مفهوم جامعه از دیدگاه کنفوسیوس
محورهای موضوعی : فلسفه
1 - ندارد
کلید واژه: آسمان, فرزند آسمان, خاقانهای باستانی, خانواده, سلسله مراتب اجتماعی, اصلاح عناوین, جن, لی, دِ, دائو, داتونگ, سعادت,
چکیده مقاله :
جامعه دوران کنفوسیوس مشحون از درگیریها وجنگهای ایالات چین باستان با یکدیگر، آشفتگی و نابسامانی روابط خانوادگی، ناامنی، رقابت، ستمکاری، ضعف حکومت و فساد اخلاقی بود. کنفوسیوس برای اصلاح این وضع، جامعة سر مشقی را مطرح کرد که خاقانهای باستانی (واسطوره‌ای) یائو، شون و یو درهزاره سوم قبل از میلاد ایجاد کرده بودند و یکبار دیگر در اوایل سلسله چو توسط شاه ون و فرزندش وو در تاریخ چین باستان محقق شده بود. جامعة مورد نظر او در واقع خانواده‌ای بزرگ است که بر ساختاری سلسله مراتبی، مشتمل بر روابط پنجگانة پدر با فرزند، شوهر با زن، برادر بزرگتر با برادر کوچکتر، دوست با دوست و شاه با وزیر مبتنی است. در این جامعه انسانها به یکدیگر احترام می‌گذارند و نسبت به همدیگر عشق می ورزند. ریشة چنین جامعه‌ای از خانوادة آسمانی و کیهانی- آسمان به منزلة پدر، زمین مادر و حاکم فرزند - شروع می‌شود و سپس در سایة تقوای فرزندیِ حاکم، به مراتب پایین‌تر جامعه و حتی به حوزة ارواح نیاکان در آسمان نیز گسترش می‌یابد. از دیدگاه کنفوسیوس، جامعه از آن حیث که بستر و مرکز ظهور ارادة آسمان (tien ) و به تعبیر دقیق‌تر خانوادة آسمان است، مقدس و رمز حیات می‌باشد؛ به طوری که درجامعه با انجام آداب و مناسک اجتماعی (li )، انسانیت (jen) به وجود می‌آید و آن نیز به نوبة خود باعث هماهنگی و رشد آسمان، زمین و انسان می‌گردد و از نزول هر گونه بلایای آسمانی بر جامعه جلوگیری می‌کند و درنتیجه، آرامش، سعادت و خوشبختی را نصیب انسانها می‌سازد.
The Chinese society of the time of Confucius was worn out bycontinuous civil wars, wickness of the government, cruelties,unsecurity, break up of family relations, and ethical corruption. Toreform this “natural society”, Confucius proposed a culturalexample for an ideal society which was once realized by themythical, ancient emperors “Yao”, “Shu” and “Yu” in about 3000B.C., and again by king “Wan” and his son “Wu” at the beginningof the Chu dynasty.Confucius viewed society as a great family, founded on ahierarchical structure of fivefold familial relations. Such a society,with the celestial family – Heaven (father), earth (mother), ruler(son) – as its archetype, prospers through the filial piety of the ruler,and its benefits permeate to the lower ranks and even to theancestral souls in heaven. So, the society is the field ofmanifestation of the will of Heaven (T’ien), embracing the mysteryof life, and therefore, it is considered sacred. In such an idealsociety,preforming the social duties and rituals cultivates humanity,which in its turn brings about harmony of Heaven, earth and man,and prevents the society from any calamities.