رابطه خودتنظیمی (شناختی و فراشناختی) و اهمالکاری تحصیلی با سازگاری با هدف در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی
محورهای موضوعی : روان کاوی، روان پویشی، روان شناسی شناختی و بهداشت روان
لعیا جعفری
1
(گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال، تهران، ایران)
حسین بیگدلی
2
(استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق)
فاطمه خرمیان
3
(گروه روانشناسی، دانشکده پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هدف: پژوهش حاضربا هدف بررسی رابطه خودتنظیمی (شناختی و فراشناختی) و اهمال کاری تحصیلی با سازگاری با هدف در بین دانشجویان انجام شد. روش: پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال در سال تحصیلی 1389-1399 بودند. تعداد افراد نمونه 465 نفر که با روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند. بدین صورت که پرسشنامه ها به صورت آنلاین تهیه شد و در گروه های مجازی دانشجویان دانشگاه توزیع شد. ابزار پژوهش شامل مقیاس سازگاری با هدف ورسک و همکاران، پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد و همکاران و مقیاس اهمال کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم بودند. در این پژوهش در جهت آزمون فرضیه ها از آزمون همبستگی گشتاوری پیرسون و آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: . نتایج تحلیل داده ها نشان داد که سازگاری با هدف دانشجویان با خودتنظیمی (راهبردهای شناختی و فراشناختی) رابطه مثبت معنادار و با اهمالکاری رابطه منفی معنادار دارد. علاوه بر آن نتایج آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه به صورت همزمان نیز نشان داد، خود تنظیمی شناختی با ضریب بتای 195/. و خود تنظیمی فراشناختی با ضریب بتای 213/. در سطح معنا داری 001/0>P به صورت مثبت رابطه معناداری با سازگاری با هدف دارند، اما سهم عامل‎های آماده شدن برای امتحانات با ضریب بتای 41./.-و آماده شدن برای تکلیف با ضریب بتای 14./.- و آماده شدن برای مقاله‌های پایان ترم50./.- در سطح معناداری 001/0>P بصورت منفی پیش بینی کننده معناداری برای سازگاری با هدف دانشجویان هستند. که توانایی تبیین 17 درصد از واریانس سازگاری با هدف دانشجویان را دارد. نتیجه گیری: این یافته ها فرضیه پژوهش مبنی بر این که بین خودتنظیمی (شناختی و فراشناختی) و اهمال کاری تحصیلی با سازگاری با هدف رابطه وجود دارد، را مورد تایید قرار دادند.
البرزی، م.، خوشبخت، ف. و دورودی، ر. (1398). رابطه میزان استفاده از بازیهای رایانهای با اهمالکاری تحصیلی:
نقش واسطهگری جهتگیری هدف در دانشآموزان مقطع ابتدایی. فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران، 12(1)، 109-129.
امیرحسینی، ز.، شیرافکن، ع.، و رجبپور، م. (1399). پیشبینی اهمالکاری تحصیلی براساس توان متغییرهای مدیریت زمان، باور هوشی، عزت نفس در دانشجویان دختر دانشگاه پیام نور شهرستان دامغان. فصلنامه دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی، 21(1)، 117-128. http://jsr-p.khuisf.ac.ir/article_667687.html
انتظامی بیان، ن.، احقر، ق. و شعبانی گیلچالان، ح. (1396). تأثیر یادگیری خودتنظیمی بر سبکهای حل تعارض دانش آموزان دورهی راهنمایی. رویکردهای نوین آموزشی، 2(25)، 110-129.
برزگر بفرویی، ک. و سعدیپور، ا. (1391). مدلیابی روابط بین باورهای معرفتشناختی، خودکارآمدی تحصیلی، خودنظمدهی فراشناختی و پردازش عمیق با عملکرد تحصیلی دانشآموزان دبیرستان. فصلنامه تازههای علوم شناختی، 14 (1).
جهرمی، ر. ق.، حجازی، ا.، اژهای، ج. و خدایاریفرد، م. (1392). بررسی نقش میانجی اهداف پیشرفت در رابطه بین نیاز به خاتمه و درگیری شناختی: اثر بافت تعللورز. دوفصلنامه علمی_ پژوهشی شناخت اجتماعی ،2(2)، 87-99.
دلگرم، ه.، باقری، ن.، و ثابت، م. (1398). رابطه خودتنظیمی هیجانی و تاب آوری با سبکهای مقابله با استرس در دانشجویان. فصلنامه علمی-پژوهشی اندیشه و رفتار در روانشناسی بالینی، 14(52)، 67-76. https://jtbcp.riau.ac.ir/article_1544.html
طهماسبزاده شیخلار، د.، و صادقپور، م. (1398). تأثیر شبکههای اجتماعی بر اهمالکاری تحصیلی با نقش واسطهای راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان. فناوری و آموزش، 14(2)، 511-521.
فرجامی، ه. (1392). هویت تحصیلی و پایداری آموختهها / ضرورت رشد هویت تحصیلی برای یادگیری پایدار زبان خارجی. رشد آموزش زبان، شماره 107، 4-11. https://www.roshdmag.ir/fa/magazine2/showissue/656
قدمپور، ع. ا.، درخشانفر، ر. ا.، پادروند، ح. و قربانی، م. (1399). مقایسه اهمالکاری تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی در دانشآموزان پسر مصروع و غیرمصروع. فصلنامه روانشناسی مدرسه، 9 (1). https://www.magiran.com/paper/2136850
کرامتی، ا. (1399). کرونا و تغییر سبک زندگی دانشجویان: به سوی خودتنظیمی بیشتر. چهارمین کنفرانس بینالمللی علوم انسانی، علوم اجتماعی و سبک زندگی. https://civilica.com/doc/1041409
کرمی, م. (1397). بررسی ارتباط بین راهبردهای یادگیری خود تنظیمی با اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان آمل، سومین کنفرانس ملی رویکردهای نوین در آموزش و پژوهش، محمودآباد، موسسه علمی پژوهشی ISR- دانشگاه فنی و حرفه ای کشور - آموزش و پرورش محمودآباد. https://www.civilica.com/Paper-NERA03-NERA03_016.html
مشتاقی، س. و مویدفر، ه. (1396). نقش مؤلفههای سرمایه روانشناختی(امید، خوشبینی، تابآوری و خودکارآمدی) و جهتگیری اهداف پیشرفت در پیشبینی اهمالکاری تحصیلی دانشجویان. دوفصلنامه راهبردهای شناختی در یادگیری،5،8، 61-78 10.22084/j.psychogy.2017.9753.1299
نیکپی، ا.، فرحبخش، س. و یوسفوند، ل. (1395). تأثیر آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی(شناختی و فراشناختی) بر جهتگیری هدف در دانشآموزان دختر پایه دوم دوره متوسطه دوم با پیگیری شصت روزه. رویکردهای نوین آموزشی، 2(24)، 71-86
یوسفی، ف.، زین الدینی میمند، ز.، رضوی نعمتاللهی، و.، و سلطانی، ا. (1398). نقش واسطه ای ذهن آگاهی در رابطه بین یادگیری خودتنظیمی و جهتگیری هدف با هویت تحصیلی ، فصلنامه سلامت و روان کودک، 6(3) 228-241. DOI: 10.29252/jcmh.6.3.20
Alessandri, G; Borgogni, L; Latham, G. P; Cepale, G; Theodorou, A; & De Longis, E. (2020). Self-set goals improve academic performance through nonlinear effects on daily study performance. Learning and Individual Differences.77, 101784. https://doi.org/10.1016/j.lindif.2019.101784
Barlow, M. A., Wrosch, C., & McGrath, J. J. (2020). Goal adjustment capacities and quality of life: A meta-analytic review. Journal of personality, 88(2):307-323. doi: 10.1111/jopy
Carver, C. S., & Scheier, M. F. (1990). Origins and functions of positive and negative affect: A control-process view. Psychological Review, 97, 19-35. https://doi.org/10.1037/0033-295X.97.1.19
Castonguay, A. L., Wrosch, C., & Sabiston, C. M. (2016). The roles of negative affect and goal adjustment capacities in breast cancer survivors: associations with physical activity and diurnal cortisol secretion. Health psychology, 36(4). DOI: 10.1037/hea0000477
Chen, B. B., & Chang, L. (2016). Procrastination as a fast life history strategy. Evolutionary psychology, 1-5. https://doi.org/10.1177/1474704916630314
Davisson, E. K., Hoyle, R. H. & Andrade, F. (2021). Additive or multiplicative? Predicting academic outcomes from self-regulation and context. Personality and individual differences, 179. https://doi.org/10.1016/j.paid.2021.110907
Guertin, C., & Pelletier, L. (2021). Planning and self-monitoring the quality and quantity of eating: how different styles of self-regulation strategies relate to healthy and unhealthy eating behaviors, bulimic symptoms, and BMI. Appetite, 156. DOI: 10.1016/j.appet.2020.104839
Gustavson, D. E., Miyake, A. (2017). Academic procrastination and goal accomplishment: a combined experimental and individual differences investigation. Learn individ differ, 54, 160-172. doi:10.1016/j.lindif.2017.01.010.
Gustavson, D. E., Miyake, A. Hewitt, J. K. & Friedman, N. P. (2014). Gnetic relations among procrastination, impulsivity, and goal-management ability: implications for the evolutionary origin of procrastination. Psychol Sci, 25(6):1178-88. doi: 10.1177/0956797614526260.
Hakun, J. G.,& Findeison, A. M. (2020). Cognitive control moderates the health benefits of trait self-regulation in young adults. Personality and Individual Differences, 152. 109572.https://doi.org/10.1016/j.paid.2019.109572
Heckhausen, J., Wrosch, C.,& Schulz, R. (2010). A motivational theory of life-span development. Psychological Review, 117(1), 32–60. https://doi.org/10.1037/a0017668
Inzlicht, M., Wener, K., M., Briskin, J., L., & Roberts, B., W. (2020). Integrating models of self-regulation. Annual review of psychology, 72, 319-345. https://www.annualreviews.org/doi/abs/10.1146/annurev-psych-061020-105721
Kadzikowska-Wrzosek, R. (2018). Self-regulation and bedtime procrastination: The role of self-regulation skills and chronotype. Personality and individual differences, 128, 10-15.DOI: 10.1016/j.paid.2018.02.015
Kline, R. B.(2010). Principles and Practice of Structural Equation Modeling(Third Edition). NY:Guilford Press.
Locke, E., A. & Latham, G., P. (2019). The development of goal setting theory: a half century retrospective. Motivation science, 5 (2). DOI:10.1037/mot0000127
Ludwig, R. M., Sirvastava, S. & Berkman, E., T. (2019). Predicting exercise with a personality facet: planfulness and goal achievement. Psychological science, 30(10):1510-1521. doi: 10.1177/0956797619868812.
Mens, M, G; & Scheier, M, F (2016). The benefits of goal adjustment capacities for well-being among women with breast cancer: Potential mechanisms of action. Journal of personality, 84 (6), 777-788. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/jopy.12217.
Mens, M., G., Scheier, M., F., & Wrosch, C. (2015). Goal adjustment theory. Wiley online library.https://doi.org/10.1002/9781118521373.wbeaa192
Milyavskaya, M., & Werner, K. M. (2018). Goal pursuit: Current state of affairs and directions for future research. Canadian Psychology/Psychologie Canadienne, 59(2), 163–175. https://doi.org/10.1037/cap0000147
Morford, Z. H. (2008). Procrastination and goal-setting behaviors in the college population: an exploratory study.: an exploratory study. UnpublishedMasters Thesis, Georg Inst Technol Accessed April 16, 2009
Mugon, J., Struck, A. & Danckert, J. (2018). A failure to launch: regulatory modes and boredom proneness. Frontiers in psychology, 9. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2018.01126
Munoz-Olano. J. F. & Hurtado-Parrado, C. (2017). Effects of goal clarification on impulsivity and academic procrastination of college students. Revista Latinoamericana de Psicología, 49, 173-181. https://doi.org/10.1016/j.rlp.2017.03.001
Ramirez-Maestre, C; Esteve, R; Lopez-Martinez, A, E; Serrano-Ibanez, E, R; Ruiz-Parraga, G, T. and Peters, M (2019). Goal adjustment and well-Being: The Role of Optimism in patients with Chronic Pain. Annals of Behavioral Medicine, 53(7), 597–607. https://doi.org/10.1093/abm/kay070
Satcliffe, K., Sedley, B., Hunt, M. & Macaskill, A. C. (2019). Relationship among academic procrastination, psychological flexibility, and delay discounting. Behavior analysis research and practice, 19(4). DOI: 10.1037/bar0000145
Scobbie, L., Thomson, K., Pollock, A. & Evans, J. (2020). Goal adjustment by people living with long-term conditions: a scoping review of literature published from January 2007 to June 2018. Neuropsychological Rehabilitation. https://doi.org/10.1080/09602011.2020.1774397
Schippers, M. C., Dominique, M., Locke, E. A., Scheepers, W. A., Latham, G. P., & de Jong, E. M. (2020). Writing about personal goals and plans regardless of goal type boosts academic performance. Contemporary Educational Psychology, 60. 101823. https://doi.org/10.1016/j.cedpsych.2019.101823
Tajikzadeh, F., Sajadi, S., F., Mehrabizade Honarmand, M. & Davudi, I. (2016). Suicidal Ideation in Female Students: Examining the Role of Perfectionism and Goal Adjustment. Women's Health Bull,3(1). doi: 10.17795/whb-29177
Van Bost, G., Van Damme, S.,& Crombez, G. (2019). Goal reengagement is related to mental well-being, life satisfaction and acceptance in people with an acquired brain injury. Neuropsychological rehabilitation, 30(9). DOI: 10.1080/09602011.2019.1608265
Van Damme, S., Kindt, S., Crombez, G., Goubert, L., & Debruyne, J. (2019). The relation between goal adjustment, goal disturbance, and mental well-being among persons with Multiple Sclerosis. Psychol Health, 34(6), 645-660. DOI: 10.1080/08870446.2018.1556272
Wang, Z., Yang, X., & Zhang, X. (2020). Relationships among boredom proneness, sensation seeking and smartphone addiction among Chinese college students: Mediating pastime, flow experience and self-regulation. Technology in society,62. DOI: https://doi.org/10.1016/j.techsoc.2020.101319
Wood, R., & Bandura, A. (1989). Impact of conceptions of ability on self-regulatory mechanisms and complex decision making. Journal of Personality and Social Psychology, 56(3), 407–415. https://doi.org/10.1037/0022-3514.56.3.407
Wrosch, C. & Sabiston, C.,M. (2013). Goal adjustment and sedentary activity, and well-being and health among breast cancer survivors. Psycho-Oncology, 22 (3), 581-589. https://doi.org/10.1002/pon.3037
Wrosch, C., & Scheier, M. F. (2003). Personality and quality of life: The importance of optimism and goal adjustment. Quality of Life Research: An International Journal of Quality of Life Aspects of Treatment, Care & Rehabilitation, 12(Suppl1), 59–72. https://doi.org/10.1023/A:1023529606137
Wrosch, C., Scheier, M. F., Miller, G. E. (2013). Goal adjustment capacities, subjective well‐being, and physical health. Social and Personality Psychology Compass, 7(12), 847–860. https://doi.org/10.1111/spc3.12074
Wrosch, C., Scheier, M. F., Miller, G. E.& Brun de Pontet, S. (2007). Giving up on unattainable goals: Benefits for health?. Personality and social psychology bulletin, 33(2), 251-265 DOI: 10.1177/0146167206294905
Wrosch, C; Scheier, M, F; Carver, C, S and Schulz, R (2003). The importance of goal disengagement in adaptive self-regulation: when giving up is beneficial. Self and Identity, 2(1), 1–20. https://doi.org/10.1080/15298860309021.