مقایسه اثر بخشی یادگیری مشارکتی و بارش مغزی بر سازگاری اجتماعی و خودکار آمدی دانش آموزان

محورهای موضوعی : فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتی

امیر یکانی زاد ¹ (کارشناس ارشد گروه روانشناسی ، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران)
اکبر سلیمان نژاد ² (استادیار گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران)
نوریه حاجی زاده ³ (کارشناس ارشد گروه روانشناسی، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران)

تاریخ دریافت : 1401/04/25 تاریخ پذیرش : 1401/05/07 تاریخ انتشار : 1400/09/01

کلید واژه: سازگاری اجتماعی, یادگیری مشارکتی, خود کارآمدی, یادگیری بارش مغزی,

چکیده مقاله :

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی یادگیری مشارکتی و بارش مغزی بر سازگاری اجتماعی و خودکار آمدی دانش آموزان انجام شد. روش پـژوهش، شبه آزمایشی بـا طـرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با دو گروه آزمایش بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر سال سوم دوره دوم متوسطه رشته علوم انسانی شهرستان خوی در سال تحصیلی 1401-1400 می‌باشد که تعداد آنها 510 نفر بوده، که از میان جامعه آماری 70 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند که 35 نفر به شیوه یادگیری مشارکتی و 35 نفر به شیوه یادگیری بارش مغزی مورد آموزش قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها، از پرسشنامه رفتار سازشی (لامبرت و همکاران، 1974) و پرسشنامه خود کارآمدی عمومی شرر استفاده گردید. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد اثربخشی یادگیری مشارکتی و بارش مغزی برافزایش سازگاری اجتماعی و خودکارآمدی دانش آموزان به‌صورت معنی‌دار متفاوت است. به‌عبارت‌ دیگر تأثیر یادگیری مشارکتی برافزایش سازگاری اجتماعی بیشتر از روش بارش مغزی است همچنین تأثیر یادگیری بارش مغزی برافزایش خودکارآمدی بیشتر از روش یادگیری مشارکتی می‌باشد.

چکیده انگلیسی:

The current research was conducted with the aim of comparing the effectiveness of cooperative learning and brainstorming on students' social adaptation and self-efficacy. The research method was quasi-experimental with pre-test and post-test with two experimental groups. The statistical population includes all the male students of the third year of the second year of high school in the field of humanities in Khoi city in the academic year of 1401-1400, and their number is 510, from among the statistical population, 70 people were selected using the multi-stage cluster sampling method, of which 35 people 35 people were trained in cooperative learning method and brainstorming method. To collect data, compromise behavior questionnaire (Lambert et al., 1974) and Scherer general self-efficacy questionnaire were used. Covariance analysis was used to analyze the data. The obtained results showed that the effectiveness of collaborative learning and brainstorming on increasing social adaptation and self-efficacy of students is significantly different. In other words, the effect of collaborative learning on increasing social adaptation is greater than the brainstorming method, and the effect of brainstorming on increasing self-efficacy is greater than the collaborative learning method.