نقش خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی در پیش‌بینی خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاه‌های استان مازندران
محورهای موضوعی : روانشناسي اجتماعي
مریم یساری
1
(دانشجوی دکتری، گروه مدیریت آموزشی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران)
سیده زهرا حسینی درونکلایی
2
(استادیار، گروه مدیریت آموزشی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران)
فاطمه طاهری
3
(استادیار، گروه مدیریت آموزشی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران)
کلید واژه: خلاقیت# خودکارآمدی اجتماعی# برنامه‌ریزی#خودکارآمدی کارآفرینی,
چکیده مقاله :
هدف مطالعه حاضر تعیین نقش خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی در پیش‌بینی خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاه‌های استان مازندران بود. در یک پژوهش همبستگی از میان کارکنان مراکز رشد دانشگاه‌های استان مازندران در سال تحصیلی 99-1398 بر اساس فرمول کوکران تعداد 246 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه‌های خلاقیت (تورنس، 1974)، خودکارآمدی اجتماعی (اسمیت و بتز، 2000)، برنامه‌ریزی محقق‌ساخته و خودکارآمدی کارآفرینی (نکتیوک و همکاران، 2010) بودند. داده‌ها پس از جمع‌آوری با پرسشنامه‌های فوق و ورود به نرم‌افزار SPSS نسخه 21 با روش‌های ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان در سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند. نتایج ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که خلاقیت (352/0=r)، خودکارآمدی اجتماعی (377/0=r) و برنامه‌ریزی (220/0=r) با خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاه‌های استان مازندران رابطه مثبت و معنادار داشتند. همچنین، نتایج رگرسیون چندگانه با مدل همزمان نشان داد که متغیرهای خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی توانستند 2/30 درصد از تغییرات خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاه‌های استان مازندران را پیش‌بینی کنند که سهم خودکارآمدی اجتماعی بیشتر از سایر متغیرها بود (01/0>P). نتایج نشان‌دهنده نقش موثر خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی در پیش‌بینی خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاه‌های استان مازندران بود. بنابراین، برای بهبود خودکارآمدی کارآفرینی می‌توان میزان خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی در آنان را افزایش داد.همچنین، نتایج رگرسیون چندگانه با مدل همزمان نشان داد که متغیرهای خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی توانستند 2/30 درصد از تغییرات خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاه‌های استان مازندران را پیش‌بینی کنند که سهم خودکارآمدی اجتماعی بیشتر از سایر متغیرها بود (01/0>P). نتایج نشان‌دهنده نقش موثر خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی در پیش‌بینی خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان دانشگاه‌های استان مازندران بود. بنابراین، برای بهبود خودکارآمدی کارآفرینی می‌توان میزان خلاقیت، خودکارآمدی اجتماعی و برنامه‌ریزی در آنان را افزایش داد.
The aim of present research was determine the role of creativity, social self-efficacy and planning in predicting entrepreneurial self-efficacy of university staff in Mazandaran province. In a one correlational research from the universities staff of Roshd center in Mazandaran province in the academic years of 2019-2020 based on Cochran formula number of 246 people was selected by cluster random sampling method. The research tools were the questionnaires of creativity (Torrance, 1974), social self-efficacy (Smith and Betz, 2000), researcher-made planning and entrepreneurial self-efficacy (Nektiyok and et al, 2010). Data after collected by the above questionnaires and entered into SPSS software version 21 were analyzed by Pearson correlation coefficient and multiple regression with enter model methods in the significant level of 0.05. The results of Pearson correlation coefficients showed that creativity (r=0.352), social self-efficacy (r=0.377) and planning (r=0.220) had a positive and significant relationship with entrepreneurial self-efficacy of university staff in Mazandaran province. Also, the results of multiple regression with enter model showed that the variables of creativity, social self-efficacy and planning were able to predict 30.2% of changes in entrepreneurial self-efficacy of university staff in Mazandaran province that the share of social self-efficacy was higher than other variables (p < 0.01). The results indicated the effective role of creativity, social self-efficacy and planning in predicting entrepreneurial self-efficacy of university staff in Mazandaran province. Therefore, to improve entrepreneurial self-efficacy can be increased their creativity, social self-efficacy and planning.
اسلام‌پناه، مهدی؛ مشایخ، علیرضا و عباسی، حیدر. (1395). تاثیر برنامه‌ریزی استراتژیک کیفیت در ارتباط بین هوش سازمانی و کارآفرینی مطالعه موردی: مدارس شهر کرج. نخستین کنفرانس بین‌المللی پارادایم‌های نوین مدیریت هوشمندی تجاری و سازمانی، تهران: دانشگاه شهید بهشتی، 275-260.
اله‌یار، منصور. (1399). نقش میانجی خلاقیت کارکنان در رابطه بین خودکارآمدی شغلی و کارآفرینی کارکنان آموزش‌وپرورش شهر بیرجند. فصلنامه مدیریت و چشم‌انداز آموزش، 2(1)، 18-1.
بنیسی، پریناز. (1397). پیش‌بینی مدیریت دانش بر اساس خلاقیت و سرمایه اجتماعی (مطالعه مورد دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران). مجله روان‌شناسی اجتماعی، 13(48)، 65-57.
رضائی، مسعود. (1398). رابطه بین کارآمدی کارآفرینانه و نیت کارآفرینی دانشجویان کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس. مجله تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران، 50(2)، 419-409.
زارع، مریم؛ لطیفیان، مرتضی و فولادچنگ، محبوبه. (1392). مدل علی ابعاد دلبستگی و راهکارهای تنظیم هیجان با واسطه‌گری خودکارآمدی اجتماعی و خودافشاسازی. پژوهش‌های روان‌شناختی اجتماعی، 3(11)، 32-13.
غیاثی، عبدالرحیم. (1395). تاثیر باور به خودکارآمدی و نگرش کارآفرینی با قصد کارآفرینی دانشجویان کشاوری و منابع طبیعی دانشگاه زابل. پژوهش مدیریت آموزش کشاورزی، 39، 15-3.
کاوه پیشه، فرنوش. (1393). رابطه خودکارآمدی و یادگیری اجتماعی با کارآفرینی. نخستین همایش ملی علوم تربیتی و روان‌شناسی، مرودشت: دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، 257-252.
نائیجی، محمدجواد و ابراهیمی، ابراهیم. (1396). بررسی تاثیر آموزش کارآفرینی بر دستگاه فکری کارآفرینانه: نقش میانجی خلاقیت و هوشیاری کارآفرینانه. نشریه مدیریت نوآوری، 6(1)، 100-73.
Asimakopoulos, G., Hernandez, V., & Miguel, J. P. (2019). Entrepreneurial intention of engineering students: The role of social norms and entrepreneurial self-efficacy. Sustainability, 11, 1-17.
Broshi-Chen, O., & Mansfeld, Y. (2021). A wasted invitation to innovate? Creativity and innovation in tourism crisis management: A QC&IM approach. Journal of Hospitality and Tourism Management, 46, 272-283.
Cankaya, E. M., Dong, X., & Liew, J. (2017). An examination of the relationship between social self-efficacy and personal growth initiative in international context. International Journal of Intercultural Relations, 61, 88-96.
Chang, Y., & Chen, M. (2020). Creative entrepreneurs’ creativity, opportunity recognition, and career success: Is resource availability a double-edged sword? European Management Journal, 38(5), 750-762.
Crittenden, V. L., Crittenden, W. F., & Ajjan, H. (2019). Empowering women micro-entrepreneurs in emerging economies: The role of information communications technology. Journal of Business Research, 98, 191-203.
Doanh, D. C., & Bernat, T. (2019). Entrepreneurial self-efficacy and intention among vietnamese students: a meta-analytic path analysis based on the theory of planned behavior. Procedia Computer Science, 159, 2447-2460.
Grieve, R., Witteveen, K., Tolan, G. A., & Jacobson, B. (2014). Development and validation of a measure of cognitive and behavioural social self-efficacy. Personality and Individual Differences, 59, 71-76.
Kahai, S. S., & Lei, Y. (2019). Building social capital with Facebook: Type of network, availability of other media, and social self-efficacy matter. International Journal of Human-Computer Studies, 130, 113-129.
Konakli, T. (2015). Effects of self-efficacy on social entrepreneurship in education: A correlational research. Research in Education, 94(1), 30-43.
Marshall, D. R., Meek, W. R., Swab, R. G., & Markin, E. (2020). Access to resources and entrepreneurial well-being: A self-efficacy approach. Journal of Business Research, 120, 203-212.
Naktiyok, A., Karabey, C. N., & Gulluce, A. C. (2010). Entrepreneurial self-efficacy and entrepreneurial intention: The Turkish case. International Entrepreneurship and Management Journal, 6(4), 419-435.
Newman, A., Obschonka, M., Schwarz, S., Cohen, M., & Nielsen, I. (2018). Entrepreneurial self-efficacy: A systematic review of the literature on its theoretical foundations, measurement, antecedents, and outcomes, and an agenda for future research. Journal of Vocational Behavior, 110(2), 403-419.
Newman, A., Tse, H. H. M., Schwarz, G., & Nielsen, I. (2018). The effects of employees' creative self-efficacy on innovative behavior: The role of entrepreneurial leadership. Journal of Business Research, 89, 1-9.
Sadhu, A. K., & Konar, A. (2017). Improving the speed of convergence of multi-agent Q-learning for cooperative task-planning by a robot-team. Robotics and Autonomous Systems, 92, 66-80.
Setiawan, J. L. (2014). Examining Entrepreneurial Self-efficacy among Students. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 115, 235-242.
Smith, H. M., & Betz, N. E. (2000). Development and validation of a scale of perceived social self-efficacy. Journal of Career Assessment, 8(3), 283-301.
To, C. K. M., Martinez, J. M. G., Orero-Blat, M., & Chau, K. P. (2020). Predicting motivational outcomes in social entrepreneurship: Roles of entrepreneurial self-efficacy and situational fit. Journal of Business Research, 121, 209-222.
Torrance, E. P. (1974). Scientific views in creativity. New York: McGraw-Hill Publisher.
Tran, T. B. L., Ho, T. N., Mackenzie, S. V., & Le, L. K. (2017). Developing assessment criteria of a lesson for creativity to promote teaching for creativity. Thinking Skills and Creativity, 25, 10-26.
Wei, J., Chen, Y., Zhang, Y., & Zhang, J. (2020). How does entrepreneurial self-efficacy influence innovation behavior? Exploring the mechanism of job satisfaction and zhongyong thinking. Frontiers in Psychology, 11(708, 1-15.
Wu, W., Huang, Z., Zeng, J., & Fan, K. (2021). A fast decision-making method for process planning with dynamic machining resources via deep reinforcement learning. Journal of Manufacturing Systems, 58(1), 392-411.
_||_