بررسی و تحلیل کارکرد تعلیمی« امر و نهی » در غزلیات شمس
محورهای موضوعی : شاهنامه
فاطمه جمالی
1
(استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، ایران)
کلید واژه: غزلیات شمس, امر و نهی, کارکرد تعلیمی,
چکیده مقاله :
متون ادبی زبان فارسی، همواره از مهم‌ترین مصادیق و کارآمدترین عناصر تعلیم و تبیین آموزه‌های تربیتی و اخلاقی جامعه به شمار آمده‌اند. حال با در نظرگرفتن این حقیقت که متون عرفانی ذاتاً و فی نفسه رسالت تعلیمی و انتقال آموزه‌هایی تعالی‌بخش دارند؛ می‌توان دریافت که بررسی و تحلیل وجوه تعلیمی این آثار با رویکردهای پژوهشی مختلف، یک ضرورت به شمار می‌آید. مولانا یکی از شاخص‌ترین چهره‌های عرفانی- تعلیمی ادب فارسی است که با بررسی سخن وی می‌توان سویه‌های کارآمد پیوند عرفان و تعلیم را آشکار ساخت. وی برای تبیین و ابلاغ تعالیم روحانی خود، از همة شگردهای زبانی و بلاغی بهره می‌گیرد. در این زمینه، علم معانی و ابزارهای بلاغی آن؛ به‌ویژه اغراض ثانوی جملات، به دلیل آنکه بیشتر به ظرایف و ظرفیّت‌های درونی سخن و اندیشه‌ها وتعالیم عارف می‌پردازد، توانسته در خدمت رسالت هدایت‌محور این شاعر قرار گیرد. هدف نگارنده در پژوهش حاضر بررسی، دریافت و معرفی تلاقی تعلیم و عرفان با استفاده از امر و نهی در غزلیات مولاناست. این که آیا غزلیات شمس به عنوان اثری عاشقانه- عارفانه، می‌تواند به عنوان اثری تعلیمی قلمداد شود؟ و امر و نهی چگونه و چقدر توانسته در خدمت وجه تعلیمی کلام مولانا باشد؟ روش بررسی در این مقاله تحلیلی- توصیفی با مطالعه موردی غزلیات شمس است. نتایج حاصل نشان می‌دهد؛ با توجه به نگاه مخاطب‌محور مولانا در سخنانش و نیز آنکه در کاربرد امر و نهی، حضور مخاطب زنده و پویا است؛ توانسته در این اثر با وجود ماهیت غیرتعلیمی و غنایی آن، به دوشیوه مستقیم و غیرمستقیم و با هدف ارشاد و تعلیم به بیان اندیشه های تعلیمی خود بپردازد.
Persian language literary texts have always been considered as one of the most important examples and most effective elements of teaching and explaining educational and moral teachings of the society. Now, taking into account the fact that mystical texts inherently and in themselves have the mission of teaching and conveying uplifting teachings, it can be seen that examining and analyzing the educational aspects of these works with different research approaches is a necessity. Molana is one of the most prominent mystical-educational figures of Persian literature, and by examining his speech, we can reveal the efficient ways of connecting mysticism and education. He uses all linguistic and rhetorical techniques to explain and communicate his spiritual teachings. In this context, the science of meanings and its rhetorical tools, especially the secondary purposes of the sentences, due to the fact that it deals more with the subtleties and inner capacities of the words, thoughts, and teachings of the mystic, has been able to serve the guiding mission of this poet. The purpose of the author in the current research is to investigate, understand, and introduce the intersection of education and mysticism by using commands and prohibitions in Molana's sonnets.an Shams's poems, as a romantic-mystical work, be considered as an educational work? And how and to what extent was command and prohibition able to serve the educational aspect of Rumi's words? The research method in this article is analytical-descriptive with a case study of Shams's poetry. The results show that according to Rumi's audience-centered approach in his words, as well as the fact that in the use of commands and prohibitions, the presence of the audience is alive and dynamic, in this work, despite its non-educational and lyrical nature, he was able to express his educational thoughts in both direct and indirect ways with the aim of guidance and education.
1. آق‌اولی، حسامالعلما (1346)، درر الأدب در فن معانی بیان و بدیع، شیراز: معرفت.
2. آهنی، غلامحسین (1360)، معانی و بیان، تهران: بنیاد قرآن.
3. تجلیل، جلیل (1370)، معانی و بیان، چاپ پنجم، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
4. تفتازانی، سعدالدین (1409)، شرح السعد معروف به مختصر المعانی، قم: سیدالشهدا.
5. تقوی، نصیرالله (1363)، هنجار گفتار، چاپ دوم، اصفهان: فرهگسرای اصفهان.
6. جمالی، فاطمه (1395)، «نقد و تحلیل اغراض ثانوی خبر و انشا در علم معانی»، دوفصلنامه بلاغت کاربردی و نقد بلاغی، دورة اول، شمارة دوم، 116 95.
7. جمالی، فاطمه (1392)، «بررسی و تحلیل کارکرد امر و نهی در منطقالطیر عطار»، هشتمین همایش بینالمللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی، برگرفته از پایگاه https://www.sid.ir/paper/829814/fa.
8. حاتمینیا، سیما (1397)، «بررسی برخی گونههای استفهام، امر، نهی ندا در غزلیات شمس تبریزی»، نشریة مطالعات نقد زبانی و ادبی، 166 156.
9. رادویانی، محمد بن عمر (1362)، ترجمان البلاغه، به تصحیح احمد آتش، تهران: اساطیر.
10. رجایی، محمدخلیل (1340)، معالم البلاغه در علم معانی و بیان و بدیع، شیراز: دانشگاه شیراز.
11. رضانژاد (نوشین)، غلامحسین (1367)، اصول بلاغت در زبان فارسی، تهران: الزهراء.
12. زاهدی، زین‌الدین (جعفر) (1346)، روش گفتار، مشهد: چاپخانه دانشگاه.
13. سلیمی، حسین؛ علوی، بشیر (1399)، «بررسی کارکردهای دینی و اخلاقی جملات پرسشی و امری در قصاید سنایی»، پژوهشنامه ادبیات تعلیمی، سال دوازدهم، شمارة چهلوهفتم، 84 58.
14. شمیسا، سیروس (1373)، معانی، چاپ دوم، تهران: میترا.
15. کزازی، میرجلالالدین (1374)، زیباشناسی سخن پارسی (1): معانی، چاپ چهارم، تهران: نشر مرکز.
16. عرفان، حسن (1383)، کرانهها (شرح و ترجمة فارسی مختصرالمعانی)، چاپ چهارم، قم: هجرت.
17. علویمقدم، اشرف‌زاده (1376) معانی و بیان، تهران: مرکز تحقیق و علوم انسانی.
18. مولانا، محمد بلخی (1387)، غزلیات شمس، تفسیر محمدرضا شفیعی کدکنی، چاپ پنجم، تهران: سخن.
19. نوپا، پل (1373)، تفسیر قرآنی و زبان عرفانی، ترجمة اسماعیل سعادت، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
20. هاشمی، احمد (1374)، معانی و بیان، چاپ سوم، تهران: نشر هما.
21. همایی، ماهدخت (1374)، معانی و بیان، چاپ سوم، تهران: نشر هماذر.