شناخت و پذیرش یگانگی مکان " در واقع «یگانگی چگونه رخدادن امور در مکانهای خاص» است. (Roberts,1393) از نقطه نظر مفاهیم و بررسی های انجام شده در بازآفرینی شهری، سیاست کارآفرینی و بازآفرینی به طور سنتی به عنوان زمینه های جداگانه رفتار میشوند. اما، همچنان که در ادبیات آن وجود دارد کارآفرینی: کاتالیزوری برای بازآفرینی شهری جهت سیاستگذاران، دانشگاهیان و کسانی که در زمینه بازآفرینی شهری و کاهش فقر در شهرها و همچنین برای افرادی که به دنبال راه های ایجاد نشاط بیشتر کارآفرینی در اقتصادهای شهری هستند، میباشد.(OECD, 2004) در واقع، دیگر نمیتوان از طریق ارتقا پروژه های تحول شهری در انزوا به بازآفرینی شهری راه یابیم" بلکه با خروج از چارچوب استراتژی بلند مدت به عنوان ضرورتی مهم میتوان در ایجاد محیطی جهت بازآفرینی اجتماعی-اقتصادی دست یافت(Roberts et al., 2017). بازآفرینی که رویکردی پویا بوده با سه گزاره اصلاح، توسعه و سرمایه گذاری در مناطق مطرح میشود. (Couch & Dennemann, 2000) و تعادل بین توسعه رقابتهای اقتصادی، یکپارچگی اجتماعی و مقابله با مشکلات زیست محیطی را برقرار مینماید. (Colantonio & Dixon, 2011) از طرفی، اصطلاح "اکوسیستم" در ادبیات استراتژی و کارآفرینی برجسته، و از تاریخ فکری غنی بهره میبرد، فرصتی برای ترکیب رشته‌های مختلف را ایجاد، بر نقش «مکان» تأکید و لنزی برای درک تحول منطقه‌ای از طریق کارآفرینی میباشد. (Wurth et al., 2021) و درکی از اکوسیستم ها بعنوان انواع تعاملات، روابط و شیوه های مشارکتی میدهد.(Hakala et al., 2020) اکوسیستم کار آفرینی با توجه به مکانهای هدف به سرعت توجه محققان کارآفرینی را به خود جلب کرده. (Iacobucci & Perugini, 2021) بنابراین، سه ویژگی: فرهنگی، اجتماعی و مادی، به عنوان خروجی اکوسیستم‌های کارآفرینی، سعی در بهبود شرایط را دارند. (Lauermann, 2018;) مک گریگور و همکارانش استدلال میکنند که استفاده از منابع مطمئن اجتماعی پایدار و تغییرات اقتصادی بوسیله سرمایه گذاری مجانی در تعامل فعالیت های محلی نگران کننده است.این تغییرات برای تسهیل بیشتر تغییرات مطلوب و تاثیرات مفید بر روی دیگر بخشها و مناطق داخل محله یا اقتصاد منطقه ای است.این رویکرد دلالت دارد به نیاز علم بیشتر که چگونه سرمایه گذاری ودیگر تغییرات در تعامل با یکدیگردر جهت ترویج تغییرات محلی ایجاد پویایی وتولید انبساط مثبت باشند.(Carter et al., 2018) نوآوری را میتوان به عنوان درک جدیدی از گسترش اکوسیستم کارآفرینی شهری دانست که با کمک گزارشات و انتشار دانش جهت توصیف مکانیسم های یادگیری در زمینه نوآوری در شبکه، سبب تولید اکوسیستم نوآوری می گردد .(Spena et al., 2016) به نظر می رسد با توجه به شهرنشینی سریع ، شهرهای هوشمند راهی برای ساماندهی شهرها در دهه آینده باشند. آنها شبیه یک جنبش اجتماعی شامل دولت ، شهروندان ، مشاغل و کارآفرینان هستند. همچنین، یکی از مهمترین پیامدهای روند شهرنشینی، شکل گیری بافتهای نابسامان درون و یا پیرامون شهرهاست که معضلات متعدد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و محیطی را به همراه دارد. شهرنشینی به سرعت در مکانهایی در حال وقوع است که با بیشترین کمبودها در برنامه ریزی برای زندگی شهری مواجه هستند. در نتیجه، اکوسیستم شهری تعامل بین انسان و محیط پیرامون آن در یک ناحیه مشخص با همه‌ی عوامل و اجزا و عناصر فیزیکی وغیرزنده محیط خود ، که بصورت مجموعه ای همگن و منسجم اعمال حیات میکنند، (,2018 Qavamipour & Khodami) مطرح میباشد. از طرفی، اکوسیستم طبیعی مجموعه ای از عوامل در خصوص، محیط جغرافیایی تاثیر گذار بر فعالیتها همچنین یکپارچگی فرهنگ محلی، روابط اجتماعی، سرمایه گذاری ، آموزش و اقتصادی را شامل میشود، آنچه که محرز است، خدمات فرهنگی به طور تصادفی در یک چشم انداز پراکنده نشده اند، بلکه از نظر شدت، غنا و تنوع ارائه، الگوهای خاصی را دنبال می کنند. (Plieninger et al.; 2013) پیشرفت‌های فناوری در برخی مکانها فرصتهای خلق ارزش زیادی ارائه کرده است اینکه، مکانها چگونه تحت تأثیر اکوسیستم‌های کارآفرینی قرار می‌گیرند و بر آنها تأثیر می‌گذارند، درک پیچیده ای از رفتار زندگی در جامعه ای از بازیگران به هم وابسته اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی را بدنبال دارد.(O’Connor et al., 2018; Spigel, 2017) بنابراین، کارآفرینی انگیزه ای برای بازگرداندن تعادل بهتر بین اهداف اقتصادی و رفاه اجتماعی و بعنوان موتور رشد اقتصادی، کاتالیزور تغییر، نوآوری و همیاران قدرتمند جامعه محلی میباشد. (ayolle & Matlay, 2010; Fortunato & Alter, 2015; Isenberg, 2011;)
این مطالعه، با مرور جامع و سیستماتیک ادبیات علمی اکوسیستم طبیعی و اکوسیستم نوآوری ، قصد دارد با ترکیب ابعاد این دو محیط های در بر گیرنده یک اکوسیستم کارآفرینی یکپارچه ای برای شکل گیری مکانهای کارآفرین شهری ایجاد کند، که شکل گیری رفتار مکان های کارآفرینی شهری را در قلمروهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و نوآوری پوشش دهد. با این حال، عدم یگانگی دیدگاهها ممکن است دانش علمی را در مورد نحوه عملکرد و چگونگی رخداد رویکردها محدود کند. اما با بررسی ساختاری هر دو بعد، تمرکز جدیدی بر شکل گیری مکانهای شهری پیشنهاد میشود. مروری بر نمونه تجربیات جهانی و بررسی نتایج آنها میتواند نقاطی در ارتباط مفهومی دو رویکرد را بر مبنای ابعاد و برنامه های اکوسیستم طبیعی و نوآوری در مطالعات تحقیقاتی روشن نماید.
در این راستا: ارنولد موریسون1 (2019) استدلال میکند، نوآوری به عنوان استراتژی های بازآفرینی در شهرها اجرا می شوند. در این مطالعه مناطق نوآوری با چهار بعد استراتژیک، تولیدی، همکاری و خلاقیت، تحت یک رهبری قوی هماهنگ، طراحی شدند.(Morisson & Bevilacqua, 2019)جیانولی2 (2020 ) ایجاد مناطق نوآوری را هدف قرار دادند، تا بتوانند با تمرکز بر اقتصاد دانش و فناوری های جدید، اشتغال ایجاد کنند. ویژگی ابتکاری این پروژه، لزوم سازگاری با فناوری های جدید است و بر تأثیر عوامل اقتصادی و اجتماعی پروژه های بازآفرینی تأکید دارد.(Gianoli & Palazzolo Henkes, 2020)اندریا انچیتی3 (2018) یک مدل نوآوری اجتماعی معرفی میکند، که از طریق بازآفرینی شهری محلی اجرا می شود. (ANECHITEI, 2018) رفیعیان در سال 2016 همواره سعی در تدوین چارچوبی مفهومی برای بازاریابی مکان در بازآفرینی شهری تحت تاثیر رویکردهای شهر کارآفرین داشت. (Rafian et al.,2016 )پیاسنتینو4 (2017) با استفاده از ابزارهای اقتصادسنجی فضایی، به بررسی ساختار مکانی شکل گیری مشاغل جدید مناطق ایتالیا پرداخت. او دریافت شکل گیری مشاغل جدید در ایتالیا را می توان از نظر رفتار تکرارپذیر و کارآفرینی نوآورانه قلمداد کرد. (Piacentino et al., 2017) تیلور5 (2015 )اذعان داشت به منظور ارتقاء رفاه انسان در شهرها، از چندین ویژگی مهم محیط شهری بهره برداری باید شود.در این راستا، علم پزشکی، محیط زیست شهری و طراحی شهری از اهمیت برخی جنبه‌ها شامل: تهیه فضاهای قابل پیاده روی، فضای اجتماع و فضای سبز خبر میدهد. آنها استدلال میکنند که در عمل، ارائه این سه ویژگی برای رفاه انسان کافی نیست. تحقیقات جدید نشان دهنده اهمیت تنوع زیستی و عملکردهای اکوسیستم برای بهزیستی است. پیوندهای حیاتی غالباً در بحث پیرامون چگونگی کمک به برنامه ریزی شهری: تنوع زیستی و عملکرد اکوسیستم میباشند و تا زمانی که دولت‌ها و سیاستها اهمیت این دو عنصر را تشخیص ندهند، طراحی و مدیریت شهری برای بهزیستی در بهترین حالت ممکن نیست. (Taylor & Hochuli, 2015) پیرز6 (2018)معتقد بود که درک پیوندهای بین تنوع زیستی، خدمات اکوسیستم و رفاه بشری پیش شرط پیشبرد دستور کار چندین توافق نامه زیست محیطی چند جانبه و اهداف جهانی است. او استدلال میکند که تحقیقات در مورد ارتباط خدمات اکوسیستم با رفاه بشری یکی از عناصر مهم روند ملی و جهانی دستیابی به اهداف توسعه پایدار تا سال 2030 خواهد بود. (Pires et al., 2018)
2- مروری برپیشینه تحقیق
مفهوم خدمات اکوسیستم و سرمایه طبیعی برای ایجاد ارتباط بین رفاه اجتماعی بشر وپایداری اکولوژی به منظور توسعه پایدار اکوسیستم های طبیعی به کار برد شده است. ( Khosravi Mashizi,2016)یکی از روندهای کنونی شهرنشینی افزایش سریع جمعیت شهری است. که این امر باعث می شود شهرها با مسائل پیچیده ای، به ویژه در زمینه مدیریت محیط زیست، مواجه شوند. برای مقابله با این مسائل پیچیده، شهرها باید از مدیریت زیست محیطی پیشرفته تری استفاده کنند.(Putra & van der Knaap, 2018) بنابراین خدمات اکوسیستم و سرمایه های طبیعی برای ایجاد ارتباط بین رفاه اجتماعی راه حلهای مبتنی بر طبیعت 7(NBS) توسط اتحادیه اروپا به عنوان «راه حلهایی که از طبیعت الهام گرفته و پشتیبانی می شود» ، مقرون به صرفه هستند. به طور همزمان مزایای زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی را ارائه می دهند و به ایجاد تاب آوری کمک میکنند. از طریق مداخلات محلی، کارآمد و سیستماتیک میتوانند، شهرنشینی پایدار را افزایش دهند، اکوسیستم های تخریب شده را بازسازی کنند، از سازگاری و کاهش تغییرات آب و هوایی حمایت کرده و استراتژی هایی را برای بهبود مدیریت ریسک و تاب آوری توسعه دهند. این تعریف شامل مفهومی از تازگی آن بوده که فرصتی برای گفتگو و نوآوری منعطف و فراگیر میباشد.(Egusquiza et al., 2019,1) از طرفی این توسعه را میتوان با گسترش حوزه عدالت اکوسیستم شهری که نتیجه ای از عدالت زیست محیطی است، پیش برد. این حوزه تمرکز خود را گسترش بر اجزای بیوفیزیکی اکوسیستم شهری بنا نهاده است. نبود عدالت اکوسیستم شهری تأثیرات نامتناسبی بر خطرات تجمعی زیست محیطی، آسیب پذیری، نابرابری در اجرای مقررات و نابرابری در رده بندی اقتصادی - اجتماعی مردم همچنین، چالش هایی در تحقیق سیاستگذارها که شامل ترکیب مفاهیم عدالت اجتماعی در الگوی قانون محیط زیست است را به دنبال دارد و در نهایت، به دنبال حل مشكل مشاركتي و ابزارها و تاكتيك هاي مبتني بر جامعه براي رفع مشكلات بهداشتي، محيطي، اقتصادي و اجتماعي در هم تنيده با جمعيت هاي محروم و سنگين(Kellogg, 2018) را دنبال میکند. از طرفی بخش عمده ای از فرایند بازآفرینی سیاست های اجتماعی، فرهنگی و برنامه هایی برای بهبود فیزیکی محیط شهری میباشد، که فرصت های اقتصادی متعددی برای محلات فراهم میکند. لذا، تمرکز بر اشتراکات آنها سعی دارد با مداخلات دو رویکرد روند شکل گیری مکانهای کارآفرین را برنامه ریزی کند. بنابراین، با ایجاد چشم انداز بلند مدت، طراحی مردم-محور، حفاظت از میراث فرهنگی، بهینه سازی استفاده از زمین، زنده کردن فضاهای عمومی، تقویت همکاری، جوامع سالم و پایدار، توسعه اقتصادی و گسترش تنوع و زیبایی (Aboelnaga et al., 2019) در تلاش برای حل مسائل شهری و ارتقاء ابعاد آن میباشد. (roberts, p ; sykes, 2000) و از آنجاییکه، بازآفرینی فرصتی پویا برای ترویج جوامع پایدار میباشد، لذا با افزایش ارزش اقتصادی، ارتقاء کارآفرینی و جذب سرمایه گذاری داخلی، مکانها را بهبود بخشیده و آنها را برای سرمایه گذاران جذاب میکند تا مشاغل از این فرصت بهره برداری کنند. (; Colantonio & Dixon, 2011; Couch & Dennemann, 2000; Magalha, 2015) نقش فرهنگ منطقه ای در پرورش نوآوری و کارآفرینی، که در طول زمان به توسعه بخش های صنعتی کمک میکند نیز حائز اهمیت است. (Mack & Mayer, 2016) و خدمات اکوسیستم فرهنگی که ادراک متفاوت از جمعیت محلی را در بر می گیرد، زمینه غنی برای توسعه استراتژی های پایدار مدیریت زمین فراهم میکند. این میتواند دستورالعمل های حفظ تنوع زیستی و حفظ میراث فرهنگی را تنظیم کند، در نتیجه باعث تقویت چند منظوره شود. (Plieninger et al., 2013) بنابراین در یک دیدگاه رابطه ای، خدمات اکوسیستم فرهنگی از طریق تعامل با طبیعت تشکیل و معنا می یابد.(Kaltenborn et al., 2017)همانگونه که، سرمایه طبیعی و سرمایه اجتماعی از طریق مفهوم خدمات اکوسیستم فرهنگی برای شکل دادن به رفاه انسان با هم در تعامل هستند. (Roundy, 2017) حس مکان یک مفهوم به ویژه مهم است که در چارچوب خدمات اکوسیستم فرهنگی شناخته شده است و باعث ایجاد هویت، دلبستگی و احساس اجتماع میشود(knuuttila Johannes Jussi, 2018) بنابراین اکوسیستم های طبیعی به عنوان یکی از عناصر اصلی مفهوم رفتاری مکانهای کار آفرین شهری از مفاهیم ، سرمایه های انسانی ؛سرمایه های اجتماعی؛ سرمایه های فرهنگی ؛ سرمایه فکری ؛سرمایه علمی و فنی ؛سرمایه خلاقیت ؛سرمایه دمکراتیک ؛سرمایه محیطی ؛سرمایه رهبری ؛سرمایه مالی ( Landry Charles,2014)معنا می یابد و رابطه مفومی آن با اکوسیستم نوآوری میباشد. بنابراین، جهت ارزیابی عناصر کالبدی، محدودیتها، کاستی ها و تواناییهای بالقوه کالبد شهر با تحولات سریع اقتصادی و اجتماعی (Carter et al., 2018) دو رویکرد مهم اکوسیستم طبیعی و نوآوری سعی در ایجاد مفهومی نوین در شکل گیری اکوسیستم کار آفرینی را دارد تا بتواند از این دیدگاه شکل گیری مکانهای کار آفرین را از منظر بازآفرینی مفهوم سازی کند. در حالی که با توسعه سریع جهانی شدن اقتصادی روبرو هستیم و در عین حال استدلال می شود که جهانی شدن و بومی سازی فرآیندهای مکمل یکدیگر هستند، درک عواملی که فرآیند نوآوری را شکل می دهند و همچنین تعامل بین نوآوری و جغرافیا معنا بخشیده اند با اهمیت است. (Markatou & Alexandrou, 2015) از آنجاییکه، نوآوری و کارآفرینی دو عامل حیاتی برای شکوفایی اقتصاد هستند. نوآوری یک عامل کلیدی رقابت و رشد که تولید، انتشار و استفاده از دانش جدید را میسر میکند و هم و از نظر اقتصادی مفید است ، در حالی که کارآفرینی فرایند راه اندازی کسب و کار ، ایجاد رشد و پویایی کارآفرینی، کلید تجدید و رشد اقتصادی است. (Lewrick et al., 2011) از طرفی، کار آفرینی ارتباط تنگاتنگ با فضاهای نو آوری و هوشمندی شهر دارد. بنابراین، میتوان اذعان داشت که، اکوسیستم نوآوری انگاره ای است که از پراکنش شهرهای هوشمند نوید داده شده است . (VasconcelosGomes et al., 2016) در این ارتباط، نوآوری اجتماعی یک راه حل ساختاری جدید برای یک معضل اجتماعی است راه حلی که ایجاد تغییر اجتماعی به معنای بهبود وضعیت موجود و افزایش کیفیت زندگی در سطح کلان مطرح میشود و"پاسخی جدید" به اوضاع اجتماعی نامناسب تلقی میشود. و در کل ابزاری برای مبارزه با شهرنشینی ، آلودگی ، جرم و فساد ، نابرابری اقتصادی و خشونت است. نتایج نوآوری اجتماعی از طریق بازآفرینی شهری پس از اجرای برنامه آزمایشی شکل گرفته و کیفیت مسکن را افزایش می دهد، تعداد افراد در معرض فقر را کاهش میدهد، با حل مشکلات شهری منطقه به افزایش انسجام اجتماعی کمک میکند.(ANECHITEI, 2018) همچنین، نقش دانش به عنوان پیشینه اصلی و پیامد توسعه مشارکتی در نوآوری، حائز اهمیت است. در واقع سیاستی است که، در تعاملات اجتماعی و اقدامات محلی امکان نوآوری مشترک را در زمینه اکوسیستم نوآوری فراهم میکند. ازطرفی دیگر، فضاها و مراکز نوآوری زمینه های محلی را برای افراد فراهم می کند تا در مناطق شهری و منطقه ای گرد هم آیند و در تلاشها و ایده های خلاقانه همکاری کنند. لذا نوآوری به طیف وسیعی از دانش پراکنده و توزیع شده در درون و در زمینه های مختلف اجتماعی و تجاری متکی است. مکانیسم های فرهنگی دانش و فرآیندهای یادگیری در پایه اصلی تولید اکوسیستم نوآوری میباشند. (Spena et al., 2016)بنابراین، جهت ارتباط مفهومی با اکوسیستم طبیعی در شکل گیری مکانهای کارآفرین شهری اکوسیستم نوآوری با کمک چهار رویکرد مطرح میگردد. اول، سیستم های نوآوری ملی که شبکه ای از موسسات دولتی و خصوصی است که به عنوان تلاش مشترک برای توسعه فناوری های جدید عمل و نوآوری های مختلفی ایجاد میکنند. دوم، سیستم نوآوری منطقه ای که از سیستم نوآوری ملی گرفته شده ، ویژگی های آنها مشابه است و بیشتر بر نوآوری خاصی از محصولات متمرکز و مکانی تخصصی برای بازیگران مختلف ایجاد میکند تا دانش و حمایت خود را در منطقه با یکدیگر به اشتراک بگذارند. سوم، سیستم نوآوری بخشی ، شبیه سیستم نوآوری منطقه ای بوده، این رویکرد بیشتر بر بخش یا صنعت خاصی تمرکز میکند و معمولاً بازیگران ناهمگونی در درون خود دارد. فرایند پویایی در توسعه فناوری بوده و ایده آن مبتنی بر تغییر پویا است. و در نهایت ، فن آوری یک سیستم نوآوری تکنولوژیکی است که در آن بازیگران و روابط آنها نوآوری را به عنوان تمرکز خود ایجاد میکنند. محدوده فضایی و زمینه ای خاصی ندارند. بازیگران می توانند از هرجایی بیایند و به سیستم بپیوندند تا نوآوری دریک فناوری خاص را دنبال کنند، این رویکرد نسبت به سایر رویکردها پویاتر است.(Putra & van der Knaap, 2018) پیرو این ویژگیها اکوسیستم کارآفرینی با ترکیب دو رویکرد اکوسیستم طبیعی و نوآوری و میتواند با کمک سه محیط فراگیر مؤثر عملکردی ، نهادی و سیستمی(Spena et al., 2016) در مکانهای هدف از منظر بازآفرینی به مفاهیمی بر شکل گیری مکانهای کارآفرین شهری دست یابد.
3- روش شناسی
متا سنتز فرآیند تحقیق علمی با هدف ایجاد تفسیری یکپارچه و جدید، بررسی سیستماتیک و ادغام یافته ها با موضوع مرتبط در گزارش های مطالعات کیفی میباشد. نتایج مطالعات منتهی به تولید مفاهیم، الگوها و نتایج شفاف در توصیف حالتهای موجود دانش و ظهور مدلهای عملیاتی و نظریه های جدید است.( Chrastina, 2018; sandelowski, M., Barroso, J, 2007;)این پژوهش، به مقایسه و تفسیر چارچوب ها و مدل هاي مختلف ارائه شده در یافته های کیفی تحقیقات قبلی میپردازد. (Hakala et al., 2020) و درک جدیدی از تعامل دو رویکرد اکوسیستم طبیعی و نوآوری در تولید مفهوم جدیدی از اکوسیستم کارآفرین شهری به منظور شکل گیری مکانهای کار آفرین از منظر باز آفرینی را مطرح کرده، و عناصر و چارچوب مفهومی آن ارائه میدهد ابتدا، یک جستجوی سیستماتیک از مقالات را با تمرکز بر تحقیقات پیشرو از ادبیات دو رویکرد و اکوسیستم کارآفرین شهری انجام دادیم که چند بینش اصلی امکانپذیر شد: تعاملات دانش شهری با پشتیبانی فرهنگ، داده های خروجی دانشگاهها ، اشتراک دانش شهروندان، طراحی مناسب شهر، شبکه های فناوری اطلاعات،زیرساخت ها و نوآوری ها.(Andonova et al., 2019; Fayolle & Matlay, 2010; Goldberg et al., 2006; Muñoz-Erickson et al., 2017; Sarma & Sunny, 2017; Shwetzer et al., 2019; Sussan & Acs, 2017) بهبود پایداری مکانهای کارآفرینی، فضاهای جذاب، محیط حمایتی(Gianoli & Palazzolo Henkes, 2020; Magalha, 2015;) توسعه سیاستها، افزایش مشارکت ، ارتقا فعالیت های کارآفرینی ( 2019; Spigel, 2017) نقش فرهنگ منطقه و عوامل اجتماعی موثر در تعیین موقعیت مکانی کارآفرینی.(Mack & Mayer, 2016; McKeever et al., 2015) ایجاد شبکه های یکپارچه، خوشه ها، سیستم ها نوآوری ( Colombelli et al., 2019; Shwetzer et al., 2019) حمایت های نهادی و زیرساختی (Aboelnaga et al., 2019; Isenberg, 2011) سپس، با مرور ادبیات بصورت سیستماتیک جنبه‌های پیشینیان و تکامل اکوسیستم کارآفرینی، زیربنای نظری و ارتباط آن با بازآفرینی شهری تا حدودی آشکار شد. استراتژی جستجو شامل عبارت جستجوی اصلی «اکوسیستم‌های کارآفرینی» و « بازآفرینی شهری» در پیوند با موضوعات جستجوی که از اولین مرور ادبیات پدیدار شده‌اند. این مطالعه با 4 مرحله از روش متا سنتز به تحلیل داده ها پرداخته. با تنظیم سوالات پژوهش تطبیق مطالعات کیفیت سنجی در منابع با کمک پایگاههای اطلاعاتی داده ها با محوریت گوگل انجام شد، در ادامه واژگان بصورت کلی و سپس جزئی جستجو گردید به دنبال آن ارزیابی منابع علمی با توجه به بازه زمانی 2010-2021، اعتبار علمی، حذف مطالعات غیر مرتبط وارتباط با موضوع هدف انجام و استخراج و ارزیابی اطلاعات بر اساس مطالعات منتخب در چندیدن مرحله بازبینی گردید.
در نهایت از 182 مطالعه از منابع علمی 30 مطالعه (جدول1)در راستای موضوع و هدف پژوهش به عنوان ابزار مطالعه پذیرش شد، سپس کد گذاری باز از منابع تایید شده بر اساس واحدهای معنایی با تمرکز بر چکیده ها، بحث ها و نتایج تا اشباع معنایی انجام گردید.
جدول1. مروری بر مطالعات بررسی شده در بخش کیفی(مقالات –پایان نامه ها)
ردیف | موضوع | نویسندگان | محل انتشار | سال انتشار | نوع گزارش |
1 | اكوسيستم هاي كارآفريني فن آوري و صنايع تجاري در منطقه غربي رومانی | (Roja, 2015) | DE GRUYTER OPEN | 2015 | مقاله |
2 | نگاهی جنسیتی به اکوسیستم های کارآفرینی | (Brush et al., 2019) | Small Business Economics | 2019 | مقاله |
3 | ایجاد شهرهای بهتر: چگونه تنوع زیستی و عملکرد اکوسیستم باعث بهبود رفاه ساکنان شهری می شود | (Taylor & Hochuli, 2015) | Urban Ecosystems | 2015 | مقاله |
4 | شیوه های دانش برای یک اکوسیستم نوآوری نوظهور | (Spena et al., 2016) | International Journal of Innovation and Technology Management | 2016 | مقاله |
5 | سلسله رویکرد های اکوسیستم کار افرینی | (Acs et al., 2017) | Small Business Economics | 2017 | مقاله |
6 | سیستم نوآوری شهری: عوامل اصلی و فاکتورهای مهم موفقیت | (Markatou & Alexandrou, 2015) | Procedia social and behavioral scinces | 2015 | مقاله |
7 | نوآوری اجتماعی از طریق بازآفرینی شهری - یک مدل محلی | (ANECHITEI, 2018) | International Comparative Management | 2018 | مقاله |
8 | توسعه کارآفرینی جامعه: مقدمه | (Fortunato & Alter, 2015) | Community Development | 2015 | مقاله |
9 | نگاهی به درون بیت های سریع: بررسی انتقادی و مفهوم سازی اکوسیستم های کارآفرینی | (Brown & Mason, 2017) | Small Business Economics | 2017 | مقاله |
10 | کارآفرینی اجتماعی و اکوسیستم های کارآفرینی: پدیده های مکمل یا جدا از هم؟
| (Roundy, 2017) | International Journal of Social Economics | 2017 | مقاله |
11 | خدمات اکوسیستم و ارزشهای فرهنگی به عنوان واحدهای سازنده "زندگی خوب". یک مطالعه موردی در جامعه Røst ، جزایر Lofoten ، نروژ | (Kaltenborn et al., 2017) | Ecological Economics
| 2017 | مقاله |
12 | چگونه شهرها فکر می کنند: تولید مشترک دانش برای پایداری و تاب آوری شهری | (Muñoz-Erickson et al., 2017) | Forests | 2017 | مقاله |
13 | بررسی پتانسیل خدمات اکوسیستم فرهنگی در ارزیابی تأثیرات اجتماعی پروژه های استخراج فنلاند | (knuuttila Johannes Jussi, 2018) | Department of Physical Geography
| 2018 | پایان نامه |
14 | افزایش انعطاف پذیری و ظرفیت انطباقی شهرها از طریق شهرسازی کارآفرینانه | (Dobson & Jorgensen, 2015) | Int. J. Globalisation and Small Business, | 2014 | مقاله |
15 | مدیریت استفاده از زمین درمقابل محور توسعه شهری به عنوان یکی از اصول احیای شهری | (Aboelnaga et al., 2019) | ENGINEERING FOR RURAL DEVELOPMENT | 2019 | مقاله |
16 | اداره دولتی شهرداری: بازبینی مجدد جغرافیای شهر کارآفرین | (Lauermann, 2018) | Progress in Human Geography SAGE | 2018 | مقاله |
17 | ارزیابی ، نقشه برداری و کمی سازی خدمات اکوسیستم فرهنگی در سطح جامعه | (Plieninger et.al , 2013) | LAND USE POLICY ELSEVIER | 2013 | مقاله |
18 | ایجاد انگیزه بازآفرینی شهری هوشمند از نظر اقتصادی. مطالعه موردی بندر لوئیس ، موریس | (Allam & Newman, 2018) | Smart cities | 2018 | مقاله |
19 | پویایی تکاملی اکوسیستم های کارآفرینی | (Mack & Mayer, 2016) | Urban Studies | 2016 | مقاله |
20 | ساخت شهر کار آفرین | (Muñoz & Cohen, 2016) | California Management Review SAGE | 2016 | مقاله |
21 | توسعه اکوسیستم کارآفرینی: یادگیری از موفقیت ها | (owoade, 2016) | KTH Industrial Engineering and Management | 2016 | پایان نامه |
22 | تأثیر شرایط شهری بر عملکرد شرکتهای کارآفرین مهاجر: یک مطالعه مقایسه ای هلند و ایالات متحده |
(Sahin et al., 2011) | The Annals of Regional Science | 2011 | مقاله |
23 | اکوسیستم های کارآفرینی مدنی: ظهور شهر هوشمند در شهر کانزاس | (Sarma & Sunny, 2017) | Business Horizons | 2017 | مقاله |
24 | سرمایه گذاری گسترده برای توسعه شهرهای هوشمند | (Carè et al., 2018) | Business Horizons | 2018 | مقاله |
25 | چارچوبی برای تعریف مناطق نوآوری: مطالعه موردی از 22 @ بارسلونا | (Morisson, 2020) | Urban and Transit Planning | 2020 | مقاله |
26 | تحول و حاکمیت انطباقی در نو آوری منطقه بارسلونا @22 | (Gianoli & Palazzolo Henkes, 2020) | Urban Science | 2020 | مقاله |
27 | چشم برنامه ریزی پایدار: چارچوب مفهومی برنامه ریزی بازآفرینی شهری با رهبری میراث | (Dogruyol et al., 2018) | Siustainability | 2018 | مقاله |
28 | اقتصاد دایره ای و نقش دانشگاه ها در بازآفرینی شهری: مورد اورتیگیا ، سیراکوز | (De Medici et al., 2018) | Sustainability (Switzerland) | 2018 | مقاله |
29 | برنامه ریزی راهبردی گردشگری شهری با رویکرد بازآفرینی فرهنگ مبنا در بافت های تاریخی مطالعه موردی: بافت قدیم شهر رشت | ( Pejohan & Pourmoghadam,2017 ) | فصلنامه علمی –پژوهشی مطالعات شهری | 1397 | مقاله |
30 | ارائه چارچوب مفهومی تعامل باز آفرینی شهری و شهر کار آفرین در دستیابی به بازاریابی مکان | ( Rafian& Mohammadi,1395 ) | فصلنامه علمی- پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری | 1395 | مقاله |
ماخذ:یافته های نگارندگان1400
73 کد شناسایی و در قالب مقوله های اصلی و فرعی دسته بندی گردید در ادامه بعد شناسایی مفاهیم کلیدی به کشف تشابهات و تمایزات مفاهیم پرداخته و قرابت معنایی آنها تجزیه و تحلیل شد و زیرمجموعه های مرتبط با مفاهیم مشابه و مشترک شناسایی و با استفاده از روش کدگذاری محوری، مفاهیم جزئی تراز نظر همپوشانی و معنایی با یکدیگر مقایسه و مقوله های اصلی مشخص و در نهایت سنتز یافته های تحقیق و چارچوبی یکپارچه ازمفاهیم، شاخص ها و مؤلفه های پژوهش استخراج گردید.
4- یافته های پژوهش
استدلال یافته های پژوهش « همکنش)ی اکوسیستم نوآوری و اکوسیستم طبیعی بر چگونگی شکل گیری مکانهای کارآفرین از دیدگاه بازآفرینی شهری » برگرفته از 4 مولفه و 20 شاخص به شرح زیر میباشد:
جدول 2. شاخص ها و مؤلفه های تایید شده پژوهش
مؤلفه ها | شاخص ها |
مدیریت جامعه هوشمند | 7- تاثیر نهادهای مردمی در تولید مشاغل مجازی و اینترنتی 8- مشارکت مردم در ایجاد شبکه های تجاری مجازی و فن آوری اطلاعات در محلات 9- توانایی مردم در زمینه فن آوری و مشاغل نوین کامپیوتری 10-نقش شبکه های اجتماعی در تغییر سبک زندگی مردم |
دانش و آموزش محور | 11- ارتقاء دانش افراد جامعه 12- انجام فعالیتهای مهارتی محور برای افراد آسیب پذیر 13- تدارک برنامه های آموزشی برای اجتماعات 14- ارائه خدمات شهروندی جدید جهت بالا بردن آگاهی مردم 15- آموزشهای علمی(توسعه پایدار - زیست محیطی- کامپیوتری ...) برای توانمندی جوانان و دانش آموزان |
همکنش اجتماعی-فرهنگی |
ماخذ:یافته های نگارندگان1400
4-1- کیفیت زندگی: نیرویی که پیشرفت مادی و غیر مادی را سبب میشود، تعاملات انسانی بر اساس ارتقاء ارزش زندگی میباشد. لذا این مؤلفه با معرفی شاخص های برآورد شده به مفاهیم این مطلوبیت میپردازد. "ایجاد احساس تعلق به محیط و مکان زندگی افراد جامعه" هویت، احساس مکان و اجتماع عناصر اصلی مؤلفه های رابطه ای و ذهنی بهزیستی اجتماعی هستند.(Kaltenborn et al., 2017) با توجه به اینکه، سرمایه گذاری محرکی در بهبود محیطی جذاب با کیفیت بالای زندگی (Dobson & Jorgensen, 2015) و کارآفرینی با ایجاد دلبستگی برای جامعه محلی، لذا اساس عمیقی در فرهنگ محلی دارد.(Fortunato & Alter, 2015) بنابراین، مردم محلی باید بطور کامل از شروع کار در توسعه دیدگاه و در پیاده سازی نقشه های کار و تجارت سود آوری درگیر باشند. (Carter et al., 2018)"اعتماد مردم به دولت برای برخورداری از رفاه و امکانات بالای زندگی" یك دولت حمایتی می تواند زندگی ساكنان فقیر را با درآمدزایی و خود اقتصادی تغییر دهد (Fortunato & Alter, 2015) در این بین، ارائه ابزار و مکانیزم های مالی و پولی موجود در شهربصورت وام های خود اشتغال، برقراری معافیتهای مالی و بیمه ای، مورد نظر فعالان کسب و کارهای حوزه شهری میباشند.(babaee haze jan et al., 2016) و با کمک مدل کسب وکار هوشمند که در آن فعالیت توأمان شهروندان و بخش دولتی، عمومی و خصوصی با حفظ منافع هر یک در یک شبکه ارزش، توسعه پایدار و ارتقای کیفیت زندگی آن شهررا میسر میکنند(Farjod et.al., 2020). "سلامت رفتاری افراد در زندگی شخصی و شغلی" برای سلامت ساکنین به یکپارچگی اکولوژیکی عملکردی نیاز بوده و تاثیر فضای سبز و حفاظت از آب و هوا در محیط های شهری نقطه عطف پیوندها و سلامت جسمی و روانی ساکنین میباشد. (Taylor & Hochuli, 2015) گونه ای دیگر زنان کارآفرین هستند که می توانند بر نشاط اکوسیستم های کارآفرینی منطقه ای و ملی تأثیر بگذارند(Brush et al., 2019) "شناسایی افرادی با دانش و توانایی بالا در محله برای کمک به بهبود کیفیت زندگی" کارآفرینان قدرت ایجاد تنوع در صنایع قدیمی را دارند و بنابراین می توانند پایگاه اقتصادی محلی را متنوع کنند همچنین کارآفرینی میتواند شهروندان محلی به ویژه گروه های حاشیه ای را با کنترل بیشتر بر آینده مالی خود، توانمند سازد. (Fortunato & Alter, 2015) مهاجرت افراد با استعداد و خلاق به منطقه (owoade, 2016) به عنوان منبعی از فرصت های جدید اقتصادی – اجتماعی برای شهر دیده میشوند. (Sahin et al., 2011) "محافظت و نگهداری از منابع ارزشمند و میراث فرهنگی در محل زندگی مردم" ارزش آفرینی و نگهداری از کل محیط شهری به طور فزاینده ای یک مسئولیت مشترک است (Dobson & Jorgensen, 2015) همچنین، حفاظت و صیانت از دارایی های منابع طبیعی بسیار ارزشمند با تدابیرمدیریت پایدار اراضی و رشد هوشمند در شهرسازی جدید و رویکردهای منطقه ای با هدف حفاظت از محیط های طبیعی و زمین های کشاورزی خارج از مناطق توسعه یافته.(Aboelnaga et al., 2019)" آزادی مردم در بیان مشکلات" آزادی عمل کارآفرینان دولتی و ساکنان انسانی برای ارائه چشم اندازهای توسعه شهری (Lauermann, 2018) در محله و شهر ها محرکی با تأثیری عمیق بر کیفیت زندگی در شهرها میباشد.
جدول3. شاخص ها ، مفاهیم و منابع مولفه کیفیت زندگی
منابع | مفاهیم | شاخص |
(ANECHITEI, 2018)(Kaltenborn et al., 2017)(Carter et al., 2018) | الگوهایی جدید توسعه، تمرکز بر اجتماعی،احساس تعلق، ارزش های محلی، هویت فرهنگی محله ، اعتماد به نفس ، بهبود محیطی ، دلبستگی اجتماع محلی، بهزیستی اجتماعی | ایجاد احساس تعلق به محیط و مکان زندگی افراد جامعه |
(Fortunato & Alter, 2015) | حمایت از جامعه ،ظهور دانش ،کارآفرینان شهری فعال ، ابزار و مکانیزم های مالی ،وام های خود اشتغال ، معافی مالی و بیمه ای | اعتماد مردم به دولت برای برخورداری از رفاه و امکانات بالای زندگی |
(Taylor & Hochuli, 2015)(Brush et al., 2019) | عملکرد اکوسیستم ، فضای سبز و حفاظت آب و هوایی ،سلامت جسمی و روانی ، تاثیر زنان بر نشاط اکوسیستم کارآفرینی | سلامت رفتاری افراد در زندگی شخصی و شغلی |
(Sahin et al., 2011)(owoade, 2016)
| تنوع کارآفرینی در صنایع ، ایجاد پایگاه اقتصاد محلی ، کنترل آینده مالی ، مهاجرت افراد خلاق ، مهاجران منبع فرصت | شناسایی افرادی با دانش و توانایی بالا در محله برای کمک به بهبود کیفیت زندگی |
(Dobson & Jorgensen, 2015) (Aboelnaga et al., 2019)
| حفاظت برنامه ریزی رفاه ،نگهداری تنوع زیستی ، یکپارچگی فضاهای طبیعی ، صیانت منابع طبیعی ، رشد هوشمند | محافظت و نگهداری از آثار ارزشمند و میراث فرهنگی در محل زندگی مردم |
(Lauermann, 2018) (Muñoz & Cohen, 2016) | آزادی عمل ، چشم انداز توسعه ،کارآفرینان محرک کیفیت | آزادی مردم در بیان مشکلات |
مأخذ: یافته های نگارندگان 1400
4-2- مدیریت جامعه هوشمند: تکنولوژی و فن آوری هوشمند، جهان شمولی ارتباطات و توسعه های مکانی- فضایی را سرعت بخشیده و دانش آن در اولویت تصمیم گیرهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی اهمیتی بین المللی دارد. " تاثیر نهادهای مردمی در تولید مشاغل مجازی و اینترنتی" ایجاد بستر باز ظهور اکوسیستم نوآوری انگیزه ای در ایجاد شبکه های کارآفرینی محلی و حمایت از فعالیت های نوآوری است. (Mack & Mayer, 2016; Spena et al., 2016) اکوسیستم کارآفرینی در فناوری دیجیتال و بهبود عملکرد اقتصادی نقش حیاتی اعمال میکند. (Acs et al., 2017) "مشارکت مردم در ایجاد شبکه های تجاری مجازی و فن آوری اطلاعات در محلات" فضاهای هوشمند رشد اقتصادی و توسعه اجتماعی را در پی دارند و با گفتگوهای مشترک و فناوری نوآورانه تسهیل میشوند. مشارکت نهادهای محلی و نظریه پردازان نشان میدهد کارآفرینان بهترین تجربه را در زیرساخت های فن آوری شهر دارند. (Sarma & Sunny, 2017) و فن آوری های دیجیتال توسط کاربران ساخته، جمع آوری و سازماندهی میشود. و از نیازهای اطلاعاتی جامعه پشتیبانی میکنند. (Gianoli & Palazzolo Henkes, 2020) "توانایی مردم در زمینه فن آوری و مشاغل نوین کامپیوتری" توانایی مردم در علوم و فنآوری اطلاعات "جهت اصلی" جامعه ی هوشمند است، و شهروندان را با کنترل بر آینده مالی خود، توانمند میسازد. (Fortunato & Alter, 2015) کارآفرینی مدنی هوشمند با استفاده از IT به نوآوری اجتماعی کمک کرده و امکان ایجاد اشکال ابتکاری کارآفرینی مدنی را فراهم میکنند. چنین اشکالی از نوآوری ارزشی ایجاد کرده که محدود به ارزش اقتصادی نیست، بلکه تأثیر اجتماعی را بهبود می بخشد. (Carè et al., 2018) "نقش شبکه های اجتماعی در تغییر سبک زندگی مردم" کیفیتهای نوین سبک زندگی با همکاری مردم برای نو آوری سبب انتقال ارزش یکپارچه به ذینفعان میگردد. بنابراین محوریت ارتباطات، شبکه های اینترنتی و فن آوری های مدرن، اشاره به فرهنگ سازی، نو آوری، فرصتهای اقتصادی در سطح تکنولوژیهای روز جهانی دارد. (Spena et al., 2016; Tabibian et al., 2020)
جدول4 . شاخص ها ، مفاهیم و منابع مولفه مدیریت جامعه هوشمند
منابع | مفاهیم | شاخص | |
(Mack & Mayer, 2016) (Acs et al., 2017) (Aboelnaga et al., 2019) | فعالیت های نوآور، تقویت مهار تهای ارتباطی ، استراتژی پیشرفت فنی، فناوری دیجیتالی، مداخلات شهروندان و کارآفرینان، توانایی مقامات محلی | تاثیر نهادهای مردمی در تولید مشاغل مجازی و اینترنتی | |
(Sarma & Sunny, 2017) (Muñoz-Erickson et al., 2017) (Carè et al., 2018) | ، زیرساخت های فن آوری "شهر هوشمند" ، کتابخانه ها و مراکز دیجیتال فرهنگی، تکنولوژیکی شهرهای هوشمند، تعاملات دولت های محلی و ابتکارات کارآفرینی مدنی | مشارکت مردم در ایجاد شبکه های تجاری مجازی و فن آوری اطلاعات در محلات | |
(Fortunato & Alter, 2015) (Sahin et al., 2011)/(Mack & Mayer, 2016) | ،توانایی عملکردی جامعه،ظرفیتهای تعاملی و توانمندسازی، سازمانهای ارتباط دهنده دانش، کارآفرینی مدنی هوشمند | توانایی مردم در زمینه فن آوری و مشاغل نوین کامپیوتری | |
(Spena et al., 2016) (Gianoli & Palazzolo Henkes, 2020) | سبک زندگی ، انتقال ارزش یکپارچه ، ارتباطات از راه دور،دسترسی آزاد به اطلاعات | نقش شبکه های اجتماعی در تغییر سبک زندگی مردم | |
مأخذ:یافته های نگارندگان 1400
4-3- دانش و آموزش محوری: این مؤلفه با بهره گیری از استعداد ها و شناسایی توانایی افراد جامعه میتواند در بسیج ایده ها، حمایت و جلب استعداد داخلی و خارجی منابع و سازمانها مؤثر است." ارتقاء دانش افراد جامعه" آموزش هنجارهای اجتماعی مؤثر و زیرساختهای توانمندسازی دانش محیطی را پایه ریزی میکند.(Muñoz-Erickson et al., 2017) ایجاد، یکپارچگی و گسترش دانش، فرصت های نوآوری را توسعه و ورود اجتماعی جوانان، افزایش عملکرد مدرسه، کاهش ترک تحصیل(ANECHITEI, 2018; Fortunato & Alter, 2015; Spena et al., 2016 )را قوی میکند."انجام فعالیتهای مهارتی محور برای افراد آسیب پذیر" سیستم مدیریت دانش چارچوب توانمندسازی، کاهش تعارض و افزایش سطح دانش در جامعه میباشد، و اجماع تصمیم گیری را پایدارتر میکند.(Dogruyol et al., 2018) که به همراه یک مدل تجاری موفق سرمایه گذاری، مشارکت ، مهارت (Muñoz & Cohen, 2016) فعالان اقتصادی –اجتماعی و توانایی جامعه شهروندی را ارتقاء میدهد (Gianoli & Palazzolo Henkes, 2020)." تدارک برنامه های آموزشی برای اجتماعات" آموزش جوامع تأثیر مهمی بر رفتارهای اجتماعی و ارتقاء فکری جامعه دارد. (Taylor & Hochuli, 2015) و فرصتی برای تمرکز بر مکانیسم های یادگیری است. (Spena et al., 2016) همچنین، مکانیزم های آموزش، خدمات شهروندی، کارآفرینی و فرصت های یادگیری بر عملکرد و اثربخشی فعالیتهای کارآفرینان اجتماعی (McKeever et al., 2015; Roundy, 2017) مؤثر است. دانشگاهها به عنوان موتور محرک رشد (De Medici et al., 2018) و نهادی دولتی با امکانات لازم(Markatou & Alexandrou, 2015) فرصتها را، فراهم میکنند "ارائه خدمات شهروندی جدید جهت بالا بردن آگاهی مردم". مديريت تولید و تلفيق دانش، نياز به يك نهاد تصميم گیری دارد بنابراین، مدیریت سیستمهای پیچیده و رفتار بازیگران مشارکت شهروندان و دولت مهم است. (Dobson & Jorgensen, 2015; Spena et al., 2016) "آموزش های علمی(توسعه پایدار - زیست محیطی- کامپیوتری ...) برای توانمندی جوانان و دانش آموزان" تولید سیستم های دانش جهت توانمندی جوانان جوامع محلی، تحقق عملکرد آموزش و تعامل با چشم اندازها، ارزش ها، روابط اجتماعی و پویایی قدرت در واقع تلاشی برای درک چگونگی تفکر شهرها و کمکی به سازگاری پتانسیل در شهرها است. (Muñoz-Erickson et al., 2017)
جدول5. شاخص ها ، مفاهیم و منابع مولفه دانش و آموزش محوری
مفاهیم | شاخص | |
(Fortunato & Alter, 2015) (Taylor & Hochuli, 2015) (Spena et al., 2016) (ANECHITEI, 2018) | ،آموزش توسعه اقتصادی، سیاست گذاری اجتماعی، ارتقاء دانش، توانمند سازی محیط، یادگیری مبتنی بر عمل، بهبود عملکرد جوانان | ارتقاء دانش افراد جامعه |
(Muñoz & Cohen, 2016) (Gianoli & Palazzolo Henkes, 2020) (Dogruyol et al., 2018) | همکاری در سرمایه گذاری ، مهارتهای ارتباطی، تحول فیزیکی پویا،دانش محلی | انجام فعالیتهای مهارتی محور برای افراد آسیب پذیر |
(Spena et al., 2016) (Mack & Mayer, 2016)(Roundy, 2017) (De Medici et al., 2018) (Markatou & Alexandrou, 2015) | آموزش های کلیدی،تمرکز بر مکانیسم های یادگیری ، تولید مشترک دانش ، مشوق برنامه های آموزش شغلی ، آموزش زیرساخت های پشتیبانی، دانشگاههای معتبر | تدارک برنامه های آموزشی برای اجتماعات |
(Dobson & Jorgensen, 2015)
| مديريت و هماهنگي جمع آوري ، تلفيق و توليد دانش | ارائه خدمات شهروندی جدید جهت بالا بردن آگاهی مردم |
(Muñoz-Erickson et al., 2017) | تحلیل سیستم های دانش | آموزشهای علمی(توسعه پایدار - زیست محیطی- کامپیوتری ...) برای توانمندی جوانان |
مأخذ: یافته های نگارندگان 1400
4-4- همکنش اجتماعی-فرهنگی: این مولفه از زوایای مختلف و غیر مستقیم بر شکل گیری مکانهای کارآفرین تاثیرگذار، و عمده حساسیت آن روابط فرهنگی و اجتماعی بوده." مشارکت مردمی درتحقق حقوق شهروندی" استفاده از ظرفیتهای تعاملی با همکاری میان کنشگران(Dobson & Jorgensen, 2015) کاهش فقر، همراه با افزایش انسجام اجتماعی، بهبود محیط زندگی و رشد اقتصادی محله مؤثر در مشارکت.(; Fortunato & Alter, 2015; Taylor & Hochuli, 2015) "بالابردن امکانات فرهنگی محله" کارآفرینی نو آورانه نقش عمیقی در فرهنگ محلی و انسجام جوامع محلی ( Roundy, 2017) دارد. صنايع خلاق و مکان های فرهنگی-هنری (Moradi et al., 2019)، بهبود همگرایی اجتماعی، حفظ سنت جوامع بافت قدیم(Kaltenborn et al., 2017)، محرکهای مؤثر در ایجاد مراکز چند فرهنگی و ابزاری برای ترویج ارزش ها و هویت محلی(ANECHITEI, 2018) میباشند."مشارکت مردم در حفاظت از محیط زیست" شخصیت یک محله به پیوند و عملکرد مشارکتی خدمات اکوسیستم را برآورد میکند. برنامه ریزی شهری را از مدل های قبلی حاکمیت به سمت سطوحی از مشارکت سوق میدهد. و مزایای فرهنگی محیط زیست برای رفاه را برجسته میکند. (Dobson & Jorgensen, 2015; knuuttila Johannes Jussi, 2018) "مشارکت و تصمیم گیری مردم در جهت توسعه های محلی" مداخلات غیررسمی جوامع، بخشهای دولتی، متخصصان، دانش تخصصی و مهارتهای مشارکتی را برای محیط شهری مقاوم ارائه میدهد. لذا، نگهداری یک مسئولیت مشترک است و تعامل بین مشاغل و جامعه را ارزیابی میکند. ( Sader et al., 2019) "حل مسائل و مشکلات زیربنایی محلات و ایجاد مکانهای مشورتی توسط دولتهای محلی" نقش دولت در احیاء محیط و حمایت از بخش خصوصی( owoade, 2016)، یکپارچگی مدیریت سازمانها (Tavakoli et al., 2019)بر اساس شاخص علمی، شورایی و حاکمیت انطباقی هم چارچوبی تحلیلی در تفسیر فرایندهای بازآفرینی، و هم چارچوبی هنجاری، که تصمیم گیرندگان محلی را در مدیریت پروژه ها راهنمایی میکند. (Gianoli & Palazzolo Henkes, 2020)
[1] Arnault Morisson
[2] Gianoli
[3] Andreea Anechitei
[4] Piacentino
[5] Taylor
[6] Pires
[7] Nature Based Solutions
جدول6. شاخص ها ، مفاهیم و منابع مولفه همکنش اجتماعی-فرهنگی
منابع | مفاهیم | شاخص |
(Aboelnaga et al., 2019) (Taylor & Hochuli, 2015) (Fortunato & Alter, 2015)(Roundy, 2017) | تشریک مساعی، مدیریت پایداری زمین،کاهش فقر و محرومیت ،افزایش انسجام اجتماعی،رشد اقتصادی | مشارکت مردمی درتحقق حقوق شهروندی |
(ANECHITEI, 2018) (Plieninger et.al, 2013)(Kaltenborn et al., 2017) | آفرینش مکانهای فرهنگی ، مراکز چند فرهنگی،فرهنگ و هنر ،خدمات اکوسیستم فرهنگی،ابزارهای تشویقی | بالابردن امکانات فرهنگی محله با کمک مردم و دولت |
(knuuttila Johannes Jussi, 2018) | اتحاد مردمی ، مزیتهای فرهنگی محیط زیست | مشارکت مردم در حفاظت از محیط زیست |
(Dobson & Jorgensen, 2015)
| مداخلات غیر رسمی شهروندان ، ارزش آفرینی و نگهداری،تسهیلگری نهادهای حاکمیتی | مشارکت و تصمیم گیری مردم در جهت توسعه های محلی |
(owoade, 2016) (Gianoli & Palazzolo Henkes, 2020)(Muñoz & Cohen, 2016) | محیط امکان پذیر ،همکاری نهادها و ساکنان محلی ،کار آفرینی اجتماعی ،یکپارچگی مدیریت شهری ،حاکمیت انطباقی | حل مسائل و مشکلات زیربنایی محلات و ایجاد مکانهای مشورتی توسط دولتهای محلی |
مأخذ:یافته های نگارندگان 1400
5- بحث و نتیجه گیری
در راستای مبانی نظری و پیشینه پژوهش این مطالعه سعی در ارتقای وضوح مفهومی ارتباط دو رویکرد اکوسیستم طبیعی و اکوسیستم نو آوری دارد، که بتواند شکلی نوین از اکوسیستم های کارآفرینی شهری را بر مبنای باز آفرینی تولید کرده، تا به نحوه ی چگونگی شکل گیری مکانهای کارآفرین شهری دست یابد. لذا، مشترکات و تمایزات سیستمهای اکوسیستم طبیعی و اکوسیستم نوآوری در غالب 4 مؤلفه استخراج شده آشکار، و روابط مختلفی در زیر مجموعه‌ای از آنها عیان گردید. برای پرداختن به مسائل توسعه شهری نیاز به رویکردهایی فراتر از بازآفرینی شهری بوده. (Aboelnaga et al., 2019) که در این ارتباط اکوسیستم کارآفرینی با انواع فعالیتهای کارآفرینی به عنوان موتوری برای ایجاد ارزش اقتصادی، اجتماعی و شخصی گسترش می‌یابد. (Shwetzer et al., 2019) خدمات اکوسیستم و سرمایه های طبیعی برای ایجاد ارتباط بین رفاه اجتماعی راه حل هایی مبتنی بر طبیعت مطرح نمود که از طریق مداخلات محلی ، کارآمد و سیستماتیک می توانند شهرنشینی پایدار را افزایش دهند و اکوسیستم های تخریب شده را بازسازی و استراتژی هایی را برای بهبود مدیریت ریسک و تاب آوری ایجاد نماید. (Egusquiza et al., 2019,1) بنابراین اکوسیستم های طبیعی به عنوان یکی از عناصر اصلی مفهوم رفتاری مکانهای کار آفرین شهری از مفاهیم ، سرمایه های انسانی، اجتماعی، فرهنگی ، فکری ، علمی و فنی ، خلاقیت ، دمکراتیک ، محیطی ، رهبری ، مالی .( لندری, 1394) معنا می یابد همچنین، اکوسیستم نوآوری با کمک چهار رویکرد سیستم های نوآوری ملی ، سیستم نوآوری منطقه ای ، سیستم نوآوری بخشی و در نهایت ، سیستم های نوآوری فن آوری (Putra & van der Knaap, 2018) در صدد ایجاد رابطه مفهومی با اکوسیستم طبیعی میباشد. بنابراین، جهت ارزیابی عناصر کالبدی، محدودیتها، کاستی ها و تواناییهای بالقوه کالبد شهر با تحولات سریع اقتصادی و اجتماعی (Carter et al., 2018) سه محیط فراگیر عملکردی، نهادی و سازمانی کارآفرینی محیط های شهری، اساس تعامل دو اکوسیستم طبیعی و نوآوری میباشند، که به عنوان محیط های اصلی بوجود آمدن مفهوم جدیدی از اکوسیستم کارآفرین شهری مطرح، و بر اساس ویژگیها و ادبیات پژوهش که، مفاهیم و شاخص های استخراج شده از مؤلفه های تحقیق بوده و سعی در بهبود کمبود و کاستی قلمرو ساخت مکان را دارد. بنابراین، پیرو آن ویژگیها، مؤلفه های استخراج شده به اشتراکات معنایی، شکاف‌ها و تمایزات هر دو حوزه مطالعه پرداخته است. با توجه به مرور سیستماتیک "شاخص های اجتماعی و فرهنگی" با استفاده از ظرفیتهای تعاملی و تشریک مساعی بر همکاری میان کنشگران برای ایجاد ساختارهای جدید (Dobson & Jorgensen, 2015; تلاش کرده و با هدف کاهش افراد در معرض فقر، همراه با افزایش انسجام اجتماعی، بهبود محیط زندگی و رشد اقتصادی محله (; Fortunato & Alter, 2015; Kaltenborn et al., 2017; Taylor & Hochuli, 2015) تاثیر گذار بر مشارکت میباشد. ابزاری برای ترویج ارزش ها ی محلی و هویت فرهنگی بوده (ANECHITEI, 2018) و انسجام اجتماعی جوامع محلی را بهبود می بخشند (Fortunato & Alter, 2015; Roundy, 2017) از طرفی، نقش فرهنگ و هنر در بهبود همگرایی اجتماعی، و حفظ آداب جوامع ساکن در بافت قدیمی مهم است. (Kaltenborn et al., 2017) اهمیت توجه به مزایای فرهنگی محیط زیست برای رفاه انسان برجسته گردیده. بنابراین، خدمات اکوسیستم فرهنگی می تواند با ارتباط بین مردم محلی و محیط زیست، عملکرد مشارکتی را برآوردکند. (knuuttila Johannes Jussi, 2018) "فعالیتهای آموزشی و دانش" به دنبال آموزش و پژوهش های علمی برای تأثیر گذاری بر هنجارهای اجتماعی هستند(Taylor & Hochuli, 2015)تا زیرساختهای توانمند سازی محیط بر اساس دانش را پایه ریزی کنند. (Muñoz-Erickson et al., 2017) ایجاد دانش، یکپارچه سازی و گسترش آن به طور مداوم بر گسترش و انتشار فرصت نوآوری های پایدار کمک میکند. (Spena et al., 2016) ایجاد سیستم مدیریت دانش، آموزش و پژوهش های علمی بوده و چارچوبی برای توانمندسازی و کاهش تعارض در جامعه معرفی میکند. سطح دانش جامعه را افزایش ، تضاد را کاهش و اجماع در تصمیم گیری را پایدارتر می کند. (Dogruyol et al., 2018) در فرایند "جامعه هوشمند" با ایجاد فن آوری های دیجیتال از نیازهای اطلاعاتی جامعه پشتیبانی میشود. (Gianoli & Palazzolo Henkes, 2020) فعالیتهای متکی به دانش، رویکردی ترکیبی در ارتقاء مشاغل را دارد (Carè et al., 2018)همکاری و مشارکت اجتماعات مدنی، سیستم های حکومتی و نظریه پردازان در ارائه محیط شهری هوشمند و سازگار در تقویت اقشار توانا و ارتقاء زیرساختهای فن آوری ارجح تر از راه حل های شهر هوشمند در شکل گیری مهارتهای مدنی میباشد. (Dobson & Jorgensen, 2015; Mack & Mayer, 2016; Sahin et al., 2011; Sarma & Sunny, 2017) برای ایجاد رفاه و ارتقاه "کیفیت زندگی" سرمایه گذاری محرکی در بهبود محیطی جذاب با کیفیت بالای زندگی (Dobson & Jorgensen, 2015) همچنین، کارآفرینی اساس عمیقی در فرهنگ محلی دارد و دلبستگی برای جامعه محلی ایجاد میکند(Fortunato & Alter, 2015) هویت ، احساس مکان و احساس اجتماع عناصر اصلی در مؤلفه های رابطه ای و ذهنی بهزیستی اجتماعی هستند.(Kaltenborn et al., 2017) همچنین، برای سلامت ساکنین به یکپارچگی اکولوژیکی عملکردی نیاز بوده و .تاثیر فضای سبز و حفاظت از آب و هوا در محیط های شهری نقطه عطف پیوندها و سلامت جسمی و روانی ساکنین میباشد. (Taylor & Hochuli, 2015) گونه ای دیگر زنان کارآفرین هستند که می توانند بر نشاط اکوسیستم های کارآفرینی منطقه ای و ملی تأثیر بگذارند(Brush et al., 2019) لذا، چارچوب پیشنهادی این تحقیق تعامل دو رویکرد را به عنوان یک رویکرد مکمل و توسعه بخش برای ارتقاء استفاده از منابع و خدمات لازم جهت شکل گیری مکانهای کار آفرین شهری، همچنین ارتقاء سیاستگذاری و برنامه ریزی با توجه به یافته ها و دستآوردهای پژوهش را پیشنهاد میدهد. نتیجه گیری این پژوهش با هدف توسعه چارچوب مفهومی، و بررسی روابط بین ویژگیها، مفاهیم و شاخص های دو رویکرد به منظور توسعه مکانهای کارآفرین شهری، متمرکز شده و پیامدهای کارآمدی برای تحقیقات بیشتر، رویه و سیاست برای شکل گیری مکانهای کار آفرین از طریق تعامل دو رویکرد اکوسیستم طبیعی و نوآوری به عنوان رویکردهای مکمل را به ارمغان می‌آورد.
با توجه به ماهیت نوین و بحث های فراگیر ، مرور سیستماک به عنوان روش اصلی انتخاب شد، و مؤلفه های استخراج شده به راهکارهایی جهت توسعه مکانهای مستعدکارآفرینی میپردازد. این مطالعه بصورت کامل توانایی فرموله کردن مسائل تحقیقاتی پیشرفته تر، درک مفاهیم و فرصت ها و ارائه پیشنهاداتی برای توسعه بیشتر را محقق کرده. یافته‌های این پژوهش پیامدهایی را برای استراتژیها و شیوه‌های برنامه ریزی نشان میدهد. لذا سیاستگذاران میتوانند تأثیر عوامل مطرح شده را بر دور نمای رشد ،احیا و سود آوری مکانهای شهری تشخیص، فرصت ها و تهدیدها را شناسایی، اقدامات متناسب با سیستم های فضایی و مکانی را در هدف گذاری، برنامه ریزی و سیاستگذاریها ترویج دهند:
- کیفیت زندگی: الگوهایی جدید سیاست شهری باید با کمک اعتماد دو جانبه مردم و دولت مدلهای پیشرفت و ارتقاء زندگی را ایجاد کند و با انسجام و هماهنگی مدنی، احساس تعلق و دلبستگی جامعه به محیط و تحقق مکانهای شاخص رفاه را طراحی کرده، تا بتوانند بهزیستی اجتماعی، را با سلامت روانی و رفتاری نهادینه کرده و ترویج ارزش های محلی، سرمایه گذاری، حفاظت زیست محیطی و دانش افزایی جوامع را برنامه ریزی و فاکتورهای مؤثر ارتقاء کیفیت زندگی را قانونی نماید. بنابراین، حمایت اجتماعی، ایجاد پایگاههای اقتصادی، تشویق خلاقیت و استفاده از تواناییهای جمعی از ضروریات میباشد.
- همکنش اجتماعی-فرهنگی: شکل گیری الگوهای رفتاری جوامع انسانی با کمک ارتقاء امکانات محلی ومشارکت و نظم اجتماعی مدرن امکانپذیر میشود. لذا، قدرت حقوق شهروندی و مشارکت جامعه مدنی در بالا بردن امکانات فرهنگی مدرن-سنتی محلات، ظرفیت اجرایی قدرتمندی در حل مشکلات، راهکارهای ساختاری و بازوی توانمند شکل گیری مکانهای شهری میباشد.
- مدیریت جامعه هوشمند: پیشنهاد این مؤلفه، رمز گشایی توانایی و پتانسیل جامعه مدنی با کمک شبکه های تجاری مجازی و فن آوری اطلاعات توسعه ای در استراتژی تقویت دانش تخصصی و فن آوری دیجیتالی بوده، همچنین گسترش زیر ساختهای تکنولوژی شهرهوشمند، توسعه کارآفرینی مدنی هوشمند، هماهنگی سبک زندگی با این پدیده نوظهور، فراگیر کردن کتابخانه های دیجیتال ، سیاستهای توسعه رویکرد با این مؤلفه میباشد.
- دانش وآموزش محوری: این مؤلفه با محوریت آموزش تلاش افزونی برای ثبات توانایی رفتاری، عملکردی و تفکرات جامعه مدرن-سنتی دارد. لذا، ارتقاء توانمندی، فعالیتهای مهارتی و علمی، همکاری مدنی، سیاستگذاری کوتاه مدت آموزش اجتماعات محلی، سیستم های دانش جهت نیروی جوان و مستعد، ساختارگزینی سیاستهای ایجاد مکانهای کارآمد با اشتراکات دانش است.
شکل 3. مدل مفهومی مستخرج از فراترکیب در تعامل دو رویکرد اکوسیستم طبیعی و نوآوری در شکل گیری مکانهای کارآفرینی
ماخذ: یافته های نگارندگان 1400
نتیجه‌گیری نشان میدهد که تعامل دو رویکرد اکوسیستم طبیعی و اکوسیستم نوآوری د تولید مدلی نوین از اکوسیستم کارآفرینی شهری در تعاما و همکنش رفتاری با سیاستهای باز آفرینی شهری به عنوان، نیروی محرکه اصلی توسعه سیاستهای شکل گیری مکانهای کار آفرین طرح ، و به بعنوان عنصری مؤثر در مداخلات شهری بیان میکند. با تأیید یافته‌ها و دستاوردهای حوزه مطالعاتی مؤلفه ها و برنامه های منطقی در شکل گیری مکانهای کارآفرینی شهری ارائه و به نتایجی که قابل مطرح و بیان بود رسیدیم. این تحقیق نظریه و تلاشهای مشترک را که تا به امروز به طور جداگانه عمل کرده اند، توسعه میدهد. و نتایج جامع‌تر و آگاهانه‌تری برای سیاست های باز آفرینی و اکوسیستم کارآفرینی ارائه میدهد. در نتیجه، پیشنهاد می‌کنیم تحقیقات بیشتری عمدتاً بر روی شکافهای مطالعاتی، چگونگی بهره وری هر یک از مؤلفه های استخراج شده و شناسایی عوامل محیطی بیشتر برای حمایت از مکانها و فضاهای انعطاف پذیر، در این حوزه متمرکز شود.
.
منابع:
Aboelnaga, S., Toth, T., & Neszmelyi, G. I. (2019). Land use management along urban development axis as one of urban regeneration principles. 944–953. https://doi.org/10.22616/ERDev2019.18.N382
Acs, Z. J., Stam, E., Audretsch, D. B., & O’Connor, A. (2017). The lineages of the entrepreneurial ecosystem approach. Small Business Economics, 49(1). https://doi.org/10.1007/s11187-017-9864-8
Allam, Z., & Newman, P. (2018). Economically Incentivising Smart Urban Regeneration. Case Study of Port Louis, Mauritius. Smart Cities, 1(1), 53–74. https://doi.org/10.3390/smartcities1010004
Andonova, V., Nikolova, M. S., & Dimitrov, D. (2019). Entrepreneurial Ecosystems in Unexpected Places. Entrepreneurial Ecosystems in Unexpected Places, 3–16. https://doi.org/10.1007/978-3-319-98219-9
ANECHITEI, A.-A. (2018). Social Innovation through Urban Regeneration – A Local Model. Review of International Comparative Management, 19(3), 244–255. https://doi.org/10.24818/rmci.2018.3.244
Brown, R., & Mason, C. (2017). Looking inside the spiky bits: a critical review and conceptualisation of entrepreneurial ecosystems. Small Business Economics, 49(1), 11–30. https://doi.org/10.1007/s11187-017-9865-7
Brush, C., Edelman, L. F., Manolova, T., & Welter, F. (2019). A gendered look at entrepreneurship ecosystems. Small Business Economics, 53(2), 393–408. https://doi.org/10.1007/s11187-018-9992-9
Campbell, R., Pound, P., Pope, C., Britten, N., Pill, R., Morgan, M., & Donovan, J. (2003). Evaluating meta-ethnography: A synthesis of qualitative research on lay experiences of diabetes and diabetes care. Social Science and Medicine, 56(4), 671–684. https://doi.org/10.1016/S0277-9536(02)00064-3
Carè, S., Trotta, A., Carè, R., & Rizzello, A. (2018). Crowdfunding for the development of smart cities. Business Horizons, 61(4), 501–509. https://doi.org/10.1016/j.bushor.2017.12.001
Carter, C. A., Roberts, P., Roberts, P., Sykes, H., & Granger, R. (2018). Urban Regeneration Strategy and Partnership in Urban Regeneration. In H. sykes & R. G. Peter roberts (Ed.), sage Publications Ltd (pp. 44–67).
Chrastina, J. (2018). Meta-Synthesis of Qualitative Studies: Background,Methodology and Applications. NORDSCI Conference Proceedings Book 1 Volume 1, 1, 113–121. https://doi.org/10.32008/nordsci2018/b1/v1/13
Colantonio, A., & Dixon, T. (2011). Urban Regeneration: Delivering Social Sustainability. Urban Regeneration & Social Sustainability: Best Practice from European Cities, 54–79. https://doi.org/10.1002/9781444329445.ch4
Colombelli, A., Paolucci, E., & Ughetto, E. (2019). Hierarchical and relational governance and the life cycle of entrepreneurial ecosystems. Small Business Economics, 52(2), 505–521. https://doi.org/10.1007/s11187-017-9957-4
Couch, C., & Dennemann, A. (2000). Urban regeneration and sustainable development in Britain The example of the Liverpool Ropewalks Partnership. 17(2), 137–147.
De Medici, S., Riganti, P., & Viola, S. (2018). Circular economy and the role of universities in urban regeneration: The case of Ortigia, Syracuse. Sustainability (Switzerland), 10(11). https://doi.org/10.3390/su10114305
Dobson, S., & Jorgensen, A. (2015). Increasing the resilience and adaptive capacity of cities through entrepreneurial urbanism. International Journal of Globalisation and Small Business, 6(3–4), 149–162. https://doi.org/10.1504/IJGSB.2014.067508
Dogruyol, K., Aziz, Z., & Arayici, Y. (2018). Eye of sustainable planning: A conceptual heritage-led urban regeneration planning framework. Sustainability (Switzerland), 10(5), 1–22. https://doi.org/10.3390/su10051343
Egusquiza, A., Cortese, M., & Perfido, D. (2019). Mapping of innovative governance models to overcome barriers for nature based urban regeneration. IOP Conference Series: Earth and Environmental Science, 323(1). https://doi.org/10.1088/1755-1315/323/1/012081
Fayolle, A., & Matlay, H. (2010). Handbook of research on social entrepreneurship. Handbook of Research on Social Entrepreneurship. https://doi.org/10.4337/9781849804684
Fortunato, M. W. P., & Alter, T. (2015). Community entrepreneurship development: an introduction. Community Development, 46(5), 444–455. https://doi.org/10.1080/15575330.2015.1080742
Gianoli, A., & Palazzolo Henkes, R. (2020). The Evolution and Adaptive Governance of the 22@ Innovation District in Barcelona. Urban Science, 4(2), 16. https://doi.org/10.3390/urbansci4020016
Goldberg, M., Pasher, E., & Levin-Sagi, M. (2006). Citizen participation in decision-making processes: Knowledge sharing in knowledge cities. Journal of Knowledge Management, 10(5), 92–98. https://doi.org/10.1108/13673270610691206
Hakala, H., O’Shea, G., Farny, S., & Luoto, S. (2020). Re-storying the Business, Innovation and Entrepreneurial Ecosystem Concepts: The Model-Narrative Review Method. International Journal of Management Reviews, 22(1), 10–32. https://doi.org/10.1111/ijmr.12212
Iacobucci, D., & Perugini, F. (2021). Entrepreneurial ecosystems and economic resilience at local level. Entrepreneurship and Regional Development, 00(00), 1–28. https://doi.org/10.1080/08985626.2021.1888318
Isenberg, D. J. (2011). The Entrepreneurship Ecosystem Strategy as a New Paradigm for Economic Policy: Principles for Cultivating Entrepreneurships. The Babsos Entrepreneurship Ecosystem Project, 1(781), 1–13. http://www.wheda.com/uploadedFiles/Website/About_Wheda/Babson Entrepreneurship Ecosystem Project.pdf
Kaltenborn, B. P., Linnell, J. D. C., Baggethun, E. G., Lindhjem, H., Thomassen, J., & Chan, K. M. (2017). Ecosystem Services and Cultural Values as Building Blocks for ‘The Good life’. A Case Study in the Community of Røst, Lofoten Islands, Norway. Ecological Economics, 140, 166–176. https://doi.org/10.1016/j.ecolecon.2017.05.003
Kellogg, S. (2018). Urban Ecosystem Justice: The Field Guide to a Socio-Ecological Systems Science of Cities for the People. ProQuest Dissertations and Theses, 361. http://proxy.library.nyu.edu/login?url=https://www.proquest.com/dissertations-theses/urban-ecosystem-justice-field-guide-socio/docview/2085321632/se-2?accountid=12768%0Ahttp://getit.library.nyu.edu/resolve?url_ver=Z39.88-2004&rft_val_fmt=info:ofi/fmt:kev:
knuuttila Johannes Jussi. (2018). Exploring the potential of cultural ecosystem services in social impact assessment of Finnish mining projects. stockholm university.
Lauermann, J. (2018). Municipal statecraft: Revisiting the geographies of the entrepreneurial city. Progress in Human Geography, 42(2), 205–224. https://doi.org/10.1177/0309132516673240
Lewrick, M., Omar, M., Raeside, R., & Sailer, K. (2011). Education for entrepreneurship and innovation: “Management capabilities for sustainable growth and success.” World Journal of Entrepreneurship, Management and Sustainable Development, 6(1/2), 1–18. https://doi.org/10.1108/20425961201000001
Lindgreen, A.,palmer, R., and Vanhamme, j. (2014). Contemporary Marketing Practiece:Theoretical Proposition and Practical Implication. Marketing Intelligence &planning, 22(6), 673–692.
Mack, E., & Mayer, H. (2016). The evolutionary dynamics of entrepreneurial ecosystems. Urban Studies, 53(10), 2118–2133. https://doi.org/10.1177/0042098015586547
Magalha, C. De. (2015). Urban Regeneration. 24. https://doi.org/10.1016/B978-0-08-097086-8.74031-1
Markatou, M., & Alexandrou, E. (2015). Urban System of Innovation: Main Agents and Main Factors of Success. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 195, 240–250. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2015.06.355
McKeever, E., Jack, S., & Anderson, A. (2015). Embedded entrepreneurship in the creative re-construction of place. Journal of Business Venturing, 30(1), 50–65. https://doi.org/10.1016/j.jbusvent.2014.07.002
Morisson, A. (2020). A framework for defining innovation districts: Case study from 22@ barcelona. Advances in Science, Technology and Innovation, 185–191. https://doi.org/10.1007/978-3-030-17308-1_17
Morisson, A., & Bevilacqua, C. (2019). Balancing gentrification in the knowledge economy: the case of Chattanooga’s innovation district. Urban Research and Practice, 12(4), 472–492. https://doi.org/10.1080/17535069.2018.1472799
Muñoz-Erickson, T. A., Miller, C. A., & Miller, T. R. (2017). How cities think: Knowledge co-production for urban sustainability and resilience. Forests, 8(6), 1–17. https://doi.org/10.3390/f8060203
Muñoz, P., & Cohen, B. (2016). The making of the urban entrepreneur. California Management Review, 59(1), 71–91. https://doi.org/10.1177/0008125616683953
O’Connor, A., Stam, E., Sussan, F., & Audretsch, D. B. (2018). Entrepreneurial Ecosystems: The Foundations of Place-based Renewal. https://doi.org/10.1007/978-3-319-63531-6_1
OECD. (2004). entrepreneurship:A catalyst for urban regeneration. In Local Economic and Employment Developmentevelopment.
owoade, abbas. (2016). Entrepreneurial ecosystem development: learning from successes abbas owoade. univrtsity of stockholm.
Piacentino, D., Bono, F., Cracolici, M. F., & Giuliani, D. (2017). A spatial analysis of new business formation: Replicative vs innovative behaviour. Spatial Statistics, 21, 390–405. https://doi.org/10.1016/j.spasta.2017.02.004
Pires, A. P. F., Amaral, A. G., Padgurschi, M. C. G., Joly, C. A., & Scarano, F. R. (2018). Biodiversity research still falls short of creating links with ecosystem services and human well-being in a global hotspot. Ecosystem Services, 34(March), 68–73. https://doi.org/10.1016/j.ecoser.2018.10.001
Plieninger.t Dijks.s;oteros-Rozas.e;Bieling.c. (2013). assessing,mapping and quantifing cultural ecosystem services at community level. Land Use Policy, 33(2013), 118–129.
Putra, Z. D. W., & van der Knaap, W. G. M. (2018). Urban innovation system and the role of an open web-based platform: The case of Amsterdam smart city. Journal of Regional and City Planning, 29(3), 234–249. https://doi.org/10.5614/jrcp.2018.29.3.4
Rafian, M., Mohammadi Ayadghamish, F. (2016). Presenting a conceptual model of urban regeneration and entrepreneurship city in accessing to place marketing. Scientific Quarterly of Economics and Urban Management, 2(5), 1–20.
roberts, p ; sykes, h. (2000). urban reganaration:A HANDBOOK (1st ed.). The British Urban Regeneration Association.
Roberts, P., Sykes, H., & Granger, R. (2017). Urban regeneration. In Urban Book Series. https://doi.org/10.1007/978-3-319-43735-4_4
Roja, A. (2015). Technology Entrepreneurial Ecosystems and Entrepreneurship in the West Region of Romania. Studia Universitatis „Vasile Goldis” Arad – Economics Series, 25(1), 40–59. https://doi.org/10.1515/sues-2015-0004
Roundy, P. T. (2017). Social entrepreneurship and entrepreneurial ecosystems Complementary or disjoint phenomena? International Journal of Social Economics, 44(9), 1252–1267. https://doi.org/10.1108/IJSE-02-2016-0045
Sader, N. Al, Kleinhans, R., & Ham, M. Van. (2019). Entrepreneurial citizenship in urban regeneration in the Netherlands. Citizenship Studies, 23(5), 442–459. https://doi.org/10.1080/13621025.2019.1621266
Sahin, M., Nijkamp, P., & Stough, R. (2011). Impact of urban conditions on firm performance of migrant entrepreneurs: A comparative Dutch-US study. Annals of Regional Science, 46(3), 661–689. https://doi.org/10.1007/s00168-009-0351-2
sandelowski, M., Barroso, J, . (2007). Handbook for SYNTHESIZING QUALITATIVE RESERACH.
Sarma, S., & Sunny, S. A. (2017). Civic entrepreneurial ecosystems: Smart city emergence in Kansas City. Business Horizons, 60(6), 843–853. https://doi.org/10.1016/j.bushor.2017.07.010
Shwetzer, C., Maritz, A., & Nguyen, Q. (2019). Entrepreneurial ecosystems: a holistic and dynamic approach. Journal of Industry-University Collaboration, 1(2), 79–95. https://doi.org/10.1108/jiuc-03-2019-0007
Spena, T. R., Trequa, M., & Bifulco, F. (2016). Knowledge Practices for an Emerging Innovation Ecosystem. International Journal of Innovation and Technology Management, 13(5), 1–21. https://doi.org/10.1142/S0219877016400137
Spigel, B. (2017). The Relational Organization of Entrepreneurial Ecosystems. Entrepreneurship: Theory and Practice, 41(1), 49–72. https://doi.org/10.1111/etap.12167
Sussan, F., & Acs, Z. J. (2017). The digital entrepreneurial ecosystem. Small Business Economics, 49(1), 55–73. https://doi.org/10.1007/s11187-017-9867-5
Taylor, L., & Hochuli, D. F. (2015). Creating better cities: how biodiversity and ecosystem functioning enhance urban residents’ wellbeing. Urban Ecosystems, 18(3), 747–762. https://doi.org/10.1007/s11252-014-0427-3
VasconcelosGomes, L., Figueiredo Facin, A. L., Salerno, M. S., & Ikenami, R. (2016). Unpacking the innovation ecosystem construct: Evolution, gaps and trends. Technological Forecasting & Social Change. https://doi.org/http://dx.doi.org/10.1016/j.techfore.2016.11.009
Walsh, D., & Downe, S. (2005). Meta-synthesis method for qualitative research: A literature review. Journal of Advanced Nursing, 50(2), 204–211. https://doi.org/10.1111/j.1365-2648.2005.03380.x
Wurth, B., Stam, E., & Spigel, B. (2021). Toward an Entrepreneurial Ecosystem Research Program. Entrepreneurship: Theory and Practice, 00(0), 1–50. https://doi.org/10.1177/1042258721998948
Golkar, K. (1390). Creating a sustainable place for reflections on urban design theory. Printing and Publishing Center of Shahid Beheshti University.
Khosravi Mashizi, A. (2016). Ecosystem services are a new criterion for evaluating ecosystem power and land use. Proceedings of the second national conference on new approaches to land management in Iran, 1163-1174.
Knox, P. L. (2012). Cities and design, translation and authorship, A. Nazarian, S. Mirfateh Elahi, K. Zalnejad, Sh. Irani, and A. Nowruzzadeh; first edition). Zabanesara Poya Publications).
Landry Charles. (2014). Creative City: translation by Mahmoud Abdullahzadeh, (1st edition), cultural research office. 1st edition). Zabanesara Poya Publications.)
Pamir, S. (2012). Creating a living urban center Principles of urban design and regeneration (third edition). Tehran University of Science and Technology.
Pejohan, M., & Pourmoghadam, Z. (2017). Strategic planning of urban tourism with the approach of recreating the base culture in the historical context of a case study: the old context of Rasht city. Scientific Research Quarterly of Urban Studies, 27, 53-66.
Qavamipour, M., & Khodami, M. (2018). Translation of the Global Entrepreneurship Report. Ministry of Labor Cooperative and Social Welfare Https://Karafarini.Mcls.Gov.Ir/Fa/Article/1158/%D8.
Roberts, P. (2013). Urban regeneration, a guide book, translation, p. Hanachi, and S. Yazidi, first edition). Tehran University Publishing Institute).
Scott, A. J. (1383). Global cities-regions, translator: P. A. Lutfi First Edition. Urban planning and processing company