تأثیر به کار گیری متون شنیداری بر مهارت گفتاری زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی
محورهای موضوعی : فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتیرامین رحیمی 1 , سیده معصومه عصایی 2
1 - استادیار گروه زبان انگلیسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن، تنکابن، ایران
2 - کارشناس ارشد آموزش زبان انگلیسی و مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن. تنکابن، ایران
کلید واژه: متن شنیداری, متن شفاهی, مهارت گفتاری, ترجمه آموزان, آزمون تعیین سطح آکسفورد (OPT),
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر به بررسی تأثیر به کارگیری متون شنیداری (شفاهی) بر مهارت گفتاری زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی می پردازد. روش پژوهش از نوع شبه تجربی و طرح پیش آزمون- پس آزمون است. جامعه آماری این پژوهش شامل 150 دانشجوی مترجمی زبان انگلیسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن می باشد. نمونه آماری پژوهش شامل 60 ترجمه آموز کارشناسی مترجمی زبان انگلیسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن می باشد که از طریق آزمون تعیین سطح OPT و به صورت تصادفی انتخاب و در آزمایش شرکت کردند و به دو گروه آزمایشی و گواه تقسیم گردیدند. سپس پیش آزمون مهارت گفتاری از هر دو گروه به عمل آمد و به دنبال آن هر دو گروه در معرض 10 جلسه تدریس مهارت گفتاری با استفاده از متون شفاهی (گروه آزمایشی) و بدون استفاده از متون شفاهی (گروه گواه) قرار گرفتند. پس از آن از هر دو گروه پس آزمون مهارت گفتاری به عمل آمد. ابزار پژوهش حاضر، پرسشنامه تعیین سطح آکسفورد بود که از روایی و پایایی مناسبی برخوردار بود. داده های به دست آمده با توجه بر آمار توصیفی(میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (آزمون تی، تحلیل کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نتایج نشان داد که مهارت گفتاری ترجمه آموزان در اثر به کارگیری متون شفاهی ارتقا می یابد.
The present study aimed to investigate the effect of using audio texts as a classroom activity in teaching English speaking skill on Iranian EFL learners’ speaking ability. The questions this study tried to answer were 1) whether using audio texts might enhance a more acceptable speaking performance in Iranian learners of English at university level, and 2) whether there was a difference between the means of the experimental (treated) group and the control (placebo) group of the study. To answer the questions, 60 junior undergraduate translator trainees participated in the experiment of the study. They were randomly selected from among a population of translator trainees via an OPT test score of at least one standard deviation below the mean. They were then divided into two groups of 30 and were randomly assigned to an experimental and a control group. A pretest of English speaking was administered to both groups, then, they were taught speaking for 10 sessions but with different methodologies: the experimental group received a treatment of audio texts while the control group received a placebo. A posttest of speaking was then administered to both groups. The data of the study were analysed using the t-test to indicate the groups mean difference, and the degree of progress from the pretest to the posttest of the study in the experimental group was indicated by calculating the ANCOVA coefficient. The results indicated that the Iranian EFL learners in the experimental group received higher speaking score after being treated with 10 sessions of audio texts.