بررسی محورهای نوآوری در شعر ابوالقاسم لاهوتی در عصر مشروطه
محورهای موضوعی : مطالعات نقد ادبی
نادر مسلمی
1
(دانشجوی دکترای گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران)
پروین سلاجقه
2
(دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران)
محمد همایون سپهر
3
(استادیار مردم شناسی دانشگاه آزاد سلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران)
کلید واژه: نوآوری, مشروطه, تجدد, لاهوتی,
چکیده مقاله :
ادبیات معاصر ایران خصوصاً شعر، از دوره ی مشروطه به بعد رنگ و بوی دیگری به خود می‌گیرد و نوآوری در ارائه‌ی شعر معاصر، مهم‌‌ترین دستاورد ادبی این دوره است که نخستین گام در راه تجدد و ایستادن در برابر سنت‌های پیشین ادب فارسی به شمار می‌آید. این ویژگی را می‌توان در حوزه‌های زبانی، فرم، شکل و ساختار، صور خیال و اندیشه و محتوا بررسی کرد. این تحقیق با روش توصیفی _ تحلیلی، به بررسی محورهای نوآوری در شعر ابوالقاسم لاهوتی در عصر مشروطه می‌پردازد که از پیشگامان تجدد در این دوره است. یافته‌های این تحقیق حاکی از آن است که لاهوتی با به کارگیری واژه‌های نو و بیگانه در شعر فارسی، به دامنه ی لغات فارسی می افزاید و موجب گسترش واژگان ایرانی می گردد؛ در ترجمه هایی که از برخی اشعار شعرای روسی می کند، از گونه ای نثر ادبی (شعر منثور) بهره می جوید؛ با کم و زیاد کردن مصراع‌ها در قالب چهارپاره، راهی برای ظهور شعر نو باز می کند و با تغییراتی که در وزن عروضی ایجاد می‌کند، اشعاری در وزن هجایی می‌سراید و به این طریق، طرحی نو می‌ریزد و در برابر سنت‌های پیشین ادبی ایستاده، راه تجدد در پیش می‌گیرد.
Contemporary Iranian literature, especially poetry, takes on a different color from the constitutional period onwards, and innovation in the presentation of contemporary poetry is the most important literary achievement of this period, which is the first step on the way to modernity and standing against tradition. It is considered the predecessor of Persian literature. This feature can be examined in the fields of language, form, shape and structure, imagination and thought, and content. This research, with a descriptive-analytical method, examines the axes of innovation in the poetry of Abulqasem Lahouti in the constitutional era, who is one of the pioneers of modernity in this period.The findings of this research indicate that by using new and foreign words in Persian poetry, theology increases the range of Persian words and causes the expansion of Iranian vocabulary; In his translations of some poems of Russian poets, he uses a type of literary prose (prose poetry); By increasing and decreasing the stanzas in the four-part format, he opens a way for the emergence of a new poem, and with the changes he creates in the prosody weight, he writes poems in syllabic weight, and in this way, a new design is created. Standing against previous literary traditions, it takes the path of modernity.
امین پور، قیصر.(1390). سنت و نوآوری در شعر معاصر، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
روزبه، محمد رضا.(1391). ادبیات معاصر ایران (شعر)، تهران: روزگار، چاپ پنجم.
زرین کوب، حمید.(1358). چشمانداز شعر نو فارسی، تهران: توس، چاپ اول.
زرین کوب، عبدالحسین.(1369). نقد ادبی، دو مجلد، تهران: امیر کبیر، چاپ چهارم.
سپانلو، محمد علی.(1369). چهار شاعر آزادی، تهران: نگاه، چاپ اول.
شفیعی کدکنی، محمد رضا.(1398). با چراغ و آینه، تهران، سخن، چاپ دهم.
همو.(1387). ادوار شعر فارسی، تهران: سخن، چاپ سوم.
شمس لنگرودی، محمد.(1377). تاریخ تحلیلی شعر نو، چهار مجلد، تهران: مرکز، چاپ دوم.
صدری نیا، باقر.(1375). مفهوم ملیت در شعر ابوالقاسم لاهوتی، ایران شناخت، شماره ی 2. 185 - 218
علی اکبری، نسرین؛ نظری تاویرانی، علی نظر «بررسی جنبه های نوگرایی در وزن شعر ابوالقاسم لاهوتی و منشأ آن»، ادبیات و زبان ها، فنون ادبی، شماره ی 17، زمستان 1365.
فضیلت، محمود (1383)، آهنگ شعر فارسی، تهران: سمت، چاپ دوم.
لاهوتی، ابوالقاسم.(1320). دیوان، به کوشش محمد محمد لوی عباسی، تبریز: نوشین، چاپ اول.
همو.(1357). کلیات ابوالقاسم لاهوتی، به کوشش بهروز مشیری، تهران: توکا، چاپ اول.
همو.(1358). دیوان، به کوشش احمد بشیری، تهران: امیر کبیر، چاپ اول.
مؤمنی، باقر.(1357). ایران درآستانه ی انقلاب مشروطیت و ادبیات مشروطه، تهران: شباهنگ، چاپ پنجم.
یوسفی، غلامحسین.(1358). چشمهی روشن، تهران: علمی، چاپ پنجم.
_||_