اصلاحات در شورای امنیت با تاکید بر نقش گروه کشورهای اتحاد برای اجماع

محورهای موضوعی : نظریه سیاسی

مهران عبدلی ¹ (گروه حقوق،دانشکده بین الملل، واحد قشم ، دانشگاه آزاد اسلامی ، قشم ، ایران)
مریم مرادی ² (استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد واحد قشم)
سید باقر میرعباسی ³ (استاد حقوق عمومی در دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران.)
ابومحمد عسگرخانی ⁴ (استاد روابط بین الملل در دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران.)

تاریخ دریافت : 1397/12/15 تاریخ پذیرش : 1398/03/22 تاریخ انتشار : 1397/07/01

کلید واژه: شورای امنیت, اصلاحات, گروه چهار, کشورهای هم‌اندیش, اتحاد برای اجماع,

چکیده مقاله :

در جهان کنونی که رشد تغییرات در تمام عرصه‌ها در حال وقوع می‌باشد نیاز به سیستم‌هایی کارآمد در عرصه بین المللی دو چندان است. یکی از مهم ترین نظامات در عرصه بین المللی سازمان ملل متحد به عنوان جامع ترین سازمان بین المللی است که باید خود را با نیازهای کنونی همراه کند. ولی از بدو تاسیس این سازمان اصلاحاتی جزئی در این سازمان و بالاخص رکن مهم آن یعنی شورای امنیت به وقوع پیوسته است، گروه‌های زیادی از دبیر کل وقت (کفی عنان) تا اتحادیه افریقا، گروه کشورهای جنوب، جنبش عدم تعهد، گروه چهار و گروه کشورهای هم اندیش موسوم به اتحاد برای اجماع طرح هایی را برای اصلاح و کارآمدی بیشتر این شورای پیشنهاد نموده‌اند که تا به امروز در خصوص هیچ کدام توافق جامعی صورت نگرفته است. از میان ایده‌های اصلاحی پیشنهاد شده طرح گروه چهار با اقبال بیشتری مواجه بود ولی گروه کشورهای هم اندیش مسیری در تقابل با این گروه را در پیش گرفتند، برخلاف گروه چهار (چهار کشور: المان، ژاپن، برزیل و هند) که خاستار افزایش اعضای دائم شورای امنیت بودند گروه کشورهای هم‌اندیش صرفا خواستار افزایش اعضای غیر دائم این شورا می‌باشد که در این راستا اتهاماتی را نیز به یکدیگر ایراد نموده‌اند.

چکیده انگلیسی:

In the current world of growing change in all areas, the need for efficient systems in the international arena is twofold. One of the most important UN system in the international arena is the most comprehensive international organization that needs to meet its current needs. But since its founding, the organization has undergone some modifications in this organization, and in particular its key pillar, the Security Council, a large number of secretary-general of the time (Anahi Sufi) to the African Union, the South Group, the Non-Aligned Movement, the Group of Four and the Group The so-called "Alliance for Consensus" has proposed plans for further improvement and efficiency by the Council, which has not yet been fully agreed on. Among the proposed corrective ideas, the Group of Four was more lucid, but the group of countries thought to oppose the group, unlike the four group (four countries: Germany, Japan, Brazil, and India), which increased the number of permanent members The Security Council was a group of countries that only wanted to increase the non-permanent members of the council, which also brought charges against each other.