بررسی تجارب جهانی سیاست‌های کاهش فقر شهری
محورهای موضوعی : معماری
فاطمه زادولی
1
(دکتری تخصصی جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تبریز)
اصغر پاشازاده
2
(دکتری تخصصی جغرافیا و برنامه ریزی شهری ازدانشگاه محقق اردبیلی)
کلید واژه: اندونزی, تجارب جهانی, سیاست‌های کاهش فقر, فقر شهری, برزیل, نیویورک,
چکیده مقاله :
فقر شهری پدیده‌ی چند بعدی است وشهرنشینان به خاطر بسیاری از محرومیت‌ها؛ از جمله عدم دسترسی به فرصت‌های اشتغال، مسکن و زیرساخت‌های مناسب، نبود تأمین اجتماعی و دسترسی به بهداشت، آموزش و امنیت فردی دررنج و مضیقه‌اند. فقر شهری تنها محدود به ویژگی‌های نام برده نبوده واشاره به شرایط ناپایدار منجربه آسیب‌پذیری وناتوانی درمقابل آسیب‌ها نیزدارد. با توجه به اهمیت موضوع فقر شهری، دولت‌ها همواره در حال اندیشیدن به سیاست هایی هستند که منجر به کاهش فقر شهری شود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی است. و جامعه آماری این پژوهش شامل گزارشاتی است که در دسترس هستند و مضمون اصلی آنها در مورد سیاست‌های کاهش فقر شهری است که نمونه آماری آن مربوط می‌شود به شهر نیویورک و کشورهای برزیل و اندونزی. نتایج پژوهش حاضر بیان کننده این مطب است که برنامه‌ها و سیاست‌های کاهش فقر در نیویورک موفق به نظر می‌رسد و دلیل این موفقیت این است که این برنامه کاهش فقر صرفا به بعد اقتصادی فقر تاکید ندارد و بعد اجتماعی آن را نیز مد نظر قرار می‌دهد. در ارتباط با برنامه و سیاست کاهش فقر کشور اندونزی و برزیل می توان چنین نتیجه گرفت که این کشورها برای شناسایی فقر به عنوان یک پدیده چند بعدی تنها به بعد اقتصادی تاکید دارند و با توجه به نادیده گرفتن ابعاد دیگر فقر شهری ، تعداد کثیری از فقرا در برنامه‌های کاهش فقر نادیده گرفته می‌شوند.
Urban poverty is a multidimensional phenomenon and urbanites due to many deprivations; Lack of access to employment opportunities, adequate housing and infrastructure, lack of social security and access to health, education and personal security are suffering. Urban poverty is not limited to the above-mentioned characteristics and also refers to unstable conditions leading to vulnerability and inability to deal with injuries. Given the importance of the issue of urban poverty, governments are constantly thinking of policies that will reduce urban poverty. The present study is descriptive-analytical. And the statistical population of this research includes reports that are available and their main theme is about urban poverty reduction policies, the statistical sample of which is related to New York City and Brazil and Indonesia. The results of the present study indicate that poverty reduction programs and policies in New York seem to be successful, and the reason for this success is that this poverty reduction program does not only emphasize the economic dimension of poverty, but also its social dimension. Regarding the poverty reduction program and policy of Indonesia and Brazil, it can be concluded that these countries emphasize only the economic dimension to identify poverty as a multidimensional phenomenon, and considering the other dimensions of urban poverty, a large number of poor are ignored in poverty reduction programs.
پرمه، زورار (1384)، امکان‌سنجی شناسایی خانوارهای نیازمند از خانوارهای بی‌نیاز در ایران در راستای هدفمندنمودن یارانه‌ها، موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی.
موحد، علی؛ ولی نوری، سامان؛ حاتمی نژاد، حسین؛ زنگانه، احمد؛ کمانرودی کجوری، موسی (1395)، تحلیل فضایی فقر شهری در کلان شهر تهران. اقتصاد و مدیریت شهری، 4(3)، 19-36.
Amis, P. & Rakodi, C., 1995, Urban Poverty: Concepts, Characteristics and Policies. Habitat International, 19(4), 403–405.
Baharoglu, D. & Kessides, C. (2002). Urban Poverty, Volume 2 – Macroeconomic and Sectoral Approaches, Chapter 16 – Urban Poverty, pp124-159.
Berner, E. (2000). Poverty Alleviation and the Eviction of the Poorest: towards Urban Land Reform in the Philippines, International Journal of Urban and Regional Research, 24(3), 554–566.
Chen, G., Chaolin, G., Fulong, W. (2006). Urban Poverty in the Transitional Economy: a Case of Nanjing, China, Habitat International, 1(30), 1–26.
Curley, A. (2005). Theories of urban poverty and implications for public housing policy. J. Soc. & Soc. Welfare,.
Elhadary, Y. A. E., & Samat, N. (2012). Political economy and urban poverty in the developing countries: Lessons learned from Sudan and Malaysia. Journal of geography and Geology, 4(1).
Fay, M. (2005). The Urban Poor in Latin America. The World Bank, Washington, D.C.
Kotler, P. & Nancy, R.L. (2009). Up and Out of Poverty. The Social Marketing Solution, A Toolkit for Policy Makers. Entrepreneurs. NGOs, Companies, and Governments.
Liu, Y., Wu, F. (2006). Urban Poverty Neighborhoods: Typology and Spatial Concentration under China’s Market Transition, a Case Study of Nanjing. Geoforum, 37(4), 610-626.
Silva, Maria Ozanira da Silva (2008). The Bolsa Familia Program and the Reduction of Poverty and Inequality in Brazil.
Suryahadi, A., Yumna, A., Reku Raya, U., Marbun, D. (2010). Review of Government’s Poverty Reduction Strategies, Policies, and Programs in Indonesia.
Todaro, M. & Smith, S. (2012). Economic Development, Eleven Edition.
Zainal, N. R., Gurmit, K., Nor Aisah A. & Jamaliah M. Kh. (2012). Housing Conditions and Quality of Life of the Urban Poor in Malaysia, Procedia - Social and Behavioral Sciences, 15(50), 827 – 838.
_||_