تأثیرآموزش مهارت های حل مسأله بر خودکارآمدی و تاب آوری مربیان پیش دبستانی شهر تهران

محورهای موضوعی : فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتی

زهرا محمودی وصالی ¹ , قدسی احقر ² , مرتضی سمیعی زفرقندی ³

1 - کارشناسی ارشد، گروه علوم تربیتی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استاد پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش، سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، تهران، ایران
3 - دانشیار پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش، سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1400/05/24 تاریخ پذیرش : 1401/05/04 تاریخ انتشار : 1401/03/01

کلید واژه: خودکارآمدی, تاب آوری, مربیان پیش دبستانی, مهارت های حل مسأله,

چکیده مقاله :

پژوهش حاضر، تحقیقی نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل و دارای مرحله پیگیری است. هدف از این پژوهش بررسی میزان اثربخشی آموزش مهارت‌های حل مسئله بر خودکارآمدی و تاب‌آوری مربیان پیش‌دبستانی بود. جامعه آماری شامل مربیان پیش‌دبستانی شهر تهران در سال 1398 بود. تعداد 40 نفر از مربیان پیش‌دبستانی به‌صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه خودکارآمدی بندورا (۲۰۰۰) و تاب‌آوری کونور و دیویدسون (2007) استفاده گردید که در مرحله پیش‌آزمون هردو گروه (آزمایش و کنترل) پرسش نامه‌های مذکور را تکمیل کردند. سپس اعضای گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 2 ساعته آموزش مهارت‌های حل مسئله را دریافت کردند و بعد از پایان دوره آموزشی، پس‌آزمون بر روی هر دو گروه اجرا گردید. به‌منظور تجزیه تحلیل داده‌ها و بررسی سؤال‌های پژوهش از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیری و t همبسته استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش مهارت‌های حل مسئله، میزان خودکارآمدی و تاب‌آوری مربیان را افزایش داده است. همچنین خودکارآمدی و تاب‌آوری مربیان در طول زمان از پایداری مناسبی برخوردار است.

چکیده انگلیسی:

  The present study is a quasi-experimental pre-test post-test study with a control group and has a follow-up stage. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of problem solving skills training on self-efficacy and resilience of preschool teachers. The statistical population included preschool teachers in Tehran in 2019. A total of 40 preschool teachers who were purposefully selected as a sample and replaced in the experimental and control groups. For data collection, Bandura self-efficacy (2000) and connor & Davidson resilience (2007) questionnaires were used. In the pre-test stage, both groups (experimental and control completed the mentioned questionnaires. Then, the members of the experimental group were trained in problem-solving skills for 8 sessions of 2 hours, and after the end of the training course, the post-test was performed on the instructors of both groups. In order to analysis the data and examine the research question were used Univariate analysis of covariance and paired t-test. The results showed that training in problem solving skills has increased the self-efficacy and resilience of trainers. Also, the self-efficacy and resilience of coaches have a good stability over time.