تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر فشار روانی مادران در دوران قرنطینه: نوجوانان دختر مبتلا به ناسازگاری
محورهای موضوعی : روان کاوی، روان پویشی، روان شناسی شناختی و بهداشت روانغزال زندکریمی 1 * , نرجس سیدمومن 2
1 - گروه روانشناسی، دانشکده رفاه تهران
2 - گروه روانشناسی، دانشکده رفاه، تهران، ایران
کلید واژه: : درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, دوران قرنطینه, , فشار روانی مادران, ناسازگاری,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد برفشار روانی مادران دارای دختر نوجوان ناسازگار در دوران قرنطینه بود. پژوهش از نوع تمام آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل مادرانی بودند که ناسازگاری دختران نوجوان آنها بالای نمره برش بود. گروه نمونه متشکل از 60 شرکت‌کننده از چهار دبیرستان دولتی دوره دوم منطقه 14 شهر تهران در نیمه دوم سال تحصیلی 1400 به روش تصادفی انتخاب گردید. شرکت‌کنندگان به طور مساوی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه استرس ادراک شده برای مادران و پرسشنامه سازگاری بل که توسط دختران تکمیل شد استفاده گردید. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد روی مادران گروه آزمایش به مدت 16 جلسه یک‌ساعته هفته‌ای دوبار در فضای ادوبی کانکت به صورت مجازی اجرا شد و مادران حاضر در گروه کنترل و نیز دختران در هر دو گروه هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود فشار روانی مادران و کاهش ناسازگاری در دختران در دوران پاندمی موثربوده است. طبق یافته های بدست آمده، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می‌تواند با آموزش تکنیک‌های اساسی خود مانند ذهن‌آگاهی، کاهش اجتناب تجربه‌ای، تصریح ارزش‌ها، پذیرش و تمایل، فشار روانی مادران را تعدیل کند و از این طریق ناسازگاری در دختران را بهبود بخشد.
Aim:The present study was conducted to investigate the effectiveness of treatment based on acceptance and commitment to stress in mothers with maladapted adolescent daughters during the pandemic.Methods: The research was an all-experimental study with a pretest-posttest design and a control group. The statistical population included mothers whose adolescent daughters' incompatibility was above the cut-off score. The sample group consisting of 60 participants from a second year public high school in the 14th district of Tehran in the second half of the 1400 academic year was randomly selected (each grade was sampled randomly). Participants were equally assigned to the experimental and control groups. Perceived stress questionnaire for mothers and Bell adjustment questionnaire completed by girls were used to collect data. Acceptance and commitment treatment was performed on the mothers of the experimental group for 16 one-hour sessions twice a week and the mothers in the control group and the girls in both groups did not receive any interventionResult:The results of analysis of covariance showed that acceptance and commitment-based therapy was effective in improving maternal stress and reducing social incompatibility in girls during the pandemic.Conclusion: According to the findings, acceptance and commitment therapy can alleviate mothers' stress by teaching their basic techniques such as mindfulness, reduction of experiential avoidance, setting values, acceptance and desire, and thus improve incompatibility in girls
tine: Exploring the experiences of Iranian mothers in caring for their children during the COVID-19 outbreak. ??. Journal of Client-Centered Nursing Care; 6(2), 87-96. https://doi.org/ 10.32598/JCCNC.6.2.33.8ادیب نیا، فائزه. (1398). تاثیر درمان گروهی پذیرش و تعهد بر سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان دختر. فصلنامه مدد کار اجتماعی؛ 8(3)، 5-11. http://socialworkmag.ir/article-1-456-fa.html
برقي‌ايراني، زهرا؛ بختي، محمد و بگيانكوله‌مرز، مهدی. (١٣٩٥). اثربخشي آموزش مهارتهاي اجتماعي مبتني بر پردازش شناختي بر بهزيستي اجتماعي،هيجاني، روانشناختي و كاهش نشانه‌هاي كودكان اختلال سلوك. دوفصلنامه علمي پژوهشي شناخت اجتماعي؛ 1(3)، 157-176. https://doi.org/20.1001.1.23223782.1394.4.1.11.4
حسین نظری، نرگس.، نجات، حمید.، صفاریان طوسی، محمدرضا. (1401). مقایسه اثربخشی بهزیستی درمانی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب مرگ زنان سالمند. روانشناسی پیری؛ 8)1)، 25-38. https://doi.org/10.22126/JAP.2022.7478.1605
خداياري‌فرد، محمد؛ نصفت، مرتضي؛ غباري‌بناب، باقر؛ شكوهي‌يكتا، محسن و به‌پژوه، احمد (1381). عوامل مرتبط با سازگاري اجتماعي فرزندان جانباز و غيرجانباز شهر تهران. گزارش نهايي طرح پژوهشي زير نظر بنياد مستضعفان و جانبازان انقلاب اسلامي، تهران. https://jcps.atu.ac.ir
شاکر دولق، علی؛ افروز، غالمعلی؛ نریمانی، محمد؛ امامی پور، سوزان. (1393). اثربخشی زوج درمانی روابط موضوعی کوتاه مدت بر بهبود عملکرد خانواده زوجین متقاضی طلاق. مجله علوم رفتاری.2(8)، 123-129. https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1051424
صفایی، مریم و شکری، امید. (1393). سنجش استرس در بیماران سرطانی: روایی عاملی مقیاس استرس ادراك شده در ایران. نشریه روان پرستاری؛ 2(1)، 13-22. http://ijpn.ir/article-1-283-fa.html
غلامی پور، فاطمه؛ عابدی، محمدرضا. (1390). اثربخشی کیفیت زندگی درمان بر فرسودگی زناشویی افراد متاهل در شهر بوانات. مجموعه مقاالات دومین همایش ملی روانشناسی _ روانشناسی خانواده. مرودشت: دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت. https://civilica.com/doc/2467
Bell, H. M. (1961). The adjustment inventory: Adult form. Palo Alto: Consulting Psychological Press. https://www.si.edu/object/nmah_692354
Chisari, C., McCracken, L. M., Cruciani, F., Moss-Morris, R., & Scott, W. (2022). Acceptance and commitment therapy for women living with Vulvodynia: A single-case experimental design study of a treatment delivered online. Journal of Contextual Behavioral Science, 23, 15-30. https://doi.org/10.1016/j.jcbs.2021.11.003
Chua, J.Y.X., Shorey, S. (2022). The effect of mindfulness-based and acceptance commitment therapy-based interventions to improve the mental well-being among parents of children with developmental disabilities: A systematic review and meta-analysis. Journal of Autism and Developmental Disorders, 52, 2770–2783. https://doi.org/10.1007/s10803-021-04893-1
Cohen, S., Kamarck, T., & Mermelstein, R. A. (1983). Global measure of perceived stress. Journal of Health and Social Behavior, 24, 385–396. https://doi.org/10.1007/BF00844860
Cullen, C. (2008). Acceptance and commitment therapy (ACT): A third wave behavior therapy: Behavioral and cognitive psychotherapy. Journal of Behavioral Cognitive Psychotherapy; 36(6), 10-25. https://doi.org/10.1017/S1352465808004797
Griffith A. K. (2022). Parental burnout and child maltreatment during the COVID-19 pandemic. Journal of family violence, 37(5), 725–731 . https://doi.org/10.1007/s10896-020-00172-2
Grusec, J. E., & Danyliuk, T. (2014). Parents’ attitudes and beliefs: Their impact on children’s development. In: Tremblay, R. E., Boivin, M., & Peters, R. D. eds. Encyclopedia on Early Childhood Development. Available at: https://www.child-encyclopedia.com/parenting-skills/according-experts/parents-attitydes-and-their-impact-children-development
Hayes, S. C., Levin, E. M., & Villatte, J. L. (2013). Acceptance and commitment therapy and contextual behavioral science: Examining the progress of a distinctive model of behavioral and cognitive therapy. Journal of Behavior Therapy; 44(2), 180-198. https://doi.org/10.1016/j.beth.2009.08.002
Hayes, S. (2019). Acceptance and commitment therapy: Towards a unified model of behavior change. Journal of Behavior Modification, 18(2), 226-227. https://doi.org/10.1002/wps.20626
Khodabakhshi-Koolaee, A., & Aghaei Malekabadi, M. (2020). Motherhood and home quaran
Kianpour Barjoee, L., Amini, N., Keykhosrovani, M., Shafiabadi, A. (2022). The effect of positive thinking skills training and acceptance and commitment therapy on perceived stress among women with breast cancer. Journal of Women. Health Bulletin; 9(1), 9-16. https://doi.org/10.30476/WHB.2022.93905.1159
Lippold, M. A., McDaniel, T. B., & Jensen, T. M. (2022). Mindful parenting and parent technology use: Examining the intersections and outlining future research directions. Social Sciences 11(43), 1-18. https://doi.org/10.3390/socsci11020043
McArthur, B. A., Racine, N., McDonald, S. (2021). Child and family factors associated with child mental health and well-being during COVID-19. European Child & Adolescent Psychiatry; 10(5), 11-42. https://doi.org/10.1007/s00787-021-01849-9